ΙΩΒ - Giobbe - Job 30

GREEK BIBLE	BIBBIA TINTORI
1 Αλλα τωρα οι νεωτεροι μου την ηλικιαν με περιγελωσι, των οποιων τους πατερας δεν ηθελον καταδεχθη να βαλω μετα των κυνων του ποιμνιου μου.	1 « Ma ora mi deridono i più giovani di me, i padri dei quali non mi sarei degnato d'imbrancare coi cani del mio gregge.
2 Και εις τι τωοντι ηδυνατο να με ωφεληση η δυναμις των χειρων αυτων, εις τους οποιους η ισχυς εξελιπε;	2 Nessun conto facevo della forza delle loro mani, e parevano indegni anche della vita.
3 Δι' ενδειαν και πειναν ησαν απομεμονωμενοι? εφευγον εις γην ανυδρον, σκοτεινην, ηφανισμενην και ερημον?	3 Smunti dalla miseria e dalla fame, brucavano il deserto; sfigurati dalla calamità e dalle privazioni,
4 εκοπτον μολοχην πλησιον των θαμνων και την ριζαν των αρκευθων δια τροφην αυτων.	4 mangiavan l'erba e le cortecce degli alberi e loro cibo era la radice del ginepro.
5 Ησαν εκ μεσου δεδιωγμενοι? εφωναζον επ' αυτους ως κλεπτας.	5 Andavano a rapirle nelle valli, e, trovata che ne avessero una, vi accorrevan gridando.
6 Κατωκουν εν τοις κρημνοις των χειμαρρων, ταις τρυπαις της γης και τοις βροχοις.	6 Abitavano nei dirupi dei torrenti, nelle caverne della terra o sopra la ghiaia;
7 Μεταξυ των θαμνων ωγκωντο? υποκατω των ακανθων συνηγοντο?	7 e in tale stato erano allegri e trovavano le loro delizie nello stare sotto i pruni.
8 αφρονες και δυσφημοι, εκδεδιωγμενοι εκ της γης.	8 Figlì d'insensati e di vili, non hanno ardire di comparire sulla terra.
9 Και τωρα εγω ειμαι το τραγωδιον αυτων, ειμαι και η παροιμια αυτων.	9 Ed ora io sono il tema delle loro canzoni, son passato fra loro in proverbio.
10 Με βδελυττονται, απομακρυνονται απ' εμου, και δεν συστελλονται να πτυωσιν εις το προσωπον μου.	10 Mi aborrono, mi fuggono, non si vergognano di sputacchiarmi la faccia.
11 Επειδη ο Θεος διελυσε την υπεροχην μου και με εθλιψεν, απερριψαν και αυτοι τον χαλινον εμπροσθεν μου.	11 Perchè (Dio) ha aperto il suo turcasso e mi ha trafitto, ha posto un morso alla mia bocca.
12 Εκ δεξιων ανιστανται οι νεοι? απωθουσι τους ποδας μου, και ετοιμαζουσι κατ' εμου τας ολεθριους οδους αυτων.	12 Nell'alzarmi subito si levarono le sciagure alla mia destra, rovesciarono i miei piedi, e mi piombarono addosso per le loro vie come flutti.
13 Ανατρεπουσι την οδον μου, επαυξανουσι την συμφοραν μου, χωρις να εχωσι βοηθον.	13 Tagliati i miei sentieri, mi tesero insidie e prevalsero, e nessuno porse aiuto.
14 Εφορμωσιν ως σφοδρα πλημμυρα, επι της ερημωσεως μου περικυλιονται.	14 Come per larga breccia, come da porta aperta, irruppero contro di me e si gettarono sopra le mie miserie:
15 Τρομοι εστραφησαν επ' εμε? καταδιωκουσι την ψυχην μου ως ανεμος? και η σωτηρια μου παρερχεται ως νεφος.	15 fui annientato. Come vento dileguaron le mie speranze, la mia felicità passò come nube.
16 Και τωρα η ψυχη μου εξεχυθη εντος μου? ημεραι θλιψεως με κατελαβον.	16 Ed ora in me si strugge l'anima mia, sono in balìa di giorni tristi.
17 Την νυκτα τα οστα μου διεπερασθησαν εν εμοι, και τα νευρα μου δεν αναπαυονται.	17 La notte mi trafigge dolorosamente le ossa, e quelli che mi divorano non dormono.
18 Υπο της σφοδρας δυναμεως ηλλοιωθη το ενδυμα μου? με περισφιγγει ως το περιλαιμιον του χιτωνος μου.	18 Il loro numero consuma la mia veste, mi stringono come il colletto della tunica.
19 Με ερριψεν εις τον πηλον, και ωμοιωθην με χωμα και κονιν.	19 Son diventato come il fango, sono ridotto come polvere e cenere.
20 Κραζω προς σε, και δεν μοι αποκρινεσαι? ισταμαι, και με παραβλεπεις.	20 Grido a te, e non mi ascolti, sto davanti a te, e non mi guardi.
21 Εγεινες ανελεημων προς εμε? δια της κραταιας χειρος σου με μαστιγονεις.	21 Sei diventato crudele verso di me e mi combatti colla durezza della tua mano.
22 Με εσηκωσας επι τον ανεμον? με επεβιβασας και διελυσας την ουσιαν μου.	22 Mi hai portato per aria, ponendomi come sopra, il vento, e mi hai del tutto sfracellato.
23 Εξευρω μεν οτι θελεις με φερει εις θανατον και τον οικον τον προσδιωρισμενον εις παντα ζωντα.	23 Lo so che mi menerai alla, morte, là dove è assegnata la casa ad ogni vivente,
24 Αλλα δεν θελει εκτεινει χειρα εις τον ταφον, εαν κραζωσι προς αυτον οταν αφανιζη.	24 ma tu non stendi la mano per distruggerli e se cadono tu li salverai.
25 Δεν εκλαυσα εγω δια τον οντα εν ημεραις σκληραις, και ελυπηθη η ψυχη μου δια τον πτωχον;	25 Io piangevo una volta sopra l'afflitto e l'anima mia compativa il povero;
26 Ενω περιεμενον το καλον, τοτε ηλθε το κακον? και ενω ανεμενον το φως, τοτε ηλθε το σκοτος.	26 ma aspettavo il bene e mi vennero le sciagure, speravo la luce e vennero fuori le tenebre.
27 Τα εντοσθια μου ανεβρασαν και δεν ανεπαυθησαν? ημεραι θλιψεως με προεφθασαν.	27 Le mie viscere bruciano senza posa, mi son piombati addosso i giorni di afflizione.
28 Περιεπατησα μελαγχροινος ουχι υπο ηλιου? εσηκωθην, εβοησα εν συναξει.	28 Me ne andavo triste, senza furore, mi alzavo e gridavo in mezzo alla folla.
29 Εγεινα αδελφος των δρακοντων και συντροφος των στρουθοκαμηλων.	29 Divenni fra­tello dei dragoni, e compagno degli struzzi.
30 Το δερμα μου εμαυρισεν επ' εμε, και τα οστα μου κατεκαυθησαν υπο της φλογωσεως.	30 La mia pelle mi si è annerita addosso, e le mie ossa sono inaridite dall'ardore.
31 Η δε κιθαρα μου μετεβληθη εις πενθος και το οργανον μου εις φωνην κλαιοντων.	31 La mia cetra si è mutata in pianto, e il mio organo in voce di piangenti ».