ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ - Siracide - Sirach 22

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 λιθω ηρδαλωμενω συνεβληθη οκνηρος και πας εκσυριει επι τη ατιμια αυτου	1 Lapidi luteo comparatus est piger, et omnes sibilabunt super aspernationem illius;
2 βολβιτω κοπριων συνεβληθη οκνηρος πας ο αναιρουμενος αυτον εκτιναξει χειρα	2 fimo boum comparatus est piger: et omnis, qui tetigerit eum, excutiet manus.
3 αισχυνη πατρος εν γεννησει απαιδευτου θυγατηρ δε επ' ελαττωσει γινεται	3 Confusio patris est de filio indisciplinato, filia autem in deminorationem generatur.
4 θυγατηρ φρονιμη κληρονομησει ανδρα αυτης και η καταισχυνουσα εις λυπην γεννησαντος	4 Filia prudens hereditas viro suo, nam, quae confundit, in contumeliam fit genitoris.
5 πατερα και ανδρα καταισχυνει η θρασεια και υπο αμφοτερων ατιμασθησεται	5 Patrem et virum confundit filia audax, ab utrisque autem inhonorabitur.
6 μουσικα εν πενθει ακαιρος διηγησις μαστιγες δε και παιδεια εν παντι καιρω σοφιας	6 Musica in luctu importuna narratio; disciplina et doctrina in omni tempore sapientia.
7 -	7 Qui docet fatuum, quasi qui conglutinat testam;
8 -	8 qui narrat verbum non audienti, quasi qui excitat dormientem de gravi somno.
9 συγκολλων οστρακον ο διδασκων μωρον εξεγειρων καθευδοντα εκ βαθεος υπνου	9 Cum dormiente loquitur, qui enarrat stulto sapientiam, et in fine narrationis dicit: “ Quis est hic? ”.
10 διηγουμενος νυσταζοντι ο διηγουμενος μωρω και επι συντελεια ερει τι εστιν	10 Supra mortuum plora, defecit enim lux, et supra fatuum plora, defecit enim sensus.
11 επι νεκρω κλαυσον εξελιπεν γαρ φως και επι μωρω κλαυσον εξελιπεν γαρ συνεσιν ηδιον κλαυσον επι νεκρω οτι ανεπαυσατο του δε μωρου υπερ θανατον η ζωη πονηρα	11 Modicum plora supra mortuum, quoniam requievit;
12 πενθος νεκρου επτα ημεραι μωρου δε και ασεβους πασαι αι ημεραι της ζωης αυτου	12 nequissima enim vita fatui super mortem.
13 μετα αφρονος μη πληθυνης λογον και προς ασυνετον μη πορευου φυλαξαι απ' αυτου ινα μη κοπον εχης και ου μη μολυνθης εν τω εντιναγμω αυτου εκκλινον απ' αυτου και ευρησεις αναπαυσιν και ου μη ακηδιασης εν τη απονοια αυτου	13 Luctus mortui septem dies, fatui autem et impii omnes dies vitae illorum.
14 υπερ μολιβον τι βαρυνθησεται και τι αυτω ονομα αλλ' η μωρος	14 Cum stulto ne multum loquaris et cum insensato ne abieris.
15 αμμον και αλα και βωλον σιδηρου ευκοπον υπενεγκειν η ανθρωπον ασυνετον	15 Serva te ab illo, ut non molestiam habeas, et non coinquinaberis impactione illius.
16 ιμαντωσις ξυλινη ενδεδεμενη εις οικοδομην εν συσσεισμω ου διαλυθησεται ουτως καρδια εστηριγμενη επι διανοηματος βουλης εν καιρω ου δειλιασει	16 Deflecte ab illo et invenies requiem et non acediaberis in stultitia illius.
17 καρδια ηδρασμενη επι διανοιας συνεσεως ως κοσμος ψαμμωτος τοιχου ξυστου	17 Super plumbum quid gravius? Et quod illi aliud nomen quam fatuus?
18 χαρακες επι μετεωρου κειμενοι κατεναντι ανεμου ου μη υπομεινωσιν ουτως καρδια δειλη επι διανοηματος μωρου κατεναντι παντος φοβου ου μη υπομεινη	18 Arenam et salem et massam ferri facilius est ferre quam hominem imprudentem et fatuum et impium.
19 ο νυσσων οφθαλμον καταξει δακρυα και νυσσων καρδιαν εκφαινει αισθησιν	19 Loramentum ligneum colligatum in fundamento aedificii non dissolvetur; sic et cor confirmatum in cogitatione consilii, nullus timor illud commovebit.
20 βαλλων λιθον επι πετεινα αποσοβει αυτα και ο ονειδιζων φιλον διαλυσει φιλιαν	20 Cor firmatum in cogitatu intellegentiae sicut ornatus in pariete polito.
21 επι φιλον εαν σπασης ρομφαιαν μη αφελπισης εστιν γαρ επανοδος	21 Sicut pali in excelsis et caementa sine impensa posita contra faciem venti non permanebunt,
22 επι φιλον εαν ανοιξης στομα μη ευλαβηθης εστιν γαρ διαλλαγη πλην ονειδισμου και υπερηφανιας και μυστηριου αποκαλυψεως και πληγης δολιας εν τουτοις αποφευξεται πας φιλος	22 sic et cor timidum in cogitatione stulti contra impetum timoris non resistet.
23 πιστιν κτησαι εν πτωχεια μετα του πλησιον ινα εν τοις αγαθοις αυτου ομου πλησθης εν καιρω θλιψεως διαμενε αυτω ινα εν τη κληρονομια αυτου συγκληρονομησης	23
24 προ πυρος ατμις καμινου και καπνος ουτως προ αιματων λοιδοριαι	24 Pungens oculum deducit lacrimas, et, qui pungit cor, pellit amicitiam.
25 φιλον σκεπασαι ουκ αισχυνθησομαι και απο προσωπου αυτου ου μη κρυβω	25 Mittens lapidem in volatilia fugat illa; sic et qui conviciatur amico, dissolvit amicitiam.
26 και ει κακα μοι συμβησεται δι' αυτον πας ο ακουων φυλαξεται απ' αυτου	26 Ad amicum etsi produxeris gladium, non desperes: est enim regressus; ad amicum
27 τις δωσει επι στομα μου φυλακην και επι των χειλεων μου σφραγιδα πανουργον ινα μη πεσω απ' αυτης και η γλωσσα μου απολεση με	27 si aperueris os triste, non timeas: est enim concordatio, excepto convicio et improperio et superbia et mysterii revelatione et plaga dolosa; in his omnis effugiet amicus.
	28 Fidem posside cum amico in paupertate illius, ut et in bonis illius communices;
	29 in tempore tribulationis illius permane illi fidelis, ut et in hereditate illius coheres sis.
	30 Ante ignem camini vapor et fumus, sic et ante sanguinem maledicta et contumeliae et minae.
	31 Amicum tegere non confundar, a facie illius non me abscondam; et, si mala mihi evenerint per illum, sustinebo:
	32 omnis, qui audiet, cavebit se ab eo.
	33 Quis dabit ori meo custodiam et super labia mea signaculum aptum, ut non cadam ab ipsis, et lingua mea perdat me?