1 - Sul mio letto, nel cuor della notte, cercai l'amato dell'anima mia; lo cercai e non lo trovai! | 1 επι κοιτην μου εν νυξιν εζητησα ον ηγαπησεν η ψυχη μου εζητησα αυτον και ουχ ευρον αυτον εκαλεσα αυτον και ουχ υπηκουσεν μου |
2 «Suvvia dissi [allora] mi leverò e andrò attorno per la città: per le vie e per le piazzecercherò l'amato dell'anima mia!». Lo cercai e non lo trovai! | 2 αναστησομαι δη και κυκλωσω εν τη πολει εν ταις αγοραις και εν ταις πλατειαις και ζητησω ον ηγαπησεν η ψυχη μου εζητησα αυτον και ουχ ευρον αυτον |
3 M'incontrarono le scolte che perlustravan la città.- «L'avete visto l'amato dell'anima mia?» - | 3 ευροσαν με οι τηρουντες οι κυκλουντες εν τη πολει μη ον ηγαπησεν η ψυχη μου ειδετε |
4 Di poco oltrepassatele, trovai l'amato dell'anima mia: l'ho afferrato, e non lo lascio, finchè non l'abbia introdotto in casa di mia madre, entro la camera della mia genitrice! Sposo. | 4 ως μικρον οτε παρηλθον απ' αυτων εως ου ευρον ον ηγαπησεν η ψυχη μου εκρατησα αυτον και ουκ αφησω αυτον εως ου εισηγαγον αυτον εις οικον μητρος μου και εις ταμιειον της συλλαβουσης με |
5 Vi scongiuro, o fanciulle di Gerusalemme, per le gazzelle e le cerve de' campi, non destate, non svegliate la diletta, finchè non le piaccia. Coro. | 5 ωρκισα υμας θυγατερες ιερουσαλημ εν ταις δυναμεσιν και εν ταις ισχυσεσιν του αγρου εαν εγειρητε και εξεγειρητε την αγαπην εως αν θεληση |
6 Chi è costei che sale dal deserto, come colonna di fumo, [olezzante] di mirra e d'incenso e d'ogni polvere di profumiere? | 6 τις αυτη η αναβαινουσα απο της ερημου ως στελεχη καπνου τεθυμιαμενη σμυρναν και λιβανον απο παντων κονιορτων μυρεψου |
7 Ecco il palanchino di Salomone: sessanta prodi l'attornianodi tra i forti d'Israele. | 7 ιδου η κλινη του σαλωμων εξηκοντα δυνατοι κυκλω αυτης απο δυνατων ισραηλ |
8 Han tutti la spada, esercitati a combattere; ognuno con la spada al fiancoa cagione de' notturni allarmi. | 8 παντες κατεχοντες ρομφαιαν δεδιδαγμενοι πολεμον ανηρ ρομφαια αυτου επι μηρον αυτου απο θαμβους εν νυξιν |
9 Una lettiga s'è fatto il re Salomonedi legno del Libano: | 9 φορειον εποιησεν εαυτω ο βασιλευς σαλωμων απο ξυλων του λιβανου |
10 le colonne le ha fatte d'argento, la spalliera d'oro, il sedile di porpora; l'interno fu ricamato con amoredalle donzelle di Gerusalemme. | 10 στυλους αυτου εποιησεν αργυριον και ανακλιτον αυτου χρυσεον επιβασις αυτου πορφυρα εντος αυτου λιθοστρωτον αγαπην απο θυγατερων ιερουσαλημ |
11 Uscite, o fanciulle di Sion, a vedere il re Salomone, con la corona onde l'ha coronato sua madre il giorno delle nozze, il giorno della gioia del suo cuore. Sposo. | 11 εξελθατε και ιδετε εν τω βασιλει σαλωμων εν τω στεφανω ω εστεφανωσεν αυτον η μητηρ αυτου εν ημερα νυμφευσεως αυτου και εν ημερα ευφροσυνης καρδιας αυτου |