Salmi 39
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | BIBBIA CEI 1974 |
---|---|
1 Magistro chori, Idithun. Psalmus. David. | 1 'Al maestro del coro, Iditun. Salmo. Di Davide.' |
2 Dixi: “ Custodiam vias meas, ut non delinquam in lingua mea; ponam ori meo custodiam, donec consistit peccator adversum me ”. | 2 Ho detto: "Veglierò sulla mia condotta per non peccare con la mia lingua; porrò un freno alla mia bocca mentre l'empio mi sta dinanzi". |
3 Tacens obmutui et silui absque ullo bono, et dolor meus renovatus est. | 3 Sono rimasto quieto in silenzio: tacevo privo di bene, la sua fortuna ha esasperato il mio dolore. |
4 Concaluit cor meum intra me, et in meditatione mea exarsit ignis. | 4 Ardeva il cuore nel mio petto, al ripensarci è divampato il fuoco; allora ho parlato: |
5 Locutus sum in lingua mea: “ Notum fac mihi, Domine, finem meum; et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quam brevis sit vita mea ”. | 5 "Rivelami, Signore, la mia fine; quale sia la misura dei miei giorni e saprò quanto è breve la mia vita". |
6 Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos, et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te. Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est. | 6 Vedi, in pochi palmi hai misurato i miei giorni e la mia esistenza davanti a te è un nulla. Solo un soffio è ogni uomo che vive, |
7 Etenim ut imago pertransit homo. Etenim vanitas est et concitatur; thesaurizat et ignorat quis congregabit ea. | 7 come ombra è l'uomo che passa; solo un soffio che si agita, accumula ricchezze e non sa chi le raccolga. |
8 Et nunc quae est exspectatio mea, Domine? Spes mea apud te est. | 8 Ora, che attendo, Signore? In te la mia speranza. |
9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me, opprobrium insipienti ne ponas me. | 9 Liberami da tutte le mie colpe, non rendermi scherno dello stolto. |
10 Obmutui et non aperiam os meum, quoniam tu fecisti. | 10 Sto in silenzio, non apro bocca, perché sei tu che agisci. |
11 Amove a me plagas tuas: ab ictu manus tuae ego defeci. | 11 Allontana da me i tuoi colpi: sono distrutto sotto il peso della tua mano. |
12 In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem, et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius. Etenim vanitas omnis homo. | 12 Castigando il suo peccato tu correggi l'uomo, corrodi come tarlo i suoi tesori. Ogni uomo non è che un soffio. |
13 Exaudi orationem meam, Domine, et clamorem meum auribus percipe. Ad lacrimas meas ne obsurdescas, quoniam advena ego sum apud te, peregrinus sicut omnes patres mei. | 13 Ascolta la mia preghiera, Signore, porgi l'orecchio al mio grido, non essere sordo alle mie lacrime, poiché io sono un forestiero, uno straniero come tutti i miei padri. |
14 Avertere a me, ut refrigerer, priusquam abeam et non sim amplius. | 14 Distogli il tuo sguardo, che io respiri, prima che me ne vada e più non sia. |