Lettera agli Efesini - מכתב לאפסים 10

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וְאַחֲרֵי־כֵן הִבְדִּיל הָאָדוֹן עוֹד שִׁבְעִים אֲחֵרִים וַיִּשְׁלָחֵם לְפָנָיו שְׁנַיִם שְׁנַיִם אֶל־כָּל־עִיר וּמָקוֹם אֲשֶׁר בִּקֵּשׁ לָבוֹא שָׁמָּה	1 وبعد ذلك عيّن الرب سبعين آخرين ايضا وارسلهم اثنين اثنين امام وجهه الى كل مدينة وموضع حيث كان هو مزمعا ان يأتي.
2 וַיֹּאמֶר לָהֶם הֵן הַקָּצִיר רַב וְהַפֹּעֲלִים מְעַטִּים לָכֵן הִתְחַנְנוּ אֶל־אֲדוֹן הַקָּצִיר וְיִשְׁלַח פֹּעֲלִים לִקְצִירוֹ	2 فقال لهم ان الحصاد كثير ولكن الفعلة قليلون. فاطلبوا من رب الحصاد ان يرسل فعلة الى حصاده.
3 לְכוּ־נָא הִנְנִי שֹׁלֵחַ אֶתְכֶם כַּכְּבָשִׂים בֵּין הַזְּאֵבִים	3 اذهبوا. ها انا ارسلكم مثل حملان بين ذئاب.
4 אַל־תִּשְׂאוּ כִיס וְלֹא תַרְמִיל וְלֹא נְעָלִים וְאַל־תִּשְׁאֲלוּ לִשְׁלוֹם־אִישׁ בַּדָּרֶךְ	4 لا تحملوا كيسا ولا مزودا ولا احذية ولا تسلموا على احد في الطريق.
5 וּלְכָל־בַּיִת אֲשֶׁר תָּבֹאוּ שָׁם אִמְרוּ בָרִאשׁוֹנָה שָׁלוֹם לַבַּיִת הַזֶּה	5 واي بيت دخلتموه فقولوا اولا سلام لهذا البيت.
6 וְהָיָה כִּי יִהְיֶה־שָּׁם בֶּן־שָׁלוֹם וְנָח עָלָיו שְׁלוֹמְכֶם וְאִם־לֹא אֲלֵיכֶם יָשׁוּב	6 فان كان هناك ابن السلام يحل سلامكم عليه وإلا فيرجع اليكم.
7 וּבַבַּיִת הַהוּא תֵּשְׁבוּ וְתֹאכְלוּ וְתִשְׁתּוּ מִשֶּׁלָּהֶם כִּי שֹׁוֶה הַפּוֹעֵל בִּשְׂכָרוֹ אַל־תִּסְעוּ מִבַּיִת לְבָיִת	7 واقيموا في ذلك البيت آكلين وشاربين مما عندهم. لان الفاعل مستحق اجرته. لا تنتقلوا من بيت الى بيت.
8 וְכָל־עִיר אֲשֶׁר תָּבֹאוּ בָהּ וְקִבְּלוּ אֶתְכֶם אִכְלוּ־שָׁם אֶת־אֲשֶׁר יָשִׂימוּ לִפְנֵיכֶם	8 واية مدينة دخلتموها وقبلوكم فكلوا مما يقدّم لكم.
9 וְרִפְאוּ אֶת־הַחוֹלִים אֲשֶׁר בְּקִרְבָּהּ וְאִמְרוּ לָהֶם קָרְבָה אֲלֵיכֶם מַלְכוּת הָאֱלֹהִים	9 واشفوا المرضى الذين فيها وقولوا لهم قد اقترب منكم ملكوت الله.
10 וְכָל־עִיר אֲשֶׁר תָּבֹאוּ בָהּ וְלֹא יְקַבְּלוּ אֶתְכֶם צְאוּ לָכֶם אֶל־רְחוֹבוֹתֶיהָ וְאִמְרוּ	10 واية مدينة دخلتموها ولم يقبلوكم فاخرجوا الى شوارعها وقولوا
11 אַף אֶת־עֲפַר עִירְכֶם הַנִּדְבָּק בְּרַגְלֵינוּ נְנַעֲרֵהוּ לָכֶם אַךְ יָדֹעַ תֵּדְעוּ כִּי קָרְבָה אֲלֵיכֶם מַלְכוּת הָאֱלֹהִים	11 حتى الغبار الذي لصق بنا من مدينتكم ننفضه لكم. ولكن اعلموا هذا انه قد اقترب منكم ملكوت الله.
12 אֲנִי אֹמֵר אֲלֵיכֶם כִּי לִסְדוֹם יֵקַל בַּיּוֹם הַהוּא מִן־הָעִיר הַהִיא	12 واقول لكم انه يكون لسدوم في ذلك اليوم حالة اكثر احتمالا مما لتلك المدينة
13 אוֹי לָךְ כּוֹרָזִין אוֹי לָךְ בֵּית־צָיְדָה כִּי הַגְּבוּרוֹת אֲשֶׁר נַעֲשֹוּ בְקִרְבְּכֶן אִלּוּ נַעֲשֹוּ בְּצוֹר וּבְצִידוֹן הֲלֹא כְבָר יָשְׁבוּ בְּשַׂק וָאֵפֶר וָשָׁבוּ	13 ويل لك يا كورزين. ويل لك يا بيت صيدا. لانه لو صنعت في صور وصيدا القوات المصنوعة فيكما لتابتا قديما جالستين في المسوح والرماد.
14 אָכֵן לְצוֹר וְצִידוֹן יֵקַל בַּדִּין מִכֶּם	14 ولكن صور وصيدا يكون لهما في الدين حالة اكثر احتمالا مما لكما.
15 וְאַתְּ כְּפַר־נַחוּם אֲשֶׁר עַד־הַשָּׁמַיִם הִתְרוֹמָמְתְּ אֶל־שְׁאוֹל תּוּרָדִי	15 وانت يا كفرناحوم المرتفعة الى السماء ستهبطين الى الهاوية.
16 הַשּׁוֹמֵעַ אֲלֵיכֶם אֵלַי הוּא שׁוֹמֵעַ וְהַבּוֹזֶה אֶתְכֶם אוֹתִי הוּא בוֹזֶה וְהַבּוֹזֶה אוֹתִי הוּא בוֹזֶה אֶת־אֲשֶׁר שְׁלָחָנִי	16 الذي يسمع منكم يسمع مني. والذي يرذلكم يرذلني. والذي يرذلني يرذل الذي ارسلني
17 וַיָּשׁוּבוּ הַשִּׁבְעִים בְּשִׂמְחָה וַיֹּאמְרוּ אֲדֹנֵינוּ גַּם־הַשֵּׁדִים נִכְנָעִים לָנוּ בִּשְׁמֶךָ	17 فرجع السبعون بفرح قائلين يا رب حتى الشياطين تخضع لنا باسمك.
18 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם רָאִיתִי אֶת־הַשָּׂטָן נֹפֵל כַּבָּרָק מִן־הַשָּׁמָיִם	18 فقال لهم رأيت الشيطان ساقطا مثل البرق من السماء.
19 הִנֵּה הִשְׁלַטְתִּי אֶתְכֶם לִדְרֹךְ עַל־נְחָשִׁים וְעַקְרַבִּים וְעַל כָּל־גְּבוּרַת הָאֹיֵב וְכָל־דָּבָר לֹא יַזִּיק לָכֶם	19 ها انا اعطيكم سلطانا لتدوسوا الحيّات والعقارب وكل قوة العدو ولا يضركم شيء.
20 אַךְ בָּזֹאת אַל־תִּשְׂמְחוּ כִּי־נִכְנָעִים לָכֶם הָרוּחוֹת כִּי אִם־שִׂמְחוּ עַל אֲשֶׁר־נִכְתְּבוּ שְׁמוֹתֵיכֶם בַּשָּׁמָיִם	20 ولكن لا تفرحوا بهذا ان الارواح تخضع لكم بل افرحوا بالحري ان اسماءكم كتبت في السموات
21 בַּשָּׁעָה הַהִיא עָלַץ יֵשׁוּעַ בְּרוּחַ הַקֹּדֶשׁ וַיֹּאמַר אוֹדְךָ הָאָב אֲדוֹן הַשָּׁמַיִם וְהָאָרֶץ כִּי הִסְתַּרְתָּ אֶת־אֵלֶּה מִן־הַחֲכָמִים וְהַנְּבוֹנִים וְגִלִּיתָם לָעֹלָלִים הֵן אָבִי כִּי־כֵן הָיָה רָצוֹן מִלְּפָנֶיךָ	21 وفي تلك الساعة تهلل يسوع بالروح وقال احمدك ايها الآب رب السماء والارض لانك اخفيت هذه عن الحكماء والفهماء واعلنتها للاطفال. نعم ايها الآب لان هكذا صارت المسرة امامك.
22 הַכֹּל נִמְסַר־לִי מֵאֵת אָבִי וְאֵין יוֹדֵעַ מִי הוּא הַבֵּן בִּלְתִּי הָאָב וּמִי הוּא הָאָב בִּלְתִּי הַבֵּן וַאֲשֶׁר יַחְפֹּץ הַבֵּן לְגַלּוֹתוֹ לוֹ	22 والتفت الى تلاميذه وقال كل شيء قد دفع اليّ من ابي. وليس احد يعرف من هو الابن الا الآب ولا من هو الآب الا الابن ومن اراد الابن ان يعلن له.
23 וַיִּפֶן אֶל־תַּלְמִידָיו לְבַדָּם וַיֹּאמַר אַשְׁרֵי הָעֵינַיִם הָרֹאוֹת אֵת אֲשֶׁר אַתֶּם רֹאִים	23 والتفت الى تلاميذه على انفراد وقال طوبى للعيون التي تنظر ما تنظرونه.
24 כִּי אֲנִי אֹמֵר לָכֶם נְבִיאִים וּמְלָכִים רַבִּים חָפְצוּ לִרְאוֹת אֵת אֲשֶׁר אַתֶּם רֹאִים וְלֹא רָאוּ וְלִשְׁמֹעַ אֵת אֲשֶׁר אַתֶּם שֹׁמְעִים וְלֹא שָׁמֵעוּ	24 لاني اقول لكم ان انبياء كثيرين وملوكا ارادوا ان ينظروا ما انتم تنظرون ولم ينظروا وان يسمعوا ما انتم تسمعون ولم يسمعوا
25 וְהִנֵּה אֶחָד מִבַּעֲלֵי הַתּוֹרָה קָם לְנַסּוֹתוֹ וַיֹּאמַר מוֹרֶה מָה־אֶעֱשֶׂה וְאִירַשׁ חַיֵּי עוֹלָם	25 واذا ناموسي قام يجربه قائلا يا معلّم ماذا اعمل لارث الحياة الابدية.
26 וַיֹּאמֶר אֵלָיו מַה־כָּתוּב בַּתּוֹרָה וְאֵיךְ אַתָּה קוֹרֵא	26 فقال له ما هو مكتوب في الناموس. كيف تقرأ.
27 וַיַּעַן וַיֹּאמַר וְאָהַבְתָּ אֵת יְהוָֹה אֱלֹהֶיךָ בְּכָל־לְבָבְךָ וּבְכָל־נַפְשְׁךָ וּבְכָל־מְאֹדְךָ וּבְכָל־מַדָּעֲךָ וְאֶת־רֵעֲךָ כָּמוֹךָ	27 فاجاب وقال تحب الرب الهك من كل قلبك ومن كل نفسك ومن كل قدرتك ومن كل فكرك وقريبك مثل نفسك.
28 וַיֹּאמֶר אֵלָיו כֵּן הֱשִׁיבוֹתָ עֲשֵׂה־זֹאת וֶחְיֵה	28 فقال له بالصواب اجبت. افعل هذا فتحيا.
29 וְהוּא חָפֵץ לְהִצְטַדֵּק וַיֹּאמֶר אֶל יֵשׁוּעַ וּמִי הוּא רֵעִי	29 واما هو فاذ اراد ان يبرر نفسه قال ليسوع ومن هو قريبي.
30 וַיַּעַן יֵשׁוּעַ וַיֹּאמַר אִישׁ אֶחָד יָרַד מִירוּשָׁלַיִם לִירִיחוֹ וְנָפַל בִּידֵי שֹׁדְדִים וְהֵם הִפְשִׁיטֻהוּ וְגַם פְּצָעֻהוּ וַיַּעַזְבוּ אוֹתוֹ בֵּין חַיִּים לָמָוֶת וַיֵּלְכוּ לָהֶם	30 فاجاب يسوع وقال. انسان كان نازلا من اورشليم الى اريحا فوقع بين لصوص فعروه وجرحوه ومضوا وتركوه بين حيّ وميت.
31 וַיִּקֶר הַמִּקְרֶה כִּי־יָרַד כֹּהֵן אֶחָד בַּדֶּרֶךְ הַהוּא וַיַּרְא אֹתוֹ וַיַּעֲבֹר מֵעָלָיו	31 فعرض ان كاهنا نزل في تلك الطريق فرآه وجاز مقابله.
32 וְכֵן גַּם־אִישׁ לֵוִי פָּגַע בַּמָּקוֹם וַיִּגַּשׁ וַיַּרְא אֹתוֹ וַיַּעֲבֹר מֵעָלָיו	32 وكذلك لاوي ايضا اذ صار عند المكان جاء ونظر وجاز مقابله.
33 וְאִישׁ שֹׁמְרוֹנִי הֹלֵךְ בַּדֶּרֶךְ וַיָּבֹא עָלָיו וַיַּרְא אֹתוֹ וַיֶּהֱמוּ רַחֲמָיו	33 ولكن سامريا مسافرا جاء اليه ولما رآه تحنن
34 וַיִּגַּשׁ אֵלָיו וַיֶּחְבַּשׁ אֶת־פְּצָעָיו וַיְסוּכֵם בְּשֶׁמֶן וַיָיִן וַיַּעֲלֵהוּ עַל־בְּהֶמְתּוֹ וַיּוֹלִיכֵהוּ אֶל־הַמָּלוֹן וַיְכַלְכְּלֵהוּ	34 فتقدم وضمد جراحاته وصب عليها زيتا وخمرا واركبه على دابته وأتى به الى فندق واعتنى به
35 וְלַמָּחֳרָת בְּנָסְעוֹ הוֹצִיא שְׁנֵי דִינָרִים וַיִּתְּנֵם לְבַעַל הַמָּלוֹן וַיֹּאמַר כַּלְכֵּל אוֹתוֹ וְאֵת אֲשֶׁר תּוֹסִיף עוֹד לְהוֹצִיא עָלָיו אֲנִי בְשׁוּבִי אֲשַׁלְּמֶנּוּ לָךְ	35 وفي الغد لما مضى اخرج دينارين واعطاهما لصاحب الفندق وقال له اعتن به ومهما انفقت اكثر فعند رجوعي اوفيك.
36 וְעַתָּה מִי מֵאֵלֶּה הַשְּׁלשָׁה הָיָה בְעֵינֶיךָ הָרֵעַ לַנֹּפֵל בִּידֵי הַשֹּׁדְדִים	36 فاي هؤلاء الثلاثة ترى صار قريبا للذي وقع بين اللصوص.
37 וַיֹּאמֶר הָעֹשֶׂה עִמּוֹ אֶת־הֶחָסֶד וַיֹּאמֶר אֵלָיו יֵשׁוּעַ לֵךְ וַעֲשֵׂה־כֵן גַּם־אָתָּה	37 فقال الذي صنع معه الرحمة. فقال له يسوع اذهب انت ايضا واصنع هكذا
38 וַיְהִי בְנָסְעָם וַיָּבֹא אֶל־כְּפָר אֶחָד וְאִשָּׁה אַחַת וּשְׁמָהּ מָרְתָא אָסְפָה אוֹתוֹ אֶל־בֵּיתָהּ	38 وفيما هم سائرون دخل قرية فقبلته امرأة اسمها مرثا في بيتها.
39 וְלָהּ הָיְתָה אָחוֹת וּשְׁמָהּ מִרְיָם אֲשֶׁר יָשְׁבָה לְרַגְלֵי יֵשׁוּעַ לִשְׁמֹעַ אֶל־דְּבָרוֹ	39 وكانت لهذه اخت تدعى مريم التي جلست عند قدمي يسوع وكانت تسمع كلامه.
40 וּמָרְתָא יָגְעָה בְּרֹב שֵׁרוּתָהּ וַתִּגַּשׁ וַתֹּאמֶר הֲלֹא תָשִׂים עַל־לִבְּךָ אֲדֹנִי אֲשֶׁר אֲחוֹתִי עֲזָבַתְנִי לְשָׁרֵת לְבַדִּי אֱמָר־נָא אֵלֶיהָ וְתַעֲזָר־לִי	40 واما مرثا فكانت مرتبكة في خدمة كثيرة. فوقفت وقالت يا رب أما تبالي بان اختي قد تركتني اخدم وحدي. فقل لها ان تعينني.
41 וַיַּעַן יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר לָהּ מָרְתָא מָרְתָא אַתְּ דֹּאֶגֶת וּמְבֹהֶלֶת עַל־הַרְבֵּה	41 فاجاب يسوع وقال لها مرثا مرثا انت تهتمين وتضطربين لاجل امور كثيرة.
42 אֲבָל אַחַת הִיא מִן־הַצֹּרֶךְ וּמִרְיָם בָּחֲרָה לָהּ הַחֵלֶק הַטּוֹב אֲשֶׁר לֹא־יֻקַּח מִמֶּנָּה	42 ولكن الحاجة الى واحد. فاختارت مريم النصيب الصالح الذي لن ينزع منها