Baruch 4

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Elle est le livre des commandements de Dieu, la Loi qui demeure pour toujours. Quiconque s’y attache, vivra, mais pour ceux qui l’abandonnent c’est la mort.	1 αυτη η βιβλος των προσταγματων του θεου και ο νομος ο υπαρχων εις τον αιωνα παντες οι κρατουντες αυτης εις ζωην οι δε καταλειποντες αυτην αποθανουνται
2 Reviens, Jacob, embrasse cette sagesse, marche à sa lumière jusqu’à la splendeur.	2 επιστρεφου ιακωβ και επιλαβου αυτης διοδευσον προς την λαμψιν κατεναντι του φωτος αυτης
3 Ne cède pas à d’autres ta gloire, ni tes privilèges à une nation étrangère.	3 μη δως ετερω την δοξαν σου και τα συμφεροντα σοι εθνει αλλοτριω
4 Heureux sommes-nous Israël: ce qui plaît à Dieu nous a été révélé!	4 μακαριοι εσμεν ισραηλ οτι τα αρεστα τω θεω ημιν γνωστα εστιν
5 Courage, ô mon peuple, toi qui gardes vivant le souvenir d’Israël.	5 θαρσειτε λαος μου μνημοσυνον ισραηλ
6 Vous avez été vendus aux nations, mais non pour votre ruine; vous aviez excité la colère de Dieu et c’est pourquoi vous avez été livrés à vos ennemis.	6 επραθητε τοις εθνεσιν ουκ εις απωλειαν δια δε το παροργισαι υμας τον θεον παρεδοθητε τοις υπεναντιοις
7 Vous aviez irrité celui qui vous a faits, avec vos sacrifices offerts, non à Dieu, mais aux démons.	7 παρωξυνατε γαρ τον ποιησαντα υμας θυσαντες δαιμονιοις και ου θεω
8 Vous avez oublié le Dieu éternel qui vous a nourris, et vous avez fait la tristesse de Jérusalem qui vous a élevés.	8 επελαθεσθε δε τον τροφευσαντα υμας θεον αιωνιον ελυπησατε δε και την εκθρεψασαν υμας ιερουσαλημ
9 Voyant la colère qui de par Dieu venait sur vous, elle a dit: “Voyez, cités voisines de Sion, quel deuil il a fait tomber sur moi!	9 ειδεν γαρ την επελθουσαν υμιν οργην παρα του θεου και ειπεν ακουσατε αι παροικοι σιων επηγαγεν μοι ο θεος πενθος μεγα
10 J’ai vu l’exil de mes fils et de mes filles: c’est l’Éternel qui l’a voulu pour eux.	10 ειδον γαρ την αιχμαλωσιαν των υιων μου και των θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος
11 J’étais joyeuse quand je les nourrissais, et ce furent des larmes de deuil quand je les vis partir.	11 εθρεψα γαρ αυτους μετ' ευφροσυνης εξαπεστειλα δε μετα κλαυθμου και πενθους
12 Que nul ne se réjouisse, me voyant veuve, abandonnée de tous. C’est à cause des péchés de mes fils que je suis restée seule: tous s’étaient détournés de la loi de Dieu.	12 μηδεις επιχαιρετω μοι τη χηρα και καταλειφθειση υπο πολλων ηρημωθην δια τας αμαρτιας των τεκνων μου διοτι εξεκλιναν εκ νομου θεου
13 Ils ont négligé ses préceptes, ils n’ont pas marché dans la voie de ses commandements, ils n’ont pas suivi la discipline qui mène à la droiture.	13 δικαιωματα δε αυτου ουκ εγνωσαν ουδε επορευθησαν οδοις εντολων θεου ουδε τριβους παιδειας εν δικαιοσυνη αυτου επεβησαν
14 Venez, voisines de Sion, faites mémoire de l’exil que l’Éternel a voulu pour mes fils et mes filles.	14 ελθατωσαν αι παροικοι σιων και μνησθητε την αιχμαλωσιαν των υιων μου και θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος
15 Il a fait venir contre eux, de très loin, une nation cruelle au langage barbare, qui n’a pas respecté le vieillard, et n’a eu nulle pitié pour l’enfant;	15 επηγαγεν γαρ επ' αυτους εθνος μακροθεν εθνος αναιδες και αλλογλωσσον οι ουκ ησχυνθησαν πρεσβυτην ουδε παιδιον ηλεησαν
16 elle a pris le fils unique de la veuve, elle a emmené sa fille et l’a laissée seule.	16 και απηγαγον τους αγαπητους της χηρας και απο των θυγατερων την μονην ηρημωσαν
17 Comment pourrais-je, moi, vous secourir?	17 εγω δε τι δυνατη βοηθησαι υμιν
18 Mais celui qui a fait venir sur vous ce malheur vous reprendra de la main de vos ennemis.	18 ο γαρ επαγαγων τα κακα υμιν εξελειται υμας εκ χειρος εχθρων υμων
19 Allez mes fils, allez: je reste seule.	19 βαδιζετε τεκνα βαδιζετε εγω γαρ κατελειφθην ερημος
20 J’ai quitté ma robe des jours de fête et j’ai revêtu le sac de la pénitence, car je veux crier vers l’Éternel tous les jours de ma vie.	20 εξεδυσαμην την στολην της ειρηνης ενεδυσαμην δε σακκον της δεησεως μου κεκραξομαι προς τον αιωνιον εν ταις ημεραις μου
21 Courage mes fils, criez vers le Seigneur, c’est lui qui vous arrachera à la violence de l’ennemi.	21 θαρσειτε τεκνα βοησατε προς τον θεον και εξελειται υμας εκ δυναστειας εκ χειρος εχθρων
22 J’ai attendu de l’Éternel votre délivrance, et voici que l’Éternel m’a rendu la joie: bientôt se lèvera sur vous la miséricorde de l’Éternel, votre Sauveur.	22 εγω γαρ ηλπισα επι τω αιωνιω την σωτηριαν υμων και ηλθεν μοι χαρα παρα του αγιου επι τη ελεημοσυνη η ηξει υμιν εν ταχει παρα του αιωνιου σωτηρος υμων
23 Je vous ai laissé partir dans les larmes et le deuil, mais dans la joie et la fête Dieu vous ramènera à moi pour toujours.	23 εξεπεμψα γαρ υμας μετα πενθους και κλαυθμου αποδωσει δε μοι ο θεος υμας μετα χαρμοσυνης και ευφροσυνης εις τον αιωνα
24 Les voisines de Sion ont vu votre captivité, mais bientôt elles vous verront délivrés par Dieu; il vous manifestera la gloire immense et l’éclat du Dieu éternel.	24 ωσπερ γαρ νυν εωρακασιν αι παροικοι σιων την υμετεραν αιχμαλωσιαν ουτως οψονται εν ταχει την παρα του θεου υμων σωτηριαν η επελευσεται υμιν μετα δοξης μεγαλης και λαμπροτητος του αιωνιου
25 Mes enfants, supportez avec patience ce châtiment de Dieu qui est tombé sur vous; votre ennemi vous a persécuté mais bientôt vous verrez sa chute et vous mettrez votre pied sur son cou.	25 τεκνα μακροθυμησατε την παρα του θεου επελθουσαν υμιν οργην κατεδιωξεν σε ο εχθρος σου και οψει αυτου την απωλειαν εν ταχει και επι τραχηλους αυτων επιβηση
26 Mes enfants bien-aimés ont marché par de rudes chemins; ils allaient comme un troupeau volé par l’ennemi.	26 οι τρυφεροι μου επορευθησαν οδους τραχειας ηρθησαν ως ποιμνιον ηρπασμενον υπο εχθρων
27 Courage, mes fils, criez vers le Seigneur: celui qui a fait venir l’épreuve se souviendra de vous.	27 θαρσησατε τεκνα και βοησατε προς τον θεον εσται γαρ υμων υπο του επαγοντος μνεια
28 Vous avez voulu vous éloigner de Dieu: avec dix fois plus d’ardeur revenez à lui et cherchez-le.	28 ωσπερ γαρ εγενετο η διανοια υμων εις το πλανηθηναι απο του θεου δεκαπλασιασατε επιστραφεντες ζητησαι αυτον
29 Celui qui vous a envoyé le malheur vous donnera salut et joie éternelle.”	29 ο γαρ επαγαγων υμιν τα κακα επαξει υμιν την αιωνιον ευφροσυνην μετα της σωτηριας υμων
30 Courage Jérusalem, celui qui t’a donné ton nom te consolera.	30 θαρσει ιερουσαλημ παρακαλεσει σε ο ονομασας σε
31 Malheur à ceux qui t’ont fait du mal et se sont réjouis de ta chute!	31 δειλαιοι οι σε κακωσαντες και επιχαρεντες τη ση πτωσει
32 Malheur aux villes dans lesquelles tes enfants furent esclaves! Malheur à la nation où ils ont dû vivre!	32 δειλαιαι αι πολεις αις εδουλευσαν τα τεκνα σου δειλαια η δεξαμενη τους υιους σου
33 Elle s’est réjouie de ta chute, elle a pris plaisir à ta ruine! Mais à son tour elle connaîtra la douleur et la ruine.	33 ωσπερ γαρ εχαρη επι τη ση πτωσει και ευφρανθη επι τω πτωματι σου ουτως λυπηθησεται επι τη εαυτης ερημια
34 Elle n’aura plus la joie d’être un peuple nombreux, son orgueil fera place au deuil.	34 και περιελω αυτης το αγαλλιαμα της πολυοχλιας και το αγαυριαμα αυτης εσται εις πενθος
35 Un feu venu de l’Éternel la brûlera pour de longs jours, elle sera pour longtemps un refuge de démons.	35 πυρ γαρ επελευσεται αυτη παρα του αιωνιου εις ημερας μακρας και κατοικηθησεται υπο δαιμονιων τον πλειονα χρονον
36 Tourne-toi vers l’orient, Jérusalem, vois: la joie te vient de Dieu.	36 περιβλεψαι προς ανατολας ιερουσαλημ και ιδε την ευφροσυνην την παρα του θεου σοι ερχομενην
37 Tes fils dispersés reviennent; de l’orient comme de l’occident ils se rassemblent à l’appel du Saint et jouissent de la gloire de Dieu.	37 ιδου ερχονται οι υιοι σου ους εξαπεστειλας ερχονται συνηγμενοι απ' ανατολων εως δυσμων τω ρηματι του αγιου χαιροντες τη του θεου δοξη