Livre de l'Exode 9

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Yahvé dit à Moïse: “Va trouver le Pharaon et dis-lui de la part de Yahvé, le Dieu des Hébreux: Laisse partir mon peuple pour qu’il me serve!	1 ειπεν δε κυριος προς μωυσην εισελθε προς φαραω και ερεις αυτω ταδε λεγει κυριος ο θεος των εβραιων εξαποστειλον τον λαον μου ινα μοι λατρευσωσιν
2 Si tu refuses de le renvoyer, si tu le retiens encore,	2 ει μεν ουν μη βουλει εξαποστειλαι τον λαον μου αλλ' ετι εγκρατεις αυτου
3 Yahvé frappera tes troupeaux qui sont dans la campagne, les chevaux, les ânes, les chameaux, le gros et le petit bétail. Ce sera une peste terrible.	3 ιδου χειρ κυριου επεσται εν τοις κτηνεσιν σου τοις εν τοις πεδιοις εν τε τοις ιπποις και εν τοις υποζυγιοις και ταις καμηλοις και βουσιν και προβατοις θανατος μεγας σφοδρα
4 Mais Yahvé fera la différence entre le troupeau d’Israël et le troupeau d’Égypte. Pas une bête des Israélites ne crèvera.”	4 και παραδοξασω εγω εν τω καιρω εκεινω ανα μεσον των κτηνων των αιγυπτιων και ανα μεσον των κτηνων των υιων ισραηλ ου τελευτησει απο παντων των του ισραηλ υιων ρητον
5 Yahvé fixa la date, il dit: “Demain, Yahvé fera cela dans tout le pays.”	5 και εδωκεν ο θεος ορον λεγων εν τη αυριον ποιησει κυριος το ρημα τουτο επι της γης
6 Et dès le lendemain Yahvé fit ce qu’il avait dit: tous les troupeaux d’Égypte crevèrent, mais pas une bête ne creva dans les troupeaux des Israélites.	6 και εποιησεν κυριος το ρημα τουτο τη επαυριον και ετελευτησεν παντα τα κτηνη των αιγυπτιων απο δε των κτηνων των υιων ισραηλ ουκ ετελευτησεν ουδεν
7 Le Pharaon s’informa: pas une bête n’avait crevé dans les troupeaux des Israélites. Mais le Pharaon resta dans son entêtement et il ne laissa pas partir le peuple.	7 ιδων δε φαραω οτι ουκ ετελευτησεν απο παντων των κτηνων των υιων ισραηλ ουδεν εβαρυνθη η καρδια φαραω και ουκ εξαπεστειλεν τον λαον
8 Alors, Dieu dit à Moïse et à Aaron: “Remplissez vos deux mains de cendre fine. Moïse la lancera vers le ciel sous les yeux du Pharaon,	8 ειπεν δε κυριος προς μωυσην και ααρων λεγων λαβετε υμεις πληρεις τας χειρας αιθαλης καμιναιας και πασατω μωυσης εις τον ουρανον εναντιον φαραω και εναντιον των θεραποντων αυτου
9 et dans toute l’Égypte ce sera de la poudre qui se déposera sur les hommes et sur les bêtes: dans toute l’Égypte elle leur donnera des ulcères et des boutons.”	9 και γενηθητω κονιορτος επι πασαν την γην αιγυπτου και εσται επι τους ανθρωπους και επι τα τετραποδα ελκη φλυκτιδες αναζεουσαι εν τε τοις ανθρωποις και εν τοις τετραποσιν και εν παση γη αιγυπτου
10 Ils prirent donc de la cendre fine et se présentèrent devant le Pharaon. Moïse la lança vers le ciel et elle se changea en ulcères et en boutons sur les hommes et sur les bêtes.	10 και ελαβεν την αιθαλην της καμιναιας εναντιον φαραω και επασεν αυτην μωυσης εις τον ουρανον και εγενετο ελκη φλυκτιδες αναζεουσαι εν τοις ανθρωποις και εν τοις τετραποσιν
11 Cette fois les magiciens ne purent rester aux côtés de Moïse à cause de ce fléau, car ils avaient leurs ulcères comme tous les Égyptiens.	11 και ουκ ηδυναντο οι φαρμακοι στηναι εναντιον μωυση δια τα ελκη εγενετο γαρ τα ελκη εν τοις φαρμακοις και εν παση γη αιγυπτου
12 Mais Dieu endurcit le cœur du Pharaon, il ne voulut pas écouter: Yahvé l’avait bien dit à Moïse.	12 εσκληρυνεν δε κυριος την καρδιαν φαραω και ουκ εισηκουσεν αυτων καθα συνεταξεν κυριος
13 Yahvé dit encore à Moïse: “Lève-toi de bon matin et présente-toi devant le Pharaon. Tu lui diras de la part de Yahvé, le Dieu des Hébreux: Laisse aller mon peuple pour qu’il me serve!	13 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ορθρισον το πρωι και στηθι εναντιον φαραω και ερεις προς αυτον ταδε λεγει κυριος ο θεος των εβραιων εξαποστειλον τον λαον μου ινα λατρευσωσιν μοι
14 Cette fois j’envoie tous mes fléaux contre toi, tes serviteurs et ton peuple, et tu sauras ainsi qu’il n’y a personne comme moi sur toute la terre.	14 εν τω γαρ νυν καιρω εγω εξαποστελλω παντα τα συναντηματα μου εις την καρδιαν σου και των θεραποντων σου και του λαου σου ιν' ειδης οτι ουκ εστιν ως εγω αλλος εν παση τη γη
15 “J’aurais pu dès le début montrer toute ma puissance et te frapper toi et ton peuple par la peste, et tu aurais disparu de la terre.	15 νυν γαρ αποστειλας την χειρα παταξω σε και τον λαον σου θανατω και εκτριβηση απο της γης
16 Mais voici pourquoi je t’ai laissé en vie: je veux te faire voir ma puissance et que mon Nom soit connu sur toute la terre.	16 και ενεκεν τουτου διετηρηθης ινα ενδειξωμαι εν σοι την ισχυν μου και οπως διαγγελη το ονομα μου εν παση τη γη
17 Tu résistes encore et tu ne laisses pas partir mon peuple?	17 ετι ουν συ εμποιη του λαου μου του μη εξαποστειλαι αυτους
18 Eh bien, demain à cette heure, je ferai tomber une très forte grêle comme il n’y en a pas eu de pareille depuis la fondation de l’Égypte jusqu’à ce jour.	18 ιδου εγω υω ταυτην την ωραν αυριον χαλαζαν πολλην σφοδρα ητις τοιαυτη ου γεγονεν εν αιγυπτω αφ' ης ημερας εκτισται εως της ημερας ταυτης
19 Ordonne donc de mettre à l’abri dès maintenant ton bétail et tout ce qui t’appartient dans les champs, car tous les hommes et toutes les bêtes qui seront dans les champs au lieu d’être à l’abri à la maison, seront frappés par la grêle et mourront.”	19 νυν ουν κατασπευσον συναγαγειν τα κτηνη σου και οσα σοι εστιν εν τω πεδιω παντες γαρ οι ανθρωποι και τα κτηνη οσα αν ευρεθη εν τω πεδιω και μη εισελθη εις οικιαν πεση δε επ' αυτα η χαλαζα τελευτησει
20 Ceux des serviteurs du Pharaon qui craignaient Yahvé se réfugièrent dans les maisons avec leurs serviteurs et leurs troupeaux.	20 ο φοβουμενος το ρημα κυριου των θεραποντων φαραω συνηγαγεν τα κτηνη αυτου εις τους οικους
21 Mais ceux qui se moquaient de la parole de Yahvé laissèrent leurs serviteurs et leurs troupeaux dans les champs.	21 ος δε μη προσεσχεν τη διανοια εις το ρημα κυριου αφηκεν τα κτηνη εν τοις πεδιοις
22 Yahvé dit alors à Moïse: “Étends ta main vers le ciel! Que la grêle tombe sur toute l’Égypte, sur les hommes, sur les bêtes et sur tout ce qui pousse dans les champs en terre d’Égypte.”	22 ειπεν δε κυριος προς μωυσην εκτεινον την χειρα σου εις τον ουρανον και εσται χαλαζα επι πασαν γην αιγυπτου επι τε τους ανθρωπους και τα κτηνη και επι πασαν βοτανην την επι της γης
23 Moïse étendit son bâton vers le ciel, et Yahvé fit éclater les tonnerres et pleuvoir la grêle en même temps que la foudre tombait sur la terre. Yahvé fit tomber la grêle sur tout le pays d’Égypte.	23 εξετεινεν δε μωυσης την χειρα εις τον ουρανον και κυριος εδωκεν φωνας και χαλαζαν και διετρεχεν το πυρ επι της γης και εβρεξεν κυριος χαλαζαν επι πασαν γην αιγυπτου
24 Il y eut de la grêle avec des éclairs de feu qui jaillissaient du milieu de la grêle. On n’avait rien vu de semblable dans tout le pays depuis la fondation de l’Égypte.	24 ην δε η χαλαζα και το πυρ φλογιζον εν τη χαλαζη η δε χαλαζα πολλη σφοδρα σφοδρα ητις τοιαυτη ου γεγονεν εν αιγυπτω αφ' ου γεγενηται επ' αυτης εθνος
25 Dans tout le pays d’Égypte, la grêle frappa tous ceux qui étaient dans les champs, les gens comme les bêtes. La grêle frappa aussi tout ce qui poussait dans les champs et brisa même les arbres des champs.	25 επαταξεν δε η χαλαζα εν παση γη αιγυπτου απο ανθρωπου εως κτηνους και πασαν βοτανην την εν τω πεδιω επαταξεν η χαλαζα και παντα τα ξυλα τα εν τοις πεδιοις συνετριψεν η χαλαζα
26 Cependant il n’y eut pas de grêle dans le pays de Gossen, là où se trouvaient les Israélites.	26 πλην εν γη γεσεμ ου ησαν οι υιοι ισραηλ ουκ εγενετο η χαλαζα
27 Le Pharaon fit alors appeler Moïse et Aaron, il leur dit: “Cette fois, j’ai péché! C’est Yahvé qui est juste, moi et mon peuple nous sommes coupables!	27 αποστειλας δε φαραω εκαλεσεν μωυσην και ααρων και ειπεν αυτοις ημαρτηκα το νυν ο κυριος δικαιος εγω δε και ο λαος μου ασεβεις
28 Priez Yahvé pour que s’arrêtent ces tonnerres incroyables et cette grêle, et je ne vous retiendrai plus ici, je vous laisserai partir.”	28 ευξασθε ουν περι εμου προς κυριον και παυσασθω του γενηθηναι φωνας θεου και χαλαζαν και πυρ και εξαποστελω υμας και ουκετι προσθησεσθε μενειν
29 Moïse répondit: “Aussitôt sorti de la ville, je tendrai les mains vers Yahvé: les tonnerres s’arrêteront, et il n’y aura plus de grêle. Ainsi tu sauras que la terre est à Yahvé.	29 ειπεν δε αυτω μωυσης ως αν εξελθω την πολιν εκπετασω τας χειρας μου προς κυριον και αι φωναι παυσονται και η χαλαζα και ο υετος ουκ εσται ετι ινα γνως οτι του κυριου η γη
30 Mais je sais bien que toi et tes serviteurs, vous ne craindrez encore pas Yahvé Dieu.”	30 και συ και οι θεραποντες σου επισταμαι οτι ουδεπω πεφοβησθε τον κυριον
31 Le lin et l’orge avaient été frappés, car l’orge était en épi, et le lin en fleur.	31 το δε λινον και η κριθη επληγη η γαρ κριθη παρεστηκυια το δε λινον σπερματιζον
32 Mais le blé et le seigle n’avaient pas été frappés, car ils sont tardifs.	32 ο δε πυρος και η ολυρα ουκ επληγη οψιμα γαρ ην
33 Aussitôt sorti de chez le Pharaon et hors de la ville, Moïse tendit les mains vers Yahvé: les tonnerres et la grêle s’arrêtèrent, et la pluie cessa de tomber sur la terre.	33 εξηλθεν δε μωυσης απο φαραω εκτος της πολεως και εξεπετασεν τας χειρας προς κυριον και αι φωναι επαυσαντο και η χαλαζα και ο υετος ουκ εσταξεν ετι επι την γην
34 Le Pharaon vit que la pluie, la grêle et les tonnerres s’étaient arrêtés. Alors il recommença à pécher et à s’entêter, lui et ses serviteurs.	34 ιδων δε φαραω οτι πεπαυται ο υετος και η χαλαζα και αι φωναι προσεθετο του αμαρτανειν και εβαρυνεν αυτου την καρδιαν και των θεραποντων αυτου
35 Le Pharaon s’entêta et refusa de laisser partir les Israélites: Yahvé l’avait bien dit par la bouche de Moïse.	35 και εσκληρυνθη η καρδια φαραω και ουκ εξαπεστειλεν τους υιους ισραηλ καθαπερ ελαλησεν κυριος τω μωυση