1 אַל־תִּגְעַר בְּזָקֵן כִּי אִם־תַּזְהִירֶנּוּ כְּאָב־לָךְ וְאֶת־הַצְּעִירִים כְּאַחִים | 1 Seniorem ne increpaveris, sed obsecra ut patrem, iuvenes ut fratres, |
2 אֶת־הַזְּקֵנוֹת כְּאִמּוֹת וְאֶת־הַצְּעִירוֹת כַּאֲחָיוֹת וּבְכָל־טָהֳרָה | 2 anus ut matres, iuvenculas ut sorores in omni castitate. |
3 כַּבֵּד אֶת־הָאַלְמָנוֹת אֲשֶׁר בֶּאֱמֶת אַלְמָנוֹת הֵנָּה | 3 Viduas honora, quae vere viduae sunt. |
4 וְכִי־יִהְיוּ לְאַלְמָנָה בָּנִים אוֹ־בְנֵי בָנִים הֵם יִלְמְדוּ לָרִאשׁוֹנָה לַעֲשׂוֹת חֶסֶד עִם־בֵּיתָם וּלְשַׁלֵּם גְּמוּל לַאֲבוֹתָם כִּי זֶה הוּא טוֹב וְרָצוּי לִפְנֵי הָאֱלֹהִים | 4 Si qua autem vidua filios aut nepotes habet, discant primum domum suam pie regere et mutuam vicem reddere parentibus; hoc enim acceptum est coram Deo. |
5 אֲבָל הָאַלְמָנָה בֶאֱמֶת אֲשֶׁר נִשְׁאֲרָה יְחִידָה שָׂמָה אֱלֹהִים מִבְטַחָהּ וּמַתְמֶדֶת בִּתְפִלּוֹת וּבִתְחִנּוֹת לַיְלָה וְיוֹמָם | 5 Quae autem vere vidua est et desolata, sperat in Deum et instat obsecrationibus et orationibus nocte ac die; |
6 אַךְ הַמְעֻנָּגָה מֵתָה הִיא בְּחַיֶּיהָ | 6 nam quae in deliciis est vivens, mortua est. |
7 וְזֹאת תְּצַוֶּה לְמַעַן תִּהְיֶינָה בְּלֹא־דֹפִי | 7 Et haec praecipe, ut irreprehensibiles sint. |
8 אֲבָל מִי שֶׁלֹּא יְפַרְנֵס אֶת־קְרוֹבָיו וּבְיוֹתֵר אֶת־בְּנֵי בֵיתוֹ כָּפַר בָּאֱמוּנָה וְהוּא גָרוּעַ מֵאֲשֶׁר אֵינֶנּוּ מַאֲמִין | 8 Si quis autem suorum et maxime domesticorum curam non habet, fidem negavit et est infideli deterior.
|
9 אַלְמָנָה אַל־תִּבָּחֵר זוּלָתִי בַּת־שִׁשִּׁים שָׁנָה וַאֲשֶׁר הָיְתָה אֵשֶׁת אִישׁ אֶחָד | 9 Vidua adscribatur non minus sexaginta annorum, quae fuerit unius viri uxor, |
10 וְיֶשׁ־לָהּ עֵדוּת עַל־מַעֲשֶׂיהָ הַטּוֹבִים שֶׁגִּדְּלָה בָנִים וְהִכְנִיסָה אֹרְחִים וְרָחֲצָה אֶת־רַגְלֵי הַקְּדשִׁים וְתָמְכָה אֶת־הָעֲשׁוּקִים וְרָדְפָה כָּל־מַעֲשֶׂה טוֹב | 10 in operibus bonis testimonium habens: si filios educavit, si hospitio recepit, si sanctorum pedes lavit, si tribulationem patientibus subministravit, si omne opus bonum subsecuta est. |
11 אֲבָל הָאַלְמָנוֹת הַצְּעִירוֹת אַל־תְּקַבֵּל כִּי בְּהַטּוֹת יִצְרָן אֶת־לִבָּן מִן־הַמָּשִׁיחַ חשְׁקוֹת הֵן לִהְיוֹת לְאִישׁ | 11 Adulescentiores autem viduas devita; cum enim luxuriatae fuerint adversus Christum, nubere volunt, |
12 וְדִינָן עֲלֵיהֶן כִּי בָגְדוּ בֶּאֱמוּנָתָן הָרִאשׁוֹנָה | 12 habentes damnationem, quia primam fidem irritam fecerunt; |
13 וְעוֹד בִּהְיוֹתָן עֲצֵלוֹת לָמְדוּ לְשׁוֹטֵט מִבַּיִת לְבַיִת וְלֹא־לְבַד עֲצֵלוֹת כִּי אַף־מְפַטְפְּטוֹת וְרֹדְפוֹת אַחַר חֲדָשׁוֹת וּמְדַבְּרוֹת אֶת־אֲשֶׁר לֹא יִתָּכֵן | 13 simul autem et otiosae discunt circumire domos, non solum otiosae sed et verbosae et curiosae, loquentes quae non oportet. |
14 עַל־כֵּן רְצוֹנִי כִּי הַצְּעִירוֹת תִּהְיֶינָה לְאִישׁ לָלֶדֶת בָּנִים וּלְהַנְהִיג אֶת־בָּתֵּיהֶן וְלֹא לָתֵת לָאֹיֵב תֹּאֲנָה לְחָרֵף | 14 Volo ergo iuniores nubere, filios procreare, dominas domus esse, nullam occasionem dare adversario maledicti gratia; |
15 כִּי־יֵשׁ מֵהֶן אֲשֶׁר־כְּבָר סָרוּ אַחֲרֵי הַשָּׂטָן | 15 iam enim quaedam conversae sunt retro Satanam.
|
16 בֶּן־אֱמוּנָה אוֹ בַת־אֱמוּנָה שֶׁיֵּשׁ־לָהֶם אַלְמָנוֹת יַעַזְרוּ אֹתָן וְלֹא תִהְיֶינָה לְמַשָּׂא עַל־הַקָּהָל כְּדֵי שֶׁיּוּכַל לְהַסְפִּיק לָאֵלֶּה אֲשֶׁר הֵנָּה אַלְמָנוֹת בֶּאֱמֶת | 16 Si qua fidelis habet viduas, subministret illis, et non gravetur ecclesia, ut his, quae vere viduae sunt, sufficiat.
|
17 הַזְּקֵנִים הַמֵּיטִיבִים לְנַהֵל רְאוּיִם הֵם לְמִשְׁנֵה כָבוֹד וּבְיוֹתֵר הָעֲמֵלִים בַּדָּבָר וּבָהוֹרָאָה | 17 Qui bene praesunt presbyteri, duplici honore digni habeantur, maxime qui laborant in verbo et doctrina; |
18 כִּי־הַכָּתוּב אֹמֵר לֹא־תַחְסֹם שׁוֹר בְּדִישׁוֹ וְעוֹד נֶאֱמַר הַפֹּעֵל שֹׁוֶה בִשְׂכָרוֹ | 18 dicit enim Scriptura: “ Non infrenabis os bovi trituranti ” et: “ Dignus operarius mercede sua ”. |
19 אַל־תְּקַבֵּל שִׂטְנָה עַל־הַזָּקֵן בִּלְתִּי אִם־עַל־פִּי שְׁנַיִם אוֹ־שְׁלשָׁה עֵדִים | 19 Adversus presbyterum accusationem noli recipere, nisi sub duobus vel tribus testibus. |
20 אֶת־הַחֹטְאִים תּוֹכִיחַ בִּפְנֵי כֹל לְמַעַן יִירְאוּ גַּם־הָאֲחֵרִים | 20 Peccantes coram omnibus argue, ut et ceteri timorem habeant. |
21 הִנְנִי מֵעִיד בְּךָ נֶגֶד הָאֱלֹהִים וַאֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ וְנֶגֶד בְּחִירֵי הַמַּלְאָכִים אֲשֶׁר־שָׁמוֹר תִּשְׁמֹר אֶת־זֹאת בְּלִי מִשְׁפָּט נִמְהָר וְלֹא־תַעֲשֶׂה דָבָר בְּמַשּׂא פָנִים | 21 Testificor coram Deo et Christo Iesu et electis angelis, ut haec custodias sine praeiudicio nihil faciens in aliquam partem declinando. |
22 אַל־תְּהִי נִמְהָר בִּסְמִיכַת יָדֶיךָ עַל־אָדָם וְלֹא תִשְׁתַּתֵּף לְחַטֹּאת אֲחֵרִים שְׁמֹר אֶת־נַפְשְׁךָ בְּטָהֳרָה | 22 Manus cito nemini imposueris neque communicaveris peccatis alienis; teipsum castum custodi.
|
23 אַל־תַּרְבֶּה לִשְׁתּוֹת עוֹד מַיִם כִּי אִם־קַח מְעַט־יָיִן בַּעֲבוּר בִּטְנְךָ וַאֲשֶׁר פְּעָמִים רַבּוֹת חֹלֶה אָתָּה | 23 Noli adhuc aquam bibere, sed vino modico utere propter stomachum et frequentes tuas infirmitates.
|
24 יֵשׁ בְּנֵי אָדָם אֲשֶׁר חַטֹּאתֵיהֶם גְּלוּיוֹת וּמַקְדִּימוֹת לַדִּין וְיֵשׁ מֵהֶם אֲשֶׁר הֵנָּה הֹלְכוֹת אַחֲרֵיהֶם | 24 Quorundam hominum peccata manifesta sunt praecedentia ad iudicium, quosdam autem et subsequuntur; |
25 וְכָכָה גַּם־הַמַּעֲשִׂים הַטּוֹבִים גְּלוּיִם הֵמָּה וַאֲשֶׁר אֵינָם כֵּן לֹא יוּכְלוּ לְהִסָּתֵר | 25 similiter et facta bona manifesta sunt, et, quae aliter se habent, abscondi non possunt.
|