Psalmi 107
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | DIODATI |
---|---|
1 ALLELUIA. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia eius. | 1 CELEBRATE il Signore; perciocchè egli è buono. Perciocchè la sua benignità dura in eterno. |
2 Dicant, qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu adversarii | 2 Così dicano quelli che sono stati riscattati dal Signore, I quali egli ha riscossi di distretta. |
3 et de regionibus congregavit eos, a solis ortu et occasu, ab aquilone et mari. | 3 E li ha raccolti da’ diversi paesi, Dal Levante e dal Ponente; dal Settentrione e dal mare. |
4 Erraverunt in solitudine, in inaquoso, viam civitatis habitationis non invenerunt. | 4 Essi andavano errando per deserti, per cammini di solitudine; Non trovavano città abitata. |
5 Esurientes et sitientes, anima eorum in ipsis defecit. | 5 Erano affamati ed assetati; L’anima loro spasimava in loro. |
6 Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eripuit eos. | 6 Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha tratti fuor delle loro angosce; |
7 Et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitatem habitationis. | 7 E li ha condotti per diritto cammino, Per andare in città abitata. |
8 Confiteantur Domino propter misericordiam eius et mirabilia eius in filios hominum, | 8 Celebrino adunque appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini. |
9 quia satiavit animam sitientem et animam esurientem replevit bonis. | 9 Perciocchè egli ha saziata l’anima assetata, Ed ha empiuta di beni l’anima affamata |
10 Sedentes in tenebris et umbra mortis, vincti in mendicitate et ferro, | 10 Così dicano quelli che dimoravano in tenebre ed in ombra di morte, Prigioni, ritenuti in afflizione, e ne’ ferri. |
11 quia exacerbaverunt eloquia Dei et consilium Altissimi spreverunt. | 11 Perciocchè erano stati ribelli alle parole del Signore, Ed avevano sprezzato il consiglio dell’Altissimo; |
12 Et humiliavit in laboribus cor eorum, infirmati sunt, nec fuit qui adiuvaret. | 12 Onde egli aveva abbattuto il cuor loro con affanni, Ed erano caduti; e non vi era alcuno che li soccorresse. |
13 Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos. | 13 Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha salvati dalle loro angosce; |
14 Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis et vincula eorum dirupit. | 14 E li ha tratti fuor delle tenebre, e dell’ombra della morte; Ed ha rotti i lor legami. |
15 Confiteantur Domino propter misericordiam eius et mirabilia eius in filios hominum, | 15 Celebrino adunque appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini. |
16 quia contrivit portas aereas et vectes ferreos confregit. | 16 Perciocchè egli ha rotte le porte di rame, Ed ha spezzate le sbarre di ferro |
17 Stulti facti sunt in via iniquitatis suae et propter iniustitias suas afflicti sunt; | 17 Così dicano gli stolti, ch’erano afflitti per li lor misfatti, Ne’ quali camminavano, e per le loro iniquità. |
18 omnem escam abominata est anima eorum, et appropinquaverunt usque ad portas mortis. | 18 La cui anima abbominava ogni cibo; Ed erano giunti fino alle porte della morte. |
19 Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos. | 19 Ma, avendo gridato al Signore, mentre erano in distretta, Egli li ha salvati dalle loro angosce. |
20 Misit verbum suum et sanavit eos et eripuit eos de interitionibus eorum. | 20 Egli ha mandata la sua parola, e li ha sanati, E liberati dalle lor malattie mortali. |
21 Confiteantur Domino propter misericordiam eius et mirabilia eius in filios hominum; | 21 Celebrino adunque appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini. |
22 et sacrificent sacrificium laudis et annuntient opera eius in exsultatione. | 22 E sacrifichino sacrificii di lode, E raccontino le sue opere con giubilo |
23 Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis, | 23 Così dicano quelli che scendono nel mare sopra navi, Che fanno traffico su per le grandi acque. |
24 ipsi viderunt opera Domini et mirabilia eius in profundo. | 24 Essi veggono le opere del Signore, E le sue maraviglie nel profondo mare. |
25 Dixit et excitavit spiritum procellae, et exaltati sunt fluctus eius. | 25 Perciocchè, alla sua parola, egli fa levare il vento di tempesta, Il quale alza le onde di esso. |
26 Ascendunt usque ad caelos et descendunt usque ad abyssos; anima eorum in malis tabescebat. | 26 Salgono al cielo, poi scendono agli abissi; L’anima loro si strugge di male. |
27 Turbati sunt et moti sunt sicut ebrius, et omnis sapientia eorum devorata est. | 27 Saltano, e traballano come un ebbro; E perdono tutto il lor senno. |
28 Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eduxit eos. | 28 Ma, gridando al Signore, mentre sono in distretta, Egli li trae fuor delle loro angosce. |
29 Et statuit procellam eius in auram, et tacuerunt fluctus eius. | 29 Egli acqueta la tempesta, E le onde loro si fermano. |
30 Et laetati sunt, quia siluerunt, et deduxit eos in portum voluntatis eorum. | 30 Ed essi si rallegrano che sono acquetate; Ed egli li conduce al porto da loro desiderato. |
31 Confiteantur Domino propter misericordiam eius et mirabilia eius in filios hominum; | 31 Celebrino adunque appo il Signore la sua benignità, E le sue maraviglie appo i figliuoli degli uomini. |
32 et exaltent eum in ecclesia plebis et in conventu seniorum laudent eum. | 32 Ed esaltinlo nella raunanza del popolo, E laudinlo nel concistoro degli anziani |
33 Posuit flumina in desertum et exitus aquarum in sitim, | 33 Egli riduce i fiumi in deserto, E le vene delle acque in luoghi aridi; |
34 terram fructiferam in salsuginem a malitia inhabitantium in ea. | 34 La terra fertile in salsuggine, Per la malvagità de’ suoi abitanti. |
35 Posuit desertum in stagna aquarum et terram sine aqua in exitus aquarum. | 35 Egli riduce i deserti in guazzi d’acque. E la terra arida in vene d’acque; |
36 Et collocavit illic esurientes, et constituerunt civitatem habitationis. | 36 E fa quivi abitar gli affamati, I quali vi fondano città da abitare. |
37 Et seminaverunt agros et plantaverunt vineas, et fecerunt fructum in proventum suum. | 37 E seminano campi, e piantano vigne, Che producono rendita di frutto. |
38 Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis, et iumenta eorum non minoravit. | 38 Ed egli li benedice, e moltiplicano grandemente; Ed egli non iscema i lor bestiami. |
39 Et pauci facti sunt et vexati sunt a tribulatione malorum et dolore. | 39 Poi vengono al meno, e sono abbassati Per distretta, per avversità, e per affanni. |
40 Effudit contemptionem super principes et errare fecit eos in deserto invio. | 40 Egli spande lo sprezzo sopra i nobili, E li fa andare errando per luoghi deserti, ove non vi è via alcuna. |
41 Et suscepit pauperem de inopia et posuit sicut oves familias. | 41 E innalza il bisognoso dalla miseria, E fa che le famiglie moltiplicano a guisa di gregge. |
42 Videbunt recti et laetabuntur, et omnis iniquitas oppilabit os suum. | 42 Gli uomini diritti, veggendo queste cose, si rallegrano; Ma ogni iniquità si tura la bocca. |
43 Quis sapiens, et custodiet haec et intelleget misericordias Domini?. | 43 Chi è savio? osservi queste cose, E consideri le benignità del Signore |