Scrutatio

Venerdi, 17 maggio 2024 - San Pasquale Baylon ( Letture di oggi)

Proverbi 21


font
DIODATIVULGATA
1 Il cuor del re è nella mano del Signore come ruscelli di acque; Egli lo piega a tutto ciò che gli piace1 Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini :
quocumque voluerit, inclinabit illud.
2 Tutte le vie dell’uomo gli paiono diritte; Ma il Signore pesa i cuori2 Omnis via viri recta sibi videtur :
appendit autem corda Dominus.
3 Far giustizia e giudicio È cosa più gradita dal Signore, che sacrificio3 Facere misericordiam et judicium
magis placet Domino quam victimæ.
4 Gli occhi altieri, e il cuor gonfio, Che son la lampana degli empi, son peccato4 Exaltatio oculorum est dilatatio cordis ;
lucerna impiorum peccatum.
5 I pensieri dell’uomo diligente producono di certo abbondanza; Ma l’uomo disavveduto cade senza fallo in necessità5 Cogitationes robusti semper in abundantia ;
omnis autem piger semper in egestate est.
6 Il far tesori con lingua di falsità è una cosa vana, Sospinta in qua ed in là; e si appartiene a quelli che cercan la morte6 Qui congregat thesauros lingua mendacii vanus et excors est,
et impingetur ad laqueos mortis.
7 Il predar degli empi li trarrà in giù; Perciocchè hanno rifiutato di far ciò che è diritto7 Rapinæ impiorum detrahent eos,
quia noluerunt facere judicium.
8 La via stravolta dell’uomo è anche strana; Ma l’opera di chi è puro è diritta8 Perversa via viri aliena est ;
qui autem mundus est, rectum opus ejus.
9 Meglio è abitare sopra un canto di un tetto, Che con una moglie rissosa in casa comune9 Melius est sedere in angulo domatis,
quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
10 L’anima dell’empio desidera il male; Il suo amico stesso non trova pietà appo lui10 Anima impii desiderat malum :
non miserebitur proximo suo.
11 Quando lo schernitore è gastigato, il semplice ne diventa savio; E quando si ammonisce il savio, egli apprende scienza11 Mulctato pestilente, sapientior erit parvulus,
et si sectetur sapientem, sumet scientiam.
12 Il giusto considera la casa dell’empio; Ella trabocca l’empio nel male12 Excogitat justus de domo impii,
ut detrahat impios a malo.
13 Chi tura l’orecchio, per non udire il grido del misero, Griderà anch’egli, e non sarà esaudito13 Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis,
et ipse clamabit, et non exaudietur.
14 Il presente dato di nascosto acqueta l’ira; E il dono porto nel seno acqueta il forte cruccio14 Munus absconditum extinguit iras,
et donum in sinu indignationem maximam.
15 Il far ciò che è diritto è letizia al giusto; Ma è uno spavento agli operatori d’iniquità15 Gaudium justo est facere judicium,
et pavor operantibus iniquitatem.
16 L’uomo che devia dal cammino del buon senno Riposerà in compagnia de’ morti16 Vir qui erraverit a via doctrinæ
in cœtu gigantum commorabitur.
17 L’uomo che ama godere sarà bisognoso; Chi ama il vino e l’olio non arricchirà17 Qui diligit epulas in egestate erit ;
qui amat vinum et pinguia non ditabitur.
18 L’empio sarà per riscatto del giusto; E il disleale sarà in iscambio degli uomini diritti18 Pro justo datur impius,
et pro rectis iniquus.
19 Meglio è abitare in terra deserta, Che con una moglie rissosa e stizzosa19 Melius est habitare in terra deserta
quam cum muliere rixosa et iracunda.
20 Nell’abitacolo del savio vi è un tesoro di cose rare, e d’olii preziosi; Ma l’uomo stolto dissipa tutto ciò20 Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo justi :
et imprudens homo dissipabit illud.
21 Chi va dietro a giustizia e benignità Troverà vita, giustizia, e gloria21 Qui sequitur justitiam et misericordiam
inveniet vitam, justitiam, et gloriam.
22 Il savio sale nella città de’ valenti, Ed abbatte la forza di essa22 Civitatem fortium ascendit sapiens,
et destruxit robur fiduciæ ejus.
23 Chi guarda la sua bocca e la sua lingua Guarda l’anima sua d’afflizioni23 Qui custodit os suum et linguam suam
custodit ab angustiis animam suam.
24 Il nome del superbo presuntuoso è: schernitore; Egli fa ogni cosa con furor di superbia24 Superbus et arrogans vocatur indoctus,
qui in ira operatur superbiam.
25 Il desiderio del pigro l’uccide; Perciocchè le sue mani rifiutano di lavorare.25 Desideria occidunt pigrum :
noluerunt enim quidquam manus ejus operari.
26 L’uomo dato a cupidigia appetisce tuttodì; Ma il giusto dona, e non risparmia26 Tota die concupiscit et desiderat ;
qui autem justus est, tribuet, et non cessabit.
27 Il sacrificio degli empi è cosa abbominevole; Quanto più se l’offeriscono con scelleratezza!27 Hostiæ impiorum abominabiles,
quia offeruntur ex scelere.
28 Il testimonio mendace perirà; Ma l’uomo che ascolta parlerà in perpetuo28 Testis mendax peribit ;
vir obediens loquetur victoriam.
29 L’uomo empio si rende sfacciato; Ma l’uomo diritto addirizza le sue vie29 Vir impius procaciter obfirmat vultum suum ;
qui autem rectus est corrigit viam suam.
30 Non vi è sapienza, nè prudenza, Nè consiglio, incontro al Signore.30 Non est sapientia, non est prudentia,
non est consilium contra Dominum.
31 Il cavallo è apparecchiato per lo giorno della battaglia; Ma il salvare appartiene al Signore31 Equus paratur ad diem belli ;
Dominus autem salutem tribuit.