Псалтирь 39

Библия Синодальный перевод	Biblia Tysiąclecia
1 (38-1) ^^Начальнику хора, Идифуму. Псалом Давида.^^ (38-2) Я сказал: буду я наблюдать за путями моими, чтобы не согрешать мне языком моим; буду обуздывать уста мои, доколе нечестивый предо мною.	1 Kierownikowi chóru, Jedutunowi. Psalm. Dawidowy.
2 (38-3) Я был нем и безгласен, и молчал [даже] о добром; и скорбь моя подвиглась.	2 Rzekłem: Będę pilnował dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki naprzeciw mnie jest występny.
3 (38-4) Воспламенилось сердце мое во мне; в мыслях моих возгорелся огонь; я стал говорить языком моим:	3 Oniemiałem, zamilkłem pozbawiony szczęścia, lecz moja boleść wzmogła się na nowo.
4 (38-5) скажи мне, Господи, кончину мою и число дней моих, какое оно, дабы я знал, какой век мой.	4 Serce w mym wnętrzu rozgorzało; gdy rozważałem, zapłonął w nim ogień: język mój przemówił.
5 (38-6) Вот, Ты дал мне дни, [как] пяди, и век мой как ничто пред Тобою. Подлинно, совершенная суета--всякий человек живущий.	5 O Panie, mój kres pozwól mi poznać i jaka jest miara dni moich, bym wiedział, jak jestem znikomy.
6 (38-7) Подлинно, человек ходит подобно призраку; напрасно он суетится, собирает и не знает, кому достанется то.	6 Oto wymierzyłeś moje dni tylko na kilka piędzi, i życie moje jak nicość przed Tobą. Doprawdy, życie wszystkich ludzi jest marnością.
7 (38-8) И ныне чего ожидать мне, Господи? надежда моя--на Тебя.	7 Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze.
8 (38-9) От всех беззаконий моих избавь меня, не предавай меня на поругание безумному.	8 A teraz w czym mam pokładać nadzieję, o Panie? W Tobie jest moja nadzieja.
9 (38-10) Я стал нем, не открываю уст моих; потому что Ты соделал это.	9 Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca!
10 (38-11) Отклони от меня удары Твои; я исчезаю от поражающей руки Твоей.	10 Zamilkłem, ust mych nie otwieram: Ty bowiem [to] sprawiłeś.
11 (38-12) Если Ты обличениями будешь наказывать человека за преступления, то рассыплется, как от моли, краса его. Так, суетен всякий человек!	11 Odwróć ode mnie Twe ciosy: ginę pod uderzeniem Twej ręki.
12 (38-13) Услышь, Господи, молитву мою и внемли воплю моему; не будь безмолвен к слезам моим, ибо странник я у Тебя [и] пришлец, как и все отцы мои.	12 Za winę chłoszczesz człowieka karaniem, jak mól obracasz wniwecz to, czego pożąda. Doprawdy, każdy człowiek jest marnością.
13 (38-14) Отступи от меня, чтобы я мог подкрепиться, прежде нежели отойду и не будет меня.	13 Usłysz, o Panie, moją modlitwę, i wysłuchaj mego wołania; na moje łzy nie bądź nieczuły, bo gościem jestem u Ciebie, przechodniem - jak wszyscy moi przodkowie.
	14 Odwróć oczy ode mnie, niech doznam radości, zanim odejdę i mnie nie będzie.