Livre d'Isaïe 14

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Yahvé aura pitié de Jacob, Israël sera encore son préféré; il les fera reposer dans leur pays. L’étranger se joindra à eux et s’attachera à la maison de Jacob.	1 και ελεησει κυριος τον ιακωβ και εκλεξεται ετι τον ισραηλ και αναπαυσονται επι της γης αυτων και ο γιωρας προστεθησεται προς αυτους και προστεθησεται προς τον οικον ιακωβ
2 Des peuples les prendront pour les ramener chez eux, mais, sitôt arrivé à la terre de Yahvé, le peuple d’Israël sera leur maître: eux seront ses esclaves et ses serviteurs. Israël fera prisonniers ceux qui le tenaient captif et dominera ses oppresseurs.	2 και λημψονται αυτους εθνη και εισαξουσιν εις τον τοπον αυτων και κατακληρονομησουσιν και πληθυνθησονται επι της γης του θεου εις δουλους και δουλας και εσονται αιχμαλωτοι οι αιχμαλωτευσαντες αυτους και κυριευθησονται οι κυριευσαντες αυτων
3 Le jour où Yahvé t’aura délivré de ta peine, de ton angoisse, et de ce dur esclavage auquel tu étais soumis,	3 και εσται εν τη ημερα εκεινη αναπαυσει σε ο θεος εκ της οδυνης και του θυμου σου και της δουλειας σου της σκληρας ης εδουλευσας αυτοις
4 tu entonneras ce chant contre le roi de Babylone; tu diras: Comment donc a fini le tyran? Comment a cessé l’oppression?”	4 και λημψη τον θρηνον τουτον επι τον βασιλεα βαβυλωνος και ερεις εν τη ημερα εκεινη πως αναπεπαυται ο απαιτων και αναπεπαυται ο επισπουδαστης
5 Yahvé a brisé le fouet des méchants, le bâton des tyrans,	5 συνετριψεν ο θεος τον ζυγον των αμαρτωλων τον ζυγον των αρχοντων
6 celui qui, dans sa colère, frappait les peuples à coups redoublés, et dans sa fureur imposait aux nations sa tyrannie jalouse.	6 παταξας εθνος θυμω πληγη ανιατω παιων εθνος πληγην θυμου η ουκ εφεισατο
7 Toute la terre a retrouvé calme et repos, elle éclate en cris de joie.	7 ανεπαυσατο πεποιθως πασα η γη βοα μετ' ευφροσυνης
8 Même les cyprès se réjouissent, avec les cèdres du Liban: “Depuis que tu es mort, disent-ils, nous n’avons plus à craindre le bûcheron.”	8 και τα ξυλα του λιβανου ευφρανθησαν επι σοι και η κεδρος του λιβανου αφ' ου συ κεκοιμησαι ουκ ανεβη ο κοπτων ημας
9 À l’annonce de ta venue, le séjour des morts s’agite dans ses profondeurs, il réveille pour toi ses fantômes, tous les grands de la terre; il fait lever de leur trône tous les rois des nations.	9 ο αδης κατωθεν επικρανθη συναντησας σοι συνηγερθησαν σοι παντες οι γιγαντες οι αρξαντες της γης οι εγειραντες εκ των θρονων αυτων παντας βασιλεις εθνων
10 Tous commencent à parler. Ils disent: “Te voilà toi aussi abattu comme nous; tu es devenu l’un de nous.	10 παντες αποκριθησονται και ερουσιν σοι και συ εαλως ωσπερ και ημεις εν ημιν δε κατελογισθης
11 Ta splendeur et le son de tes harpes sont descendus au séjour des morts. Les vers te servent de lit, la vermine est ta couverture.	11 κατεβη δε εις αδου η δοξα σου η πολλη σου ευφροσυνη υποκατω σου στρωσουσιν σηψιν και το κατακαλυμμα σου σκωληξ
12 Quoi, tu es tombé du ciel, astre de lumière, fils de l’aurore! Te voilà à terre écrasé, toi qui écrasais les nations.	12 πως εξεπεσεν εκ του ουρανου ο εωσφορος ο πρωι ανατελλων συνετριβη εις την γην ο αποστελλων προς παντα τα εθνη
13 C’est bien toi qui disais: Je monterai jusqu’au ciel, je placerai mon trône plus haut que les étoiles de Dieu. Je siégerai sur la montagne du Rendez-Vous, aux frontières de l’horizon.	13 συ δε ειπας εν τη διανοια σου εις τον ουρανον αναβησομαι επανω των αστρων του ουρανου θησω τον θρονον μου καθιω εν ορει υψηλω επι τα ορη τα υψηλα τα προς βορραν
14 Je monterai par-dessus les nuages et je serai l’égal du Très-Haut.	14 αναβησομαι επανω των νεφελων εσομαι ομοιος τω υψιστω
15 Mais te voici descendu au séjour des morts, au plus profond de la fosse.	15 νυν δε εις αδου καταβηση και εις τα θεμελια της γης
16 Ceux qui t’aperçoivent regardent et s’étonnent: “Est-ce donc là celui qui faisait trembler la terre, qui renversait les royaumes?	16 οι ιδοντες σε θαυμασουσιν επι σοι και ερουσιν ουτος ο ανθρωπος ο παροξυνων την γην σειων βασιλεις
17 Il changeait le monde en désert, il détruisait les villes et jamais n’ouvrait la porte de ses prisons.”	17 ο θεις την οικουμενην ολην ερημον και τας πολεις καθειλεν τους εν επαγωγη ουκ ελυσεν
18 Tous les rois des nations reposent avec honneur, chacun dans son palais;	18 παντες οι βασιλεις των εθνων εκοιμηθησαν εν τιμη ανθρωπος εν τω οικω αυτου
19 mais toi, on t’a jeté sans sépulture, comme une ordure méprisable, un cadavre piétiné, recouvert des victimes de l’épée.	19 συ δε ριφηση εν τοις ορεσιν ως νεκρος εβδελυγμενος μετα πολλων τεθνηκοτων εκκεκεντημενων μαχαιραις καταβαινοντων εις αδου ον τροπον ιματιον εν αιματι πεφυρμενον ουκ εσται καθαρον
20 Tu ne rejoindras pas, chez les morts, ceux qui ont eu droit aux funérailles, car tu as détruit ton pays, tu as massacré ton peuple; jamais plus on ne parlera de la race des malfaisants.	20 ουτως ουδε συ εση καθαρος διοτι την γην μου απωλεσας και τον λαον μου απεκτεινας ου μη μεινης εις τον αιωνα χρονον σπερμα πονηρον
21 Préparez le massacre des fils pour venger les crimes de leurs pères. Que plus jamais ils ne se lèvent pour conquérir la terre, pour couvrir le monde de leurs cités.”	21 ετοιμασον τα τεκνα σου σφαγηναι ταις αμαρτιαις του πατρος σου ινα μη αναστωσιν και την γην κληρονομησωσιν και εμπλησωσι την γην πολεων
22 “Je veux m’en prendre à eux - parole de Yahvé Sabaot. J’arracherai de Babylone le nom et le reste, ses enfants et tous ses descendants - parole de Yahvé.	22 και επαναστησομαι αυτοις λεγει κυριος σαβαωθ και απολω αυτων ονομα και καταλειμμα και σπερμα ταδε λεγει κυριος
23 Je la donne en héritage aux hérissons et j’en fais une mare d’eau; je la balaie: c’est un balayage par le vide - parole de Yahvé Sabaot.”	23 και θησω την βαβυλωνιαν ερημον ωστε κατοικειν εχινους και εσται εις ουδεν και θησω αυτην πηλου βαραθρον εις απωλειαν
24 Yahvé Sabaot l’a juré: “Tout sera comme je l’ai conçu et voulu. Les choses se réaliseront.	24 ταδε λεγει κυριος σαβαωθ ον τροπον ειρηκα ουτως εσται και ον τροπον βεβουλευμαι ουτως μενει
25 Je briserai l’Assyrie dans mon pays, je l’écraserai sur mes montagnes. Son joug ne pèsera plus sur mon peuple, son fardeau sera enlevé de leurs épaules.	25 του απολεσαι τους ασσυριους απο της γης της εμης και απο των ορεων μου και εσονται εις καταπατημα και αφαιρεθησεται απ' αυτων ο ζυγος αυτων και το κυδος αυτων απο των ωμων αφαιρεθησεται
26 Telle est la décision que j’ai prise contre toute la terre, c’est ainsi que je frapperai toutes les nations.	26 αυτη η βουλη ην βεβουλευται κυριος επι την οικουμενην ολην και αυτη η χειρ η υψηλη επι παντα τα εθνη της οικουμενης
27 Si Yahvé Sabaot l’a décidé, qui l’en empêcherait? S’il a levé la main, qui la détournerait?	27 α γαρ ο θεος ο αγιος βεβουλευται τις διασκεδασει και την χειρα την υψηλην τις αποστρεψει
28 L’année de la mort du roi Akaz, Isaïe prononça cette parole:	28 του ετους ου απεθανεν αχαζ ο βασιλευς εγενηθη το ρημα τουτο
29 Ne te réjouis pas si vite, Philistie! Le fouet qui te frappait s’est brisé, mais de la racine du serpent sortira une vipère, et son fruit sera un dragon ailé.	29 μη ευφρανθειητε παντες οι αλλοφυλοι συνετριβη γαρ ο ζυγος του παιοντος υμας εκ γαρ σπερματος οφεων εξελευσεται εκγονα ασπιδων και τα εκγονα αυτων εξελευσονται οφεις πετομενοι
30 Quand mes pauvres trouveront leur nourriture, et que les malheureux dormiront en sécurité, je ferai mourir de faim ta descendance et je tuerai ce qui restera de toi.	30 και βοσκηθησονται πτωχοι δι' αυτου πτωχοι δε ανδρες επ' ειρηνης αναπαυσονται ανελει δε λιμω το σπερμα σου και το καταλειμμα σου ανελει
31 Hurlez, à la municipalité, et que toute la ville pousse des cris! Te voilà sans forces, terre des Philistins: du nord s’élève une fumée, ils viennent! et nul d’entre eux ne s’écarte de ses rangs.	31 ολολυζετε πυλαι πολεων κεκραγετωσαν πολεις τεταραγμεναι οι αλλοφυλοι παντες οτι καπνος απο βορρα ερχεται και ουκ εστιν του ειναι
32 Que répondra-t-on aux messagers de ce peuple? Que Yahvé a fondé Sion, et que les pauvres de son peuple y sont en sûreté.	32 και τι αποκριθησονται βασιλεις εθνων οτι κυριος εθεμελιωσεν σιων και δι' αυτου σωθησονται οι ταπεινοι του λαου