ΙΩΒ - Giobbe - Job 23

LXX	NOVA VULGATA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Respondens autem Iob ait:
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω	2 “ Nunc quoque in amaritu tudine est querela mea, et manus eius aggravata est super gemitum meum.
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος	3 Quis mihi tribuat, ut cognoscam et inveniam illum et veniam usque ad solium eius?
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων	4 Ponam coram eo iudicium et os meum replebo increpationibus,
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει	5 ut sciam verba, quae mihi respondeat, et intellegam quid loquatur mihi.
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται	6 Num multa fortitudine contendet mecum? Non! Ipse tantum audiat!
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου	7 Tunc iustus disceptabit cum illo, et ego evaderem in perpetuo a iudice meo.
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα	8 Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intellegam eum.
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι	9 Si ad sinistram pergam, non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον	10 Ipse vero scit viam meam, et, si probaverit me, quasi aurum egrediar.
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω	11 Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi et non declinavi ex ea.
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου	12 A mandatis labiorum eius non recessi et in sinu meo abscondi verba oris eius.
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν	13 Ipse enim solus est, et quis repellet eum? Et anima eius, quodcumque voluit, hoc fecit.
14 -	14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia praesto sunt ei;
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου	15 et idcirco a facie eius turbatus sum et considerans eum timore sollicitor.
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με	16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος	17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.