Scrutatio

Venerdi, 17 maggio 2024 - San Pasquale Baylon ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 4


font
LXXBIBLIA
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει1 Elifaz de Temán tomó la palabra y dijo:
2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει2 Si se intentara hablarte, ¿lo soportarías? Pero ¿quién puede contener sus palabras?
3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας3 Mira, tú dabas lección a mucha gente, infundías vigor a las manos caídas;
4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας4 tus razones sostenían al que vacilaba, robustecías las rodillas endebles.
5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας5 Y ahora que otro tanto te toca, te deprimes, te alcanza el golpe a ti, y todo te turbas.
6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου6 ¿No es tu confianza la piedad, y tu esperanza tu conducta intachable?
7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο7 ¡Recuerda! ¿Qué inocente jamás ha perecido? ¿dónde han sido los justos extirpados?
8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις8 Así lo he visto: los que labran maldad y siembran vejación, eso cosechan.
9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται9 Bajo el aliento de Dios perecen éstos, desaparecen al soplo de su ira.
10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη10 Ruge el león, brama la leona, mas los dientes de los leoncillos quedan rotos.
11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους11 Perece el león falto de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.
12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου12 A mí se me ha dicho furtivamente una palabra, mi oído ha percibido su susurro.
13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους13 En las pesadillas por las visiones de la noche, cuando a los hombres el letargo invade,
14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν14 un temblor me entró, un escalofrío, que estremeció todos mis huesos...
15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες15 Se escurre un soplo por mi rostro, eriza los pelos de mi carne.
16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον16 Alguien surge... no puedo reconocer su cara; una imagen delante de mis ojos. Silencio..., después oigo una voz:
17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ17 «¿Es justo ante Dios algún mortal? ¿ante su Hacedor es puro un hombre?
18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν18 Si no se fía de sus mismos servidores, y aun a sus ángeles achaca desvarío,
19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον19 ¡cuánto más a los que habitan estas casas de arcilla, ellas mismas hincadas en el polvo! Se les aplasta como a una polilla;
20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο20 de la noche a la mañana quedan pulverizados. Para siempre perecen sin advertirlo nadie;
21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν21 se les arranca la cuerda de su tienda, y mueren privados de sabiduría.»