1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου | 1 As snow in summer, and rain in harvest, so glory is not seemly for a fool. |
2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων | 2 As a bird flying to other places, and a sparrow going here or there: so a curse uttered without cause shall come upon a man. |
3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν | 3 A whip for a horse, and a snaffle for an ass, and a rod for the back of fools. |
4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν | 4 Answer not a fool according to his folly, lest thou be made like him. |
5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις | 5 Answer a fool according to his folly, lest he imagine himself to be wise. |
6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις | 6 He that sendeth words by a foolish messenger, is lame of feet and drinketh iniquity. |
7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι | 7 As a lame man hath fair legs in vain: so a parable is unseemly in the mouth of fools. |
8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως | 8 As he that casteth a stone into the heap of Mercury: so is he that giveth honour to a fool. |
9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη | 9 As if a thorn should grow in the hand of a drunkard: so is a parable in the mouth of fools. |
10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη | 10 Judgment determineth causes: and he that putteth a fool to silence, appeaseth anger. |
11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει | 11 As a dog that returneth to his vomit, so is the fool that repeateth his folly. |
12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον | 12 Hast thou seen a man wise in his own conceit? there shall be more hope of a fool than of him. |
13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης | 13 The slothful man saith: There is a lion in the way, and a lioness in the roads. |
14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον | 14 As the door turneth upon its hinges, so doth the slothful upon his bed. |
15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις | 15 The slothful hideth his hand under his armpit, and it grieveth him to turn it to his mouth. |
16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα | 16 The sluggard is wiser in his own conceit, than seven men that speak sentences. |
17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον | 17 As he that taketh a dog by the ears, so is he that passeth by in anger, and meddleth with another man's quarrel. |
18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης | 18 As he is guilty that shooteth arrows, and lances unto death : |
19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον | 19 So is the man that hurteth his friend deceitfully: and when he is taken, saith: I did it in jest. |
20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω | 20 When the wood faileth, the fire shall go out: and when the talebearer is taken away, contentions shall cease. |
21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται | 21 As coals are to burning coals, and wood to fire, so an angry man stirreth up strife. |
22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα | 22 The words of a talebearer are as it were simple, but they reach to the innermost parts of the belly. |
23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης | 23 Swelling lips joined with a corrupt heart, are like an earthen vessel adorned with silver dross. |
24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις | 24 An enemy is known by his lips, when in his heart he entertaineth deceit. |
25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης | 25 When he shall speak low, trust him not: because there are seven mischiefs in his heart. |
26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις | 26 He that covereth hatred deceitfully, his malice shall be laid open in the public assembly. |
27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν | 27 He that diggeth a pit, shall fall into it: and he that rolleth a stone, it shall return to him. |
28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην | 28 A deceitful tongue loveth not truth: and a slippery mouth worketh ruin. |
29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας | |
30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω | |
31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . | |