Psalmi 74

NOVA VULGATA	LXX
1 Maskil. Asaph. Ut quid, Deus, reppulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuae tuae?	1 εις το τελος μη διαφθειρης ψαλμος τω ασαφ ωδης
2 Memor esto congregationis tuae, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hereditatis tuae: mons Sion, in quo habitasti.	2 εξομολογησομεθα σοι ο θεος εξομολογησομεθα και επικαλεσομεθα το ονομα σου
3 Leva gressus tuos in ruinas sempiternas: omnia vastavit inimicus in sancto.	3 διηγησομαι παντα τα θαυμασια σου οταν λαβω καιρον εγω ευθυτητας κρινω
4 Rugierunt, qui oderunt te, in medio congregationis tuae; posuerunt signa sua in signa.	4 ετακη η γη και παντες οι κατοικουντες εν αυτη εγω εστερεωσα τους στυλους αυτης διαψαλμα
5 Visi sunt quasi in altum securim vibrantes in silva condensa.	5 ειπα τοις παρανομουσιν μη παρανομειτε και τοις αμαρτανουσιν μη υψουτε κερας
6 Exciderunt ianuas eius in idipsum; in securi et ascia deiecerunt.	6 μη επαιρετε εις υψος το κερας υμων μη λαλειτε κατα του θεου αδικιαν
7 Incenderunt igni sanctuarium tuum, in terram polluerunt tabernaculum nominis tui;	7 οτι ουτε απο εξοδων ουτε απο δυσμων ουτε απο ερημων ορεων
8 dixerunt in corde suo: “ Opprimamus eos simul ”. Combusserunt omnes congregationes Dei in terra.	8 οτι ο θεος κριτης εστιν τουτον ταπεινοι και τουτον υψοι
9 Signa nostra non vidimus; iam non est propheta, et apud nos non est qui cognoscat amplius.	9 οτι ποτηριον εν χειρι κυριου οινου ακρατου πληρες κερασματος και εκλινεν εκ τουτου εις τουτο πλην ο τρυγιας αυτου ουκ εξεκενωθη πιονται παντες οι αμαρτωλοι της γης
10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus, spernet adversarius nomen tuum in finem?	10 εγω δε αγαλλιασομαι εις τον αιωνα ψαλω τω θεω ιακωβ
11 Ut quid avertis manum tuam et tenes dexteram tuam in medio sinu tuo?	11 και παντα τα κερατα των αμαρτωλων συγκλασω και υψωθησεται τα κερατα του δικαιου
12 Deus autem rex noster ante saecula, operatus est salutes in medio terrae.
13 Tu conscidisti in virtute tua mare, contribulasti capita draconum in aquis.
14 Tu confregisti capita Leviathan, dedisti eum escam monstris maris.
15 Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios perennes.
16 Tuus est dies, et tua est nox, tu fabricatus es luminaria et solem.
17 Tu statuisti omnes terminos terrae, aestatem et hiemem, tu plasmasti ea.
18 Memor esto huius: inimicus improperavit Domino, et populus insipiens sprevit nomen tuum.
19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Respice in testamentum, quia repleta sunt latibula terrae tentoriis violentiae.
21 Ne revertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt nomen tuum.
22 Exsurge, Deus, iudica causam tuam; memor esto improperiorum tuorum, quae ab insipiente fiunt tota die.
23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum; tumultus adversariorum tuorum ascendit semper.