Samuelis II 22
123456789101112131415161718192021222324
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS |
---|---|
1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius in die, qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul, | 1 David dirigió al Señor las palabras de este canto, cuando el Señor lo libró de todos sus enemigos y de la mano de Saúl. |
2 et ait: “ Dominus petra mea et arx mea et salvator meus; | 2 El dijo: Yo te amo, Señor, mi fuerza |
3 Deus meus, rupes mea, in quam confugiam, scutum meum et cornu salutis meae! Munimentum meum et refugium meum. Salvator meus, de violentia liberabis me. | 3 Señor, mi Roca, mi fortaleza y mi libertador, mi Dios, el peñasco en que me refugio, mi escudo, mi fuerza salvadora, mi baluarte, mi salvador, que me libras de la violencia. |
4 Laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero. | 4 Yo invoco al Señor, que es digno de alabanza, y quedo a salvo de mis enemigos. |
5 Quia circumdederunt me fluctus mortis, torrentes Belial terruerunt me; | 5 Las olas de la Muerte me envolvieron, me aterraron los torrentes devastadores, |
6 praeoccupaverunt me laquei mortis. | 6 me cercaron los lazos del Abismo, las redes de la Muerte llegaron hasta mí. |
7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; et exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus venit ad aures eius. | 7 Pero en mi angustia invoqué al Señor, grité a mi Dios pidiendo auxilio, y él escuchó mi voz desde su Templo, mi grito llegó hasta sus oídos. |
8 Commota est et contremuit terra; fundamenta caelorum concussa sunt et conquassata, quoniam iratus est. | 8 Entonces tembló y se tambaleó la tierra: vacilaron los fundamentos de las montañas, y se conmovieron a causa de su furor; |
9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabat; carbones incensi sunt ab eo. | 9 de su nariz se alzó una humareda, de su boca, un fuego abrasador, y arrojaba carbones encendidos. |
10 Et inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius. | 10 El Señor inclinó el cielo, y descendió con un espeso nubarrón bajo sus pies; |
11 Et ascendit super cherub et volavit et devolavit super pennas venti. | 11 montó en el Querubín y emprendió vuelo, planeando sobre las alas del viento. |
12 Posuit tenebras in circuitu suo tabernaculum suum, tenebrosas aquas, nubes densissimas. | 12 Se envolvió en un manto de tinieblas; un oscuro aguacero y espesas nubes lo cubrían como un toldo; |
13 Prae fulgore in conspectu eius incensi sunt carbones ignis. | 13 las nubes se deshicieron en granizo y centellas al fulgor de su presencia. |
14 Intonuit de caelo Dominus, et Excelsus dedit vocem suam. | 14 El Señor tronaba desde el cielo, el Altísimo hacía oír su voz; |
15 Misit sagittas et dissipavit eos, fulguravit fulmina et conturbavit eos. | 15 arrojó flechas y los dispersó, lanzó rayos y sembró la confusión. |
16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius. | 16 Al proferir tus amenazas, Señor, al soplar el vendaval de tu ira, aparecieron los cauces del mar y quedaron a la vista los cimientos del mundo. |
17 Misit de excelso et assumpsit me, traxit me de aquis multis; | 17 El tendió su mano desde lo alto y me tomó, me sacó de las aguas caudalosas; |
18 liberavit me ab inimico meo potentissimo, ab his, qui oderant me, qui robustiores me erant. | 18 me libró de mi enemigo poderoso, de adversarios más fuertes que yo. |
19 Praevenerunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum; | 19 Ellos me enfrentaron en un día nefasto, pero el Señor fue mi apoyo: |
20 et eduxit me in latitudinem, liberavit me, quia complacui ei. | 20 me sacó a un lugar espacioso, me libró, porque me ama. |
21 Retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddit mihi, | 21 El Señor me recompensó de mis manos: |
22 quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo. | 22 porque seguí fielmente los caminos del Señor, y no me aparté de mi Dios, haciendo el mal; |
23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo, et a praeceptis eius non recessi; | 23 porque tengo presente todas sus decisiones y nunca me alejé de sus preceptos. |
24 et fui immaculatus cum eo et custodivi me ab iniquitate mea. | 24 Tuve ante él una conducta irreprochable y me esforcé por no ofenderlo. |
25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam meam in conspectu oculorum suorum. | 25 El Señor me premió, porque yo era justo y era inocente ante sus ojos. |
26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris; | 26 Tú eres bondadoso con los buenos y eres íntegro con el hombre intachable; |
27 cum electo electus eris et cum perverso callidus eris. | 27 eres sincero con los que son sinceros y te muestras astuto con los falsos. |
28 Et populum pauperem salvum facies et oculos superborum humiliabis, | 28 Porque tú salvas al pueblo oprimido y humillas los ojos altaneros: |
29 quia tu lucerna mea, Domine, et Deus meus illuminat tenebras meas. | 29 tú eres mi lámpara, Señor; Dios mío, tú iluminas mis tinieblas |
30 In te enim aggrediar hostium turmas, in Deo meo transiliam murum. | 30 Contigo puedo atacar a un tropel; con mi Dios, puedo asaltar una muralla. |
31 Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum; scutum est omnium sperantium in se. | 31 El camino de Dios es perfecto, la promesa del Señor es digna de confianza. El Señor es un escudo para los que se refugian en él, |
32 Quoniam quis est Deus praeter Dominum? Et quae rupes praeter Deum nostrum? | 32 porque ¿Quién es Dios fuera del Señor? ¿y quién es la Roca fuera de nuestro Dios? |
33 Deus, qui accinxit me fortitudine et complanavit perfectam viam meam, | 33 El es el Dios que me ciñe de valor y hace intachable mi camino; |
34 coaequans pedes meos cervis et super excelsa statuens me; | 34 el que me da la rapidez de un ciervo y me afianza en las alturas; |
35 docens manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea. | 35 el que adiestra mis manos para la guerra y mis brazos para tender el arco de bronce. |
36 Dedisti mihi clipeum salutis tuae, et exauditio tua magnificavit me. | 36 Me entregaste tu escudo victorioso y tu mano derecha me sostuvo; me engrandeciste con tu triunfo, |
37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmati tali mei. | 37 me hiciste dar largos pasos, y no se doblaron mis tobillos. |
38 Persequebar inimicos meos et conterebam et non convertebar, donec consumerem eos. | 38 Perseguí y alcancé a mis enemigos, no me volví hasta que fueron aniquilados; |
39 Consumpsi eos et confregi, ut non consurgerent: ceciderunt sub pedibus meis. | 39 los derroté y no pudieron rehacerse, quedaron abatidos bajo mis pies. |
40 Accinxisti me fortitudine ad proelium, incurvasti insurgentes in me subtus me. | 40 Tú me ceñiste de valor para la lucha, doblegaste ante mí a mis agresores; |
41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum, odientes me, et disperdidi eos. | 41 pusiste en fuga a mis enemigos, y yo exterminé a mis adversarios. |
42 Clamaverunt, et non erat qui salvaret, ad Dominum, et non exaudivit eos. | 42 Imploraron, pero nadie los salvó; gritaban al Señor, pero no les respondía. |
43 Contrivi eos ut pulverem terrae, quasi lutum platearum comminui eos. | 43 Los deshice como polvo de la tierra, los pisé como el barro de las calles. |
44 Salvasti me a contradictionibus populi mei, constituisti me in caput gentium. Populus, quem ignorabam, servit mihi, | 44 Tú me libraste de un ejército incontable y me pusiste al frente de naciones: pueblos extraños son mis vasallos. |
45 filii alieni blandiuntur mihi, auditu auris oboediunt mihi. | 45 Gente extranjera me rinde pleitesía; apenas me oyen nombrar, me prestan obediencia. |
46 Filii alieni defluunt et contremiscunt ex arcibus suis. | 46 Los extranjeros palidecen ante mí y, temblando, abandonan sus refugios. |
47 Vivit Dominus, et benedicta petra mea, et exaltetur Deus, petra salutis meae. | 47 ¡Viva el Señor! ¡Bendita sea mi Roca! ¡Glorificado sea Dios, la Roca de mi salvación, |
48 Deus, qui das vindictas mihi et deicis populos sub me. | 48 el Dios que venga mis agravios y pone a los pueblos a mis pies! |
49 Qui educis me ab inimicis meis et ab insurgentibus in me elevas me; a viro iniquo liberas me. | 49 Tú me liberas de mis enemigos, me haces triunfar de mis agresores y me libras del hombre violento. |
50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo: | 50 Por eso te alabaré entre las naciones y cantaré, Señor, en honor de tu Nombre. |
51 Magnificat salutes regis sui et facit misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum ”. | 51 El concede grandes victorias a su rey y trata con fidelidad a su Ungido. a David y a su descendencia para siempre. |