List do Filemona 1

¹ Paweł, więzień Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz brat, do Filemona umiłowanego, naszego współpracownika,

² do Apfii, siostry, do naszego towarzysza broni Archipa i do Kościoła /gromadzącego/ się w tym domu.

³ Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.

⁴ Dziękuję Bogu mojemu zawsze, ilekroć wspominam cię w moich modlitwach,

⁵ słysząc o twojej miłości i wierze, jaką żywisz względem Pana Jezusa i dla wszystkich świętych.

⁶ Oby twój udział w wierze okazał się twórczym w głębszym poznaniu wszelkiego dobrego czynu, /jaki jest do spełnienia/ wśród was dla Chrystusa.

⁷ Bracie, doznałem wielkiej radości i pociechy z powodu twojej miłości, że /mianowicie/ serca świętych otrzymały od ciebie pokrzepienie.

⁸ A przeto, choć z całą swobodą mogę w Chrystusie nakładać na ciebie obowiązek,

⁹ to jednak raczej proszę w imię miłości, skoro już jestem taki. Jako stary Paweł, a teraz jeszcze więzień Chrystusa Jezusa -

¹⁰ proszę cię za moim dzieckiem - za tym, którego zrodziłem w kajdanach, za Onezymem.

¹¹ Niegdyś dla ciebie nieużyteczny, teraz właśnie i dla ciebie, i dla mnie stał się on bardzo użyteczny.

¹² Jego ci odsyłam; ty zaś jego, to jest serce moje, przyjmij do domu!

¹³ Zamierzałem go trzymać przy sobie, aby zamiast ciebie oddawał mi usługi w kajdanach /noszonych dla/ Ewangelii.

¹⁴ Jednakże postanowiłem nie uczynić niczego bez twojej zgody, aby dobry twój czyn był nie jakby z musu, ale z dobrej woli.

¹⁵ Może bowiem po to oddalił się od ciebie na krótki czas, abyś go odebrał na zawsze,

¹⁶ już nie jako niewolnika, lecz więcej niż niewolnika, jako brata umiłowanego. /Takim jest on/ zwłaszcza dla mnie, ileż więcej dla ciebie zarówno w doczesności, jak w Panu.

¹⁷ Jeśli więc się poczuwasz do łączności ze mną, przyjmij go jak mnie!

¹⁸ Jeśli zaś wyrządził ci jaką szkodę lub winien cokolwiek, policz to na mój rachunek!

¹⁹ Ja, Paweł, piszę to moją ręką, ja uiszczę odszkodowanie - by już nie mówić o tym, że ty w większym stopniu winien mi jesteś samego siebie.

²⁰ Tak, bracie, niech ja przez ciebie doznam radości w Panu: pokrzep moje serce w Chrystusie!

²¹ Piszę do ciebie ufny w twoje posłuszeństwo, świadom, że nawet więcej zrobisz, niż mówię.

²² A zarazem przygotuj mi gościnę: ufam bowiem, że będę wam zwrócony dzięki waszym modlitwom.

²³ Pozdrawia cię Epafras, mój współwięzień w Chrystusie,

²⁴ /oraz/ Marek, Arystarch, Demas, Łukasz - moi współpracownicy.

²⁵ Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa /niech będzie/ z duchem waszym! Amen.