Livro de Judite 10

SAGRADA BIBLIA	LXX
1 Quando acabou de orar ao Senhor, levantou-se do lugar onde estava prostrada diante do Senhor.	1 και εγενετο ως επαυσατο βοωσα προς τον θεον ισραηλ και συνετελεσεν παντα τα ρηματα ταυτα
2 Chamou a sua criada, desceu à sua casa, tirou o cilício e despiu suas vestes de viúva.	2 και ανεστη απο της πτωσεως και εκαλεσεν την αβραν αυτης και κατεβη εις τον οικον εν ω διετριβεν εν αυτω εν ταις ημεραις των σαββατων και εν ταις εορταις αυτης
3 Lavou-se, ungiu-se de mirra preciosa, arranjou o cabelo e pôs um diadema. Vestiu-se como para uma festa, 447 calçou as sandálias, pôs os braceletes, o colar, os brincos, os anéis e todos os seus enfeites.	3 και περιειλατο τον σακκον ον ενεδεδυκει και εξεδυσατο τα ιματια της χηρευσεως αυτης και περιεκλυσατο το σωμα υδατι και εχρισατο μυρω παχει και διεξανε τας τριχας της κεφαλης αυτης και επεθετο μιτραν επ' αυτης και ενεδυσατο τα ιματια της ευφροσυνης αυτης εν οις εστολιζετο εν ταις ημεραις της ζωης του ανδρος αυτης μανασση
4 O Senhor aumentou-lhe a beleza, porque tudo aquilo procedia, não de uma paixão má, mas de sua virtude; por isso o Senhor deu-lhe uma tal formosura, que apareceu aos olhos de todos com um encanto incomparável.	4 και ελαβεν σανδαλια εις τους ποδας αυτης και περιεθετο τους χλιδωνας και τα ψελια και τους δακτυλιους και τα ενωτια και παντα τον κοσμον αυτης και εκαλλωπισατο σφοδρα εις απατησιν οφθαλμων ανδρων οσοι αν ιδωσιν αυτην
5 Fez que sua criada levasse um odre de vinho, uma garrafa de óleo, grãos torrados, figos secos, pão e queijo, e partiu.	5 και εδωκεν τη αβρα αυτης ασκοπυτινην οινου και καψακην ελαιου και πηραν επληρωσεν αλφιτων και παλαθης και αρτων καθαρων και περιεδιπλωσε παντα τα αγγεια αυτης και επεθηκεν αυτη
6 Chegando à porta da cidade, encontraram Ozias e os anciãos que as esperavam.	6 και εξηλθοσαν επι την πυλην της πολεως βαιτυλουα και ευροσαν εφεστωτα επ' αυτη οζιαν και τους πρεσβυτερους της πολεως χαβριν και χαρμιν
7 Vendo-a, ficaram cheios de admiração diante de sua beleza.	7 ως δε ειδον αυτην και ην ηλλοιωμενον το προσωπον αυτης και την στολην μεταβεβληκυιαν αυτης και εθαυμασαν επι τω καλλει αυτης επι πολυ σφοδρα και ειπαν αυτη
8 Sem lhe perguntar coisa alguma deixaram-na passar e disseram-lhe: Que o Deus de nossos pais te dê a sua graça e fortifique a resolução de teu coração, para que sejas a glória de Jerusalém e o teu nome figure no número dos santos e dos justos.	8 ο θεος των πατερων ημων δωη σε εις χαριν και τελειωσαι τα επιτηδευματα σου εις γαυριαμα υιων ισραηλ και υψωμα ιερουσαλημ
9 Os que ali estavam disseram a uma só voz: Assim seja! Assim seja!	9 και προσεκυνησεν τω θεω και ειπεν προς αυτους επιταξατε ανοιξαι μοι την πυλην της πολεως και εξελευσομαι εις τελειωσιν των λογων ων ελαλησατε μετ' εμου και συνεταξαν τοις νεανισκοις ανοιξαι αυτη καθοτι ελαλησεν
10 E Judite passou a porta com sua criada, orando ao Senhor.	10 και εποιησαν ουτως και εξηλθεν ιουδιθ αυτη και η παιδισκη αυτης μετ' αυτης απεσκοπευον δε αυτην οι ανδρες της πολεως εως ου κατεβη το ορος εως διηλθεν τον αυλωνα και ουκετι εθεωρουν αυτην
11 Ao raiar do dia, quando ela descia pela montanha, eis que a encontrou uma patrulha dos assírios e a deteve: De onde vens?, perguntaram-lhe, e aonde vais?	11 και επορευοντο εν τω αυλωνι εις ευθειαν και συνηντησεν αυτη προφυλακη των ασσυριων
12 Ela respondeu: Sou uma israelita; fugi do meio deles porque vi que eles vos hão de ser entregues como presa, e porque vos desprezaram não querendo render-se espontaneamente a vós para encontrar graça diante de vossos olhos.	12 και συνελαβον αυτην και επηρωτησαν τινων ει και ποθεν ερχη και που πορευη και ειπεν θυγατηρ ειμι των εβραιων και αποδιδρασκω απο προσωπου αυτων οτι μελλουσιν διδοσθαι υμιν εις καταβρωμα
13 Por isso pensei comigo mesma: Irei apresentar-me ao príncipe Holofernes para revelar-lhe seus segredos e indicar-lhe um caminho por onde poderá tomar, sem perder um homem sequer do seu exército.	13 καγω ερχομαι εις το προσωπον ολοφερνου αρχιστρατηγου δυναμεως υμων του απαγγειλαι ρηματα αληθειας και δειξω προ προσωπου αυτου οδον καθ' ην πορευσεται και κυριευσει πασης της ορεινης και ου διαφωνησει των ανδρων αυτου σαρξ μια ουδε πνευμα ζωης
14 Ouvindo estas palavras, os homens olhavam-na de frente com os olhos deslumbrados de admiração pela sua grande beleza.	14 ως δε ηκουσαν οι ανδρες τα ρηματα αυτης και κατενοησαν το προσωπον αυτης και ην εναντιον αυτων θαυμασιον τω καλλει σφοδρα και ειπαν προς αυτην
15 E disseram-lhe: Salvaste a tua vida, porque resolveste descer para o nosso senhor. Podes estar certa de seres bem tratada quando lhe fores apresentada, e tu lhe hás de ganhar o coração.	15 σεσωκας την ψυχην σου σπευσασα καταβηναι εις προσωπον του κυριου ημων και νυν προσελθε επι την σκηνην αυτου και αφ' ημων προπεμψουσιν σε εως παραδωσουσιν σε εις χειρας αυτου
16 Levaram-na à tenda de Holofernes, declarando quem era.	16 εαν δε στης εναντιον αυτου μη φοβηθης τη καρδια σου αλλα αναγγειλον κατα τα ρηματα σου και ευ σε ποιησει
17 Mal havia ela entrado, Holofernes ficou cativo de seus olhos.	17 και επελεξαν εξ αυτων ανδρας εκατον και παρεζευξαν αυτη και τη αβρα αυτης και ηγαγον αυτας επι την σκηνην ολοφερνου
18 Seus oficiais disseram-lhe: Quem poderia desprezar os hebreus que têm tão belas mulheres? Não são elas uma razão suficiente de lhes fazermos guerra?	18 και εγενετο συνδρομη εν παση τη παρεμβολη διεβοηθη γαρ εις τα σκηνωματα η παρουσια αυτης και ελθοντες εκυκλουν αυτην ως ειστηκει εξω της σκηνης ολοφερνου εως προσηγγειλαν αυτω περι αυτης
19 Judite viu Holofernes sentado sob um baldaquino de púrpura, bordado de ouro, com esmeraldas e pedras preciosas:	19 και εθαυμαζον επι τω καλλει αυτης και εθαυμαζον τους υιους ισραηλ απ' αυτης και ειπεν εκαστος προς τον πλησιον αυτου τις καταφρονησει του λαου τουτου ος εχει εν εαυτω γυναικας τοιαυτας οτι ου καλον εστιν υπολειπεσθαι εξ αυτων ανδρα ενα οι αφεθεντες δυνησονται κατασοφισασθαι πασαν την γην
20 Ela levantou os olhos para o seu rosto e inclinou-se profundamente diante dele até o solo. Os servos de Holofernes levantaram-na por ordem do seu senhor.	20 και εξηλθον οι παρακαθευδοντες ολοφερνη και παντες οι θεραποντες αυτου και εισηγαγον αυτην εις την σκηνην
	21 και ην ολοφερνης αναπαυομενος επι της κλινης αυτου εν τω κωνωπιω ο ην εκ πορφυρας και χρυσιου και σμαραγδου και λιθων πολυτελων καθυφασμενων
	22 και ανηγγειλαν αυτω περι αυτης και εξηλθεν εις το προσκηνιον και λαμπαδες αργυραι προαγουσαι αυτου
	23 ως δε ηλθεν κατα προσωπον αυτου ιουδιθ και των θεραποντων αυτου εθαυμασαν παντες επι τω καλλει του προσωπου αυτης και πεσουσα επι προσωπον προσεκυνησεν αυτω και ηγειραν αυτην οι δουλοι αυτου