Livre de Job 9

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Job prit la parole et dit:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 Oui, je le reconnais, tout cela est vrai: comment un homme aurait-il raison contre Dieu?	2 Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει? αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;
3 S’il voulait discuter avec lui, pourrait-il répondre une fois sur mille?	3 Εαν θεληση να διαδικασθη μετ' αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.
4 Il pense avec sagesse, sa force a tout pouvoir, peut-on lui résister impunément?	4 Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν? τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;
5 Il déplace les montagnes sans qu’elles le sachent, il les retourne s’il se met en colère.	5 Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.
6 Il ébranle la terre sur son socle et ses colonnes vacillent.	6 Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.
7 Il suffit qu’il parle, le soleil ne brille plus, un tour de clé, et ce sont les étoiles.	7 Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει? και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.
8 Il a déployé, tout seul, la voûte aux étoiles, il chemine sur le plancher des eaux.	8 Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.
9 Il a fait la Grande Ourse, et puis Orion, et les Pléiades et les Chambres du Sud.	9 Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.
10 Il fait des choses si grandes qu’on ne peut les sonder, des merveilles impossibles à compter!	10 Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.
11 S’il passe près de moi, je ne le vois pas, il me frôle sans que je l’aperçoive.	11 Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον? διερχεται, και δεν εννοω αυτον.
12 S’il prend de force, va-t-on l’en empêcher, ou lui dire: “Que fais-tu là?”	12 Ιδου, αφαιρει? τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;
13 Dieu ne se reprend pas quand il s’est emporté, ceux qui aidaient Rahab sont toujours sous ses pieds.	13 Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.
14 Voulez-vous que j’aille, moi, lui répliquer et me mettre à discuter avec lui,	14 Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;
15 ou à supplier mon juge qui ne me répond pas quand je suis dans mon droit?	15 προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ' ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.
16 Je pourrais l’appeler, attendant une réponse, mais comment croire qu’il entendra ma voix?	16 Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.
17 C’est lui qui m’écrase pour un cheveu, qui multiplie sans raison mes blessures.	17 Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.
18 Il ne me laisse pas reprendre mon souffle tandis qu’il m’envoie jusqu’à plus soif la peine.	18 Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.
19 Employer la force? Il sera le plus fort. Aller aux juges? Qui fera la convocation?	19 Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος? και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;
20 Je peux être juste, mes paroles m’accuseront, même si je suis parfait, elles me condamneront.	20 Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει? εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.
21 Mais suis-je parfait? Je ne le sais pas: la vie n’a pas de sens!	21 Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου? ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.
22 Tout est pareil et je peux dire: il supprime l’innocent avec le coupable.	22 Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.
23 Quand une catastrophe répand soudain la mort, il se moque de l’épreuve des innocents.	23 Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.
24 Quand un pays tombe aux mains des méchants, il met un bandeau sur les yeux des juges. Si ce n’est pas lui, qui donc alors?	24 Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους? αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης? αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;
25 Mes jours ont passé plus vite qu’un coureur: ils fuyaient sans connaître le bonheur.	25 Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι? φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.
26 Ils glissaient comme une barque de joncs, comme un aigle qui fond sur sa proie.	26 Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα? ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.
27 J’ai beau dire: “Laissons là ces plaintes, montrons un autre visage: le sourire!”	27 Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη?
28 mes épreuves me laissent angoissé car je sais que tu ne me vois pas innocent.	28 τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.
29 Si je dois être coupable, à quoi bon me fatiguer pour rien?	29 Ειμαι ασεβης? δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;
30 J’aurais beau me laver à l’eau de neige et me blanchir les mains avec du savon,	30 Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου?
31 tu me jetterais aussitôt dans la boue, et même ma tunique m’aurait en dégoût!	31 συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.
32 Il n’est pas quelqu’un comme moi, pour que je lui dise: Allons ensemble au tribunal!	32 Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.
33 Il faudrait un arbitre entre nous, pour nous prendre l’un et l’autre par l’épaule,	33 Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ' αμφοτερους ημας.
34 pour écarter son bâton qui me frappe et l’épouvante où me jettent ses terreurs.	34 Ας απομακρυνη απ' εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη?
35 Mais puisqu’il n’en est pas ainsi, je veux parler sans crainte, seul avec moi-même.	35 τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον? διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.