Livre des Psaumes 93

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Le Seigneur règne, vêtu de Majesté, il s’est fait du Pouvoir une ceinture: le monde désormais est stable, inébranlable.	1 ψαλμος τω δαυιδ τετραδι σαββατων ο θεος εκδικησεων κυριος ο θεος εκδικησεων επαρρησιασατο
2 Depuis toujours ton trône était dressé, car tu es, toi, de toute éternité.	2 υψωθητι ο κρινων την γην αποδος ανταποδοσιν τοις υπερηφανοις
3 Les fleuves, Seigneur, ont fait monter, les fleuves ont fait monter leur vacarme, les fleuves ont fait monter leur grondement.	3 εως ποτε αμαρτωλοι κυριε εως ποτε αμαρτωλοι καυχησονται
4 Mais il est plus fort que les eaux qui grondent, plus grandiose que les vagues de la mer, lui, le Seigneur, grandiose dans les hauteurs.	4 φθεγξονται και λαλησουσιν αδικιαν λαλησουσιν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν
5 Il n’y a pas plus sûr que tes paroles, ta Maison sera le lieu de la sainteté, jour après jour et toujours, ô Seigneur!	5 τον λαον σου κυριε εταπεινωσαν και την κληρονομιαν σου εκακωσαν
	6 χηραν και προσηλυτον απεκτειναν και ορφανους εφονευσαν
	7 και ειπαν ουκ οψεται κυριος ουδε συνησει ο θεος του ιακωβ
	8 συνετε δη αφρονες εν τω λαω και μωροι ποτε φρονησατε
	9 ο φυτευσας το ους ουχι ακουει η ο πλασας τον οφθαλμον ου κατανοει
	10 ο παιδευων εθνη ουχι ελεγξει ο διδασκων ανθρωπον γνωσιν
	11 κυριος γινωσκει τους διαλογισμους των ανθρωπων οτι εισιν ματαιοι
	12 μακαριος ανθρωπος ον αν συ παιδευσης κυριε και εκ του νομου σου διδαξης αυτον
	13 του πραυναι αυτω αφ' ημερων πονηρων εως ου ορυγη τω αμαρτωλω βοθρος
	14 οτι ουκ απωσεται κυριος τον λαον αυτου και την κληρονομιαν αυτου ουκ εγκαταλειψει
	15 εως ου δικαιοσυνη επιστρεψη εις κρισιν και εχομενοι αυτης παντες οι ευθεις τη καρδια διαψαλμα
	16 τις αναστησεται μοι επι πονηρευομενους η τις συμπαραστησεται μοι επι εργαζομενους την ανομιαν
	17 ει μη οτι κυριος εβοηθησεν μοι παρα βραχυ παρωκησεν τω αδη η ψυχη μου
	18 ει ελεγον σεσαλευται ο πους μου το ελεος σου κυριε βοηθει μοι
	19 κυριε κατα το πληθος των οδυνων μου εν τη καρδια μου αι παρακλησεις σου ηγαπησαν την ψυχην μου
	20 μη συμπροσεσται σοι θρονος ανομιας ο πλασσων κοπον επι προσταγματι
	21 θηρευσουσιν επι ψυχην δικαιου και αιμα αθωον καταδικασονται
	22 και εγενετο μοι κυριος εις καταφυγην και ο θεος μου εις βοηθον ελπιδος μου
	23 και αποδωσει αυτοις την ανομιαν αυτων και κατα την πονηριαν αυτων αφανιει αυτους κυριος ο θεος ημων