ΙΕΡΕΜΙΑΣ - Geremia - Jeremiah 4

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 εαν επιστραφη ισραηλ λεγει κυριος προς με επιστραφησεται εαν περιελη τα βδελυγματα αυτου εκ στοματος αυτου και απο του προσωπου μου ευλαβηθη	1 Si tu veux revenir, Israël, reviens vers moi - parole de Yahvé. Si tu enlèves tes Ordures de devant moi, tu ne t’égareras plus sur le chemin!
2 και ομοση ζη κυριος μετα αληθειας και εν κρισει και εν δικαιοσυνη και ευλογησουσιν εν αυτη εθνη και εν αυτω αινεσουσιν τω θεω εν ιερουσαλημ	2 Si tu proclames: “Yahvé est vivant!” avec sincérité, droiture et justice, alors tu seras pour les nations une bénédiction, tu seras leur gloire.
3 οτι ταδε λεγει κυριος τοις ανδρασιν ιουδα και τοις κατοικουσιν ιερουσαλημ νεωσατε εαυτοις νεωματα και μη σπειρητε επ' ακανθαις	3 Car voici ce que dit Yahvé aux hommes de Juda et de Jérusalem: Travaillez la terre laissée à l’abandon, ne semez pas au milieu des épines.
4 περιτμηθητε τω θεω υμων και περιτεμεσθε την σκληροκαρδιαν υμων ανδρες ιουδα και οι κατοικουντες ιερουσαλημ μη εξελθη ως πυρ ο θυμος μου και εκκαυθησεται και ουκ εσται ο σβεσων απο προσωπου πονηριας επιτηδευματων υμων	4 Faites-vous la circoncision de Yahvé: enlevez de vos cœurs vos idoles, hommes de Juda et habitants de Jérusalem, sinon ma colère tombera comme un feu sur vos actions mauvaises, elle brûlera et personne n’éteindra.
5 αναγγειλατε εν τω ιουδα και ακουσθητω εν ιερουσαλημ ειπατε σημανατε επι της γης σαλπιγγι και κεκραξατε μεγα ειπατε συναχθητε και εισελθωμεν εις τας πολεις τας τειχηρεις	5 Proclamez-le dans Juda, annoncez-le dans Jérusalem, faites sonner la trompette dans le pays, criez de toutes vos forces: “Qu’on se rassemble et se réfugie dans les villes fortifiées!”
6 αναλαβοντες φευγετε εις σιων σπευσατε μη στητε οτι κακα εγω επαγω απο βορρα και συντριβην μεγαλην	6 Dressez un signal du côté de Sion, sauvez-vous, ne vous arrêtez pas! Car du nord je fais venir un malheur, une véritable catastrophe.
7 ανεβη λεων εκ της μανδρας αυτου εξολεθρευων εθνη εξηρεν και εξηλθεν εκ του τοπου αυτου του θειναι την γην εις ερημωσιν και πολεις καθαιρεθησονται παρα το μη κατοικεισθαι αυτας	7 Le lion est sorti de sa tanière, le destructeur des nations s’est mis en route, il a quitté sa place pour faire de ton pays un désert et laisser tes villes en ruines, sans habitants.
8 επι τουτοις περιζωσασθε σακκους και κοπτεσθε και αλαλαξατε διοτι ουκ απεστραφη ο θυμος κυριου αφ' υμων	8 Il faut vous habiller de sacs, pleurer et vous lamenter, car la colère de feu de Yahvé ne s’est pas détournée de nous.
9 και εσται εν εκεινη τη ημερα λεγει κυριος απολειται η καρδια του βασιλεως και η καρδια των αρχοντων και οι ιερεις εκστησονται και οι προφηται θαυμασονται	9 En ce temps-là - parole de Yahvé - le roi et les princes perdront leur assurance, les prêtres seront déconcertés et les prophètes stupéfaits.
10 και ειπα ω δεσποτα κυριε αρα γε απατων ηπατησας τον λαον τουτον και την ιερουσαλημ λεγων ειρηνη εσται υμιν και ιδου ηψατο η μαχαιρα εως της ψυχης αυτων	10 Alors ils diront: “Ah, Seigneur Yahvé, tu as vraiment trompé ce peuple et Jérusalem quand tu disais: Vous aurez la paix! Car l’épée vient pour les frapper à mort.”
11 εν τω καιρω εκεινω ερουσιν τω λαω τουτω και τη ιερουσαλημ πνευμα πλανησεως εν τη ερημω οδος της θυγατρος του λαου μου ουκ εις καθαρον ουδ' εις αγιον	11 En ce temps-là on dira à ce peuple et à Jérusalem: “Un vent brûlant arrive droit des collines du désert sur la fille de mon peuple; mais ce n’est pas pour vanner ou pour nettoyer.”
12 πνευμα πληρωσεως ηξει μοι νυν δε εγω λαλω κριματα προς αυτους	12 “C’est un vent menaçant que je vous envoie, c’est mon tour maintenant de parler et de les juger.”
13 ιδου ως νεφελη αναβησεται και ως καταιγις τα αρματα αυτου κουφοτεροι αετων οι ιπποι αυτου ουαι ημιν οτι ταλαιπωρουμεν	13 “Voyez ce nuage qui fonce sur nous! Ses chars sont pareils à l’ouragan, ses chevaux plus rapides que l’aigle; malheur à nous, nous sommes perdus!”
14 αποπλυνε απο κακιας την καρδιαν σου ιερουσαλημ ινα σωθης εως ποτε υπαρξουσιν εν σοι διαλογισμοι πονων σου	14 Si tu veux être sauvée, Jérusalem, enlève de ton cœur la méchanceté. Combien de temps encore garderas-tu ces pensées coupables dans ton cœur?
15 διοτι φωνη αναγγελλοντος εκ δαν ηξει και ακουσθησεται πονος εξ ορους εφραιμ	15 Une voix se fait entendre depuis Dan; depuis la montagne d’Éphraïm elle annonce le malheur:
16 αναμνησατε εθνη ιδου ηκασιν αναγγειλατε εν ιερουσαλημ συστροφαι ερχονται εκ γης μακροθεν και εδωκαν επι τας πολεις ιουδα φωνην αυτων	16 “Avertissez Juda, faites savoir à Jérusalem que ses ennemis arrivent d’un pays lointain. Déjà ils poussent leurs cris de guerre face aux villes de Juda,
17 ως φυλασσοντες αγρον εγενοντο επ' αυτην κυκλω οτι εμου ημελησας λεγει κυριος	17 et comme les gardiens d’un champ, ils encerclent le pays.” C’est qu’il s’est révolté contre moi - parole de Yahvé.
18 αι οδοι σου και τα επιτηδευματα σου εποιησαν ταυτα σοι αυτη η κακια σου οτι πικρα οτι ηψατο εως της καρδιας σου	18 Voilà le résultat de ta conduite et de tes actions, vois comme ton mal est amer; il t’a frappée en plein cœur.
19 την κοιλιαν μου την κοιλιαν μου αλγω και τα αισθητηρια της καρδιας μου μαιμασσει η ψυχη μου σπαρασσεται η καρδια μου ου σιωπησομαι οτι φωνην σαλπιγγος ηκουσεν η ψυχη μου κραυγην πολεμου	19 Ô mes entrailles, mes entrailles! Comme je souffre au plus profond de moi-même! Mon cœur s’agite et je ne peux me taire. N’entends-tu pas, ô mon âme, le son de la trompette et le cri de guerre?
20 και ταλαιπωριαν συντριμμον επικαλειται οτι τεταλαιπωρηκεν πασα η γη αφνω τεταλαιπωρηκεν η σκηνη διεσπασθησαν αι δερρεις μου	20 On annonce ruine sur ruine, car tout le pays est dévasté; mes tentes sont emportées d’un seul coup, et mes refuges en un instant.
21 εως ποτε οψομαι φευγοντας ακουων φωνην σαλπιγγων	21 Combien de temps encore verrai-je les drapeaux? Combien de temps encore entendrai-je le son de la trompette?
22 διοτι οι ηγουμενοι του λαου μου εμε ουκ ηδεισαν υιοι αφρονες εισιν και ου συνετοι σοφοι εισιν του κακοποιησαι το δε καλως ποιησαι ουκ επεγνωσαν	22 Oui, mon peuple est fou, ils ne me connaissent pas; ce sont des fils stupides, privés d’intelligence; ils sont adroits pour faire le mal, mais ils ne savent pas faire le bien.
23 επεβλεψα επι την γην και ιδου ουθεν και εις τον ουρανον και ουκ ην τα φωτα αυτου	23 J’ai regardé la terre: ce n’était plus qu’un chaos; j’ai regardé les cieux: leur lumière avait disparu.
24 ειδον τα ορη και ην τρεμοντα και παντας τους βουνους ταρασσομενους	24 J’ai regardé les montagnes: elles étaient ébranlées; j’ai regardé les collines: toutes chancelaient.
25 επεβλεψα και ιδου ουκ ην ανθρωπος και παντα τα πετεινα του ουρανου επτοειτο	25 J’ai regardé: il n’y avait plus d’hommes, tous les oiseaux du ciel s’étaient enfuis.
26 ειδον και ιδου ο καρμηλος ερημος και πασαι αι πολεις εμπεπυρισμεναι πυρι απο προσωπου κυριου και απο προσωπου οργης θυμου αυτου ηφανισθησαν	26 J’ai regardé: le verger était devenu un désert et toutes les villes étaient détruites. Cela venait de Yahvé, du feu de sa colère.
27 ταδε λεγει κυριος ερημος εσται πασα η γη συντελειαν δε ου μη ποιησω	27 Car voici ce qu’a dit Yahvé: “Tout le pays sera ravagé; cependant je ne le détruirai pas complètement.”
28 επι τουτοις πενθειτω η γη και συσκοτασατω ο ουρανος ανωθεν διοτι ελαλησα και ου μετανοησω ωρμησα και ουκ αποστρεψω απ' αυτης	28 C’est pourquoi la terre est en deuil et les cieux là-haut se sont obscurcis, parce que je l’ai dit et je l’ai décidé: je ne le regretterai pas, je ne reviendrai pas en arrière.”
29 απο φωνης ιππεως και εντεταμενου τοξου ανεχωρησεν πασα χωρα εισεδυσαν εις τα σπηλαια και εις τα αλση εκρυβησαν και επι τας πετρας ανεβησαν πασα πολις εγκατελειφθη ου κατοικει εν αυταις ανθρωπος	29 Le cavalier, l’archer, avec leurs cris ont mis toute la ville en fuite, on gagne les bois, on grimpe sur les rochers, les villes sont abandonnées, vidées de leurs habitants.
30 και συ τι ποιησεις εαν περιβαλη κοκκινον και κοσμηση κοσμω χρυσω και εαν εγχριση στιβι τους οφθαλμους σου εις ματην ο ωραισμος σου απωσαντο σε οι ερασται σου την ψυχην σου ζητουσιν	30 Et toi, la dévastée, que vas-tu faire? Tu peux t’habiller de pourpre, te couvrir de bijoux d’or, et te farder le tour des yeux; toute cette beauté ne servira de rien. Tes amants n’y feront pas attention car c’est à ta vie qu’ils en veulent.
31 οτι φωνην ως ωδινουσης ηκουσα του στεναγμου σου ως πρωτοτοκουσης φωνη θυγατρος σιων εκλυθησεται και παρησει τας χειρας αυτης οιμμοι εγω οτι εκλειπει η ψυχη μου επι τοις ανηρημενοις	31 Oui, j’entends des cris, comme ceux de la femme en travail, cris de souffrance comme ceux d’une femme pour un premier enfant; c’est la fille de Sion qui gémit et tend les mains: “Malheur à moi, je succombe sous les coups des assassins!”