1 Differente è chi consacra se stesso a meditare nella legge dell'Altissimo. Ricerca la sapienza di tutti gli antichi e si occupa delle profezie. | 1 πλην του επιδιδοντος την ψυχην αυτου και διανοουμενου εν νομω υψιστου σοφιαν παντων αρχαιων εκζητησει και εν προφητειαις ασχοληθησεται |
2 Conserva i detti degli uomini famosi e penetra la complessità delle parabole. | 2 διηγησιν ανδρων ονομαστων συντηρησει και εν στροφαις παραβολων συνεισελευσεται |
3 Cerca il senso nascosto dei proverbi ed è perspicace negli enigmi delle parabole. | 3 αποκρυφα παροιμιων εκζητησει και εν αινιγμασι παραβολων αναστραφησεται |
4 In mezzo ai grandi offrirà i suoi servizi e starà alla presenza dei governanti; visiterà le terre dei popoli stranieri per provare il bene e il male fra gli uomini. | 4 ανα μεσον μεγιστανων υπηρετησει και εναντι ηγουμενων οφθησεται εν γη αλλοτριων εθνων διελευσεται αγαθα γαρ και κακα εν ανθρωποις επειρασεν |
5 Gli sta a cuore l'alzarsi presto per il Signore che l'ha fatto; davanti all'Altissimo farà la sua supplica, aprirà la sua bocca nella preghiera, implorerà per i suoi peccati. | 5 την καρδιαν αυτου επιδωσει ορθρισαι προς κυριον τον ποιησαντα αυτον και εναντι υψιστου δεηθησεται και ανοιξει στομα αυτου εν προσευχη και περι των αμαρτιων αυτου δεηθησεται |
6 Se il Signore grande lo vuole, sarà riempito di spirito d'intelligenza; effonderà le parole della sua sapienza e nella preghiera ringrazierà il Signore. | 6 εαν κυριος ο μεγας θεληση πνευματι συνεσεως εμπλησθησεται αυτος ανομβρησει ρηματα σοφιας αυτου και εν προσευχη εξομολογησεται κυριω |
7 E' disposto a offrire consigli e conoscenza e riflette sulle cose nascoste già apprese; | 7 αυτος κατευθυνει βουλην αυτου και επιστημην και εν τοις αποκρυφοις αυτου διανοηθησεται |
8 manifesta la dottrina imparata con lo studio e va fiero della legge dell'alleanza del Signore. | 8 αυτος εκφανει παιδειαν διδασκαλιας αυτου και εν νομω διαθηκης κυριου καυχησεται |
9 Molti loderanno la sua intelligenza, essa non sarà mai dimenticata; la sua memoria non sarà perduta e il suo nome vivrà per tutte le generazioni. | 9 αινεσουσιν την συνεσιν αυτου πολλοι και εως του αιωνος ουκ εξαλειφθησεται ουκ αποστησεται το μνημοσυνον αυτου και το ονομα αυτου ζησεται εις γενεας γενεων |
10 I popoli parleranno della sua sapienza e l'assemblea canterà la sua lode. | 10 την σοφιαν αυτου διηγησονται εθνη και τον επαινον αυτου εξαγγελει εκκλησια |
11 Se vive a lungo lascerà, più che mille, un nome, e se muore, quanto ha fatto è sufficiente. | 11 εαν εμμεινη ονομα καταλειψει η χιλιοι και εαν αναπαυσηται εκποιει αυτω |
12 Parlerò ancora delle mie riflessioni; io sono colmo come la luna piena. | 12 ετι διανοηθεις εκδιηγησομαι και ως διχομηνια επληρωθην |
13 Ascoltatemi, o figli devoti, e fiorite, come rosa che nasce lungo un corso d'acqua. | 13 εισακουσατε μου υιοι οσιοι και βλαστησατε ως ροδον φυομενον επι ρευματος υγρου |
14 Mandate odore, fragrante come incenso, e fate spuntare i petali come il giglio; levate la voce e cantate insieme, lodate il Signore per tutte le sue opere. | 14 και ως λιβανος ευωδιασατε οσμην και ανθησατε ανθος ως κρινον διαδοτε οσμην και αινεσατε ασμα ευλογησατε κυριον επι πασιν τοις εργοις |
15 Riconoscete la grandezza del suo nome, e ringraziatelo con la lode che gli spetta, con i canti delle labbra e con le arpe; dite così nel ringraziamento: | 15 δοτε τω ονοματι αυτου μεγαλωσυνην και εξομολογησασθε εν αινεσει αυτου εν ωδαις χειλεων και εν κινυραις και ουτως ερειτε εν εξομολογησει |
16 Le opere del Signore son tutte molto belle, ogni suo comando si compie a suo tempo. Non deve dirsi: "Cos'è questo? Perché quello?", perché ogni cosa sarà riutilizzata a suo tempo. | 16 τα εργα κυριου παντα οτι καλα σφοδρα και παν προσταγμα εν καιρω αυτου εσται ουκ εστιν ειπειν τι τουτο εις τι τουτο παντα γαρ εν καιρω αυτου ζητηθησεται |
17 Alla sua parola stette l'acqua come un cumulo, al cenno della sua bocca si formarono serbatoi d'acqua. | 17 εν λογω αυτου εστη ως θιμωνια υδωρ και εν ρηματι στοματος αυτου αποδοχεια υδατων |
18 Quando comanda, si compie tutta la sua volontà, nessuno sminuisce la sua opera di salvezza. | 18 εν προσταγματι αυτου πασα η ευδοκια και ουκ εστιν ος ελαττωσει το σωτηριον αυτου |
19 Le opere di ogni uomo sono davanti a lui, è impossibile nascondersi ai suoi occhi. | 19 εργα πασης σαρκος ενωπιον αυτου και ουκ εστιν κρυβηναι απο των οφθαλμων αυτου |
20 Egli veglia dal principio alla fine del tempo, non c'è sorpresa alcuna al suo cospetto. | 20 απο του αιωνος εις τον αιωνα επεβλεψεν και ουθεν εστιν θαυμασιον εναντιον αυτου |
21 Non deve dirsi: "Cos'è questo? Perché quello?". Tutto è stato creato secondo il suo scopo. | 21 ουκ εστιν ειπειν τι τουτο εις τι τουτο παντα γαρ εις χρειας αυτων εκτισται |
22 La sua benedizione ricopre come un fiume, e inonda l'asciutto come un diluvio. | 22 η ευλογια αυτου ως ποταμος επεκαλυψεν και ως κατακλυσμος ξηραν εμεθυσεν |
23 La sua ira s'abbatterà sui popoli, così come ha mutato le acque in salsedine. | 23 ουτως οργην αυτου εθνη κληρονομησει ως μετεστρεψεν υδατα εις αλμην |
24 Le sue vie sono diritte per i devoti, ma sono un inciampo per gli empi. | 24 αι οδοι αυτου τοις οσιοις ευθειαι ουτως τοις ανομοις προσκομματα |
25 I beni furono creati all'inizio per i buoni, così le cose cattive per i peccatori. | 25 αγαθα τοις αγαθοις εκτισται απ' αρχης ουτως τοις αμαρτωλοις κακα |
26 L'essenziale che occorre per la vita dell'uomo: acqua, fuoco, ferro, sale, farina di frumento, latte, miele, sangue d'uva, olio e vestito. | 26 αρχη πασης χρειας εις ζωην ανθρωπου υδωρ και πυρ και σιδηρος και αλας και σεμιδαλις πυρου και γαλα και μελι αιμα σταφυλης και ελαιον και ιματιον |
27 Tutte queste cose sono un bene per i buoni, ma si volgono in male per i peccatori. | 27 ταυτα παντα τοις ευσεβεσιν εις αγαθα ουτως τοις αμαρτωλοις τραπησεται εις κακα |
28 Ci sono venti che sono stati creati per la vendetta, nella loro furia rafforzano i loro flagelli; al tempo della fine riversano la loro violenza e calmano il furore di chi li ha fatti. | 28 εστιν πνευματα α εις εκδικησιν εκτισται και εν θυμω αυτου εστερεωσεν μαστιγας αυτων εν καιρω συντελειας ισχυν εκχεουσιν και τον θυμον του ποιησαντος αυτους κοπασουσιν |
29 Fuoco e grandine, carestia e morte: tutte queste cose sono state create per la vendetta. | 29 πυρ και χαλαζα και λιμος και θανατος παντα ταυτα εις εκδικησιν εκτισται |
30 I denti delle bestie, gli scorpioni e le vipere, la spada che ripaga gli empi e li distrugge: | 30 θηριων οδοντες και σκορπιοι και εχεις και ρομφαια εκδικουσα εις ολεθρον ασεβεις |
31 si rallegrano quando lui li comanda, stanno pronti sulla terra secondo il bisogno e al momento giusto eseguono la sua parola. | 31 εν τη εντολη αυτου ευφρανθησονται και επι της γης εις χρειας ετοιμασθησονται και εν καιροις αυτων ου παραβησονται λογον |
32 Perciò dall'inizio ho avuto questa convinzione, vi ho riflettuto e l'ho messa per iscritto: | 32 δια τουτο εξ αρχης εστηριχθην και διενοηθην και εν γραφη αφηκα |
33 le opere del Signore sono tutte buone, egli provvede a suo tempo ad ogni necessità. | 33 τα εργα κυριου παντα αγαθα και πασαν χρειαν εν ωρα αυτης χορηγησει |
34 Non deve dirsi: "Questo è peggiore di quello", perché tutto risulterà giusto a suo tempo. | 34 και ουκ εστιν ειπειν τουτο τουτου πονηροτερον παντα γαρ εν καιρω ευδοκιμηθησεται |
35 Ed ora inneggiate con tutto il cuore e con la bocca, e benedite il nome del Signore. | 35 και νυν εν παση καρδια και στοματι υμνησατε και ευλογησατε το ονομα κυριου |