Knjiga o Jobu 29

Biblija Hrvatski	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 ?Job nastavi svoju besjedu i reče:	1 וַיֹּסֶף אִיֹּוב שְׂאֵת מְשָׁלֹו וַיֹּאמַר
2 »O, da mi je prošle proživjet’ mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,	2 מִי־יִתְּנֵנִי כְיַרְחֵי־קֶדֶם כִּימֵי אֱלֹוהַּ יִשְׁמְרֵנִי
3 kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,	3 בְּהִלֹּו נֵרֹו עֲלֵי רֹאשִׁי לְאֹורֹו אֵלֶךְ חֹשֶׁךְ
4 kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,	4 כַּאֲשֶׁר הָיִיתִי בִּימֵי חָרְפִּי בְּסֹוד אֱלֹוהַּ עֲלֵי אָהֳלִי
5 kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,	5 בְּעֹוד דַּי עִמָּדִי סְבִיבֹותַי נְעָרָי
6 kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!	6 בִּרְחֹץ הֲלִיכַי בְּחֵמָה וְצוּר יָצוּק עִמָּדִי פַּלְגֵי־שָׁמֶן
7 Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,	7 בְּצֵאתִי שַׁעַר עֲלֵי־קָרֶת בָּרְחֹוב אָכִין מֹושָׁבִי
8 vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.	8 רָאוּנִי נְעָרִים וְנֶחְבָּאוּ וִישִׁישִׁים קָמוּ עָמָדוּ
9 Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.	9 רִים עָצְרוּ בְמִלִּים וְכַף יָשִׂימוּ לְפִיהֶם
10 Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.	10 קֹול־נְגִידִים נֶחְבָּאוּ וּלְשֹׁונָם לְחִכָּם דָּבֵקָה
11 Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.	11 כִּי אֹזֶן מְעָה וַתְּאַשְּׁרֵנִי וְעַיִן רָאֲתָה וַתְּעִידֵנִי
12 Jer izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.	12 כִּי־אֲמַלֵּט עָנִי מְשַׁוֵּעַ וְיָתֹום וְלֹא־עֹזֵר לֹו
13 Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.	13 בִּרְכַּת אֹבֵד עָלַי תָּבֹא וְלֵב אַלְמָנָה אַרְנִן
14 Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.	14 צֶדֶק לָבַשְׁתִּי וַיִּלְבָּשֵׁנִי כִּמְעִיל וְצָנִיף מִשְׁפָּטִי
15 Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,	15 עֵינַיִם הָיִיתִי לַעִוֵּר וְרַגְלַיִם לַפִּסֵּחַ אָנִי
16 otac ubogima, zastupnik strancima.	16 אָב אָנֹכִי לָאֶבְיֹונִים וְרִב לֹא־יָדַעְתִּי אֶחְקְרֵהוּ
17 Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.	17 וָאֲשַׁבְּרָה מְתַלְּעֹות עַוָּל וּמִשִּׁנָּיו אַשְׁלִיךְ טָרֶף
18 Govorah: ‘U svom ću izdahnuti gnijezdu, k’o palma, bezbrojne proživjevši dane.	18 וָאֹמַר עִם־קִנִּי אֶגְוָע וְכַחֹול אַרְבֶּה יָמִים
19 Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.	19 שָׁרְשִׁי פָתוּחַ אֱלֵי־מָיִם וְטַל יָלִין בִּקְצִירִי
20 Pomlađivat će se svagda slava moja i lûk će mi se obnavljati u ruci.’«	20 כְּבֹודִי חָדָשׁ עִמָּדִי וְקַשְׁתִּי בְּיָדִי תַחֲלִיף
21 Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.	21 לִי־שָׁמְעוּ וְיִחֵלּוּ וְיִדְּמוּ לְמֹו עֲצָתִי
22 Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.	22 אַחֲרֵי דְבָרִי לֹא יִשְׁנוּ וְעָלֵימֹו תִּטֹּף מִלָּתִי
23 Za mnom žudjeli su oni k’o za kišom, otvarali usta k’o za pljuskom ljetnim.	23 וְיִחֲלוּ כַמָּטָר לִי וּפִיהֶם פָּעֲרוּ לְמַלְקֹושׁ
24 Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.	24 אֶשְׂחַק אֲלֵהֶם לֹא יַאֲמִינוּ וְאֹור פָּנַי לֹא יַפִּילוּן
25 Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.	25 אֶבֲחַר דַּרְכָּם וְאֵשֵׁב רֹאשׁ וְאֶשְׁכֹּון כְּמֶלֶךְ בַּגְּדוּד כַּאֲשֶׁר אֲבֵלִים יְנַחֵם