1 הנחל עוד לשבח עצמנו האם נצטרך כמקצת אנשים לאגרות אליכם או מכם המזכירות אתנו לשבח | 1 Incipimus iterum nosmetipsos commendare ? aut numquid egemus (sicut quidam) commendatitiis epistolis ad vos, aut ex vobis ? |
2 אתם אגרתנו הכתובה בלבבנו ונודעה ונקראה לכל אדם | 2 Epistola nostra vos estis, scripta in cordibus nostris, quæ scitur, et legitur ab omnibus hominibus : |
3 כי בידוע שאתם אגרת המשיח ערוכה על ידי שרותנו כתובה לא בדיו כי אם ברוח אלהים חיים ולא על לוחות אבן כי אם על לוחות בשר הלב | 3 manifestati quod epistola estis Christi, ministrata a nobis, et scripta non atramento, sed Spiritu Dei vivi : non in tabulis lapideis, sed in tabulis cordis carnalibus.
|
4 וכזה בטחוננו באלהים על ידי המשיח | 4 Fiduciam autem talem habemus per Christum ad Deum : |
5 יען אשר לא נוכל אנחנו לדין דין מעצמנו כי יכלתנו מאת האלהים היא | 5 non quod sufficientes simus cogitare aliquid a nobis, quasi ex nobis : sed sufficientia nostra ex Deo est : |
6 אשר הכשיר אתנו למשרתי ברית חדשה לא של האותיות אלא של הרוח כי האות ימית והרוח יחיה | 6 qui et idoneos nos fecit ministros novi testamenti : non littera, sed Spiritu : littera enim occidit, Spiritus autem vivificat. |
7 ואם שרות המות החרות באותיות על האבן נראה בכבוד עד שלא יכלו בני ישראל להביט אל פני משה מפני כבוד פניו העמד להבטל | 7 Quod si ministratio mortis litteris deformata in lapidibus fuit in gloria, ita ut non possent intendere filii Israël in faciem Moysi propter gloriam vultus ejus, quæ evacuatur : |
8 כמה יגדל כבוד שרות הרוח | 8 quomodo non magis ministratio Spiritus erit in gloria ? |
9 כי אם השרות אשר לחיב כבוד הוא כמה יעדף בכבוד השרות אשר לזכות | 9 Nam si ministratio damnationis gloria est : multo magis abundat ministerium justitiæ in gloria. |
10 כי אף הנכבד איננו נחשב לכבוד לעמת הכבוד הנעלה הזה | 10 Nam nec glorificatum est, quod claruit in hac parte, propter excellentem gloriam. |
11 כי אם הדבר העמד להבטל יש לו כבוד הדבר הקים על אחת כמה וכמה | 11 Si enim quod evacuatur, per gloriam est : multo magis quod manet, in gloria est.
|
12 על כן בהיות לנו תקוה כזאת פתחון פינו רב הוא | 12 Habentes igitur talem spem, multa fiducia utimur : |
13 ולא כמשה אשר נתן מסוה על פניו פן יביטו בני ישראל אל סוף העמד להבטל | 13 et non sicut Moyses ponebat velamen super faciem suam, ut non intenderent filii Israël in faciem ejus, quod evacuatur, |
14 אבל נטמטמו דעותיהם כי עד היום הזה בקראם הברית הישנה נשאר ולא גלה המסוה ההוא אשר לא יוסר כי אם במשיח | 14 sed obtusi sunt sensus eorum. Usque in hodiernum enim diem, idipsum velamen in lectione veteris testamenti manet non revelatum (quoniam in Christo evacuatur), |
15 אבל עד היום הזה בקראם את משה מונח מסוה על לבם | 15 sed usque in hodiernum diem, cum legitur Moyses, velamen positum est super cor eorum. |
16 וכשיפנו אל האדון יוסר המסוה | 16 Cum autem conversus fuerit ad Dominum, auferetur velamen. |
17 והאדון הוא הרוח ובאשר רוח האדון שם החרות | 17 Dominus autem Spiritus est : ubi autem Spiritus Domini, ibi libertas. |
18 ואנחנו כלנו בפנים מגלים ראים את כבוד האדון במראה ונחלף אל עצם דמות ההיא מכבוד אל כבוד כהחלף מאת אדון הרוח | 18 Nos vero omnes, revelata facie gloriam Domini speculantes, in eamdem imaginem transformamur a claritate in claritatem, tamquam a Domini Spiritu. |