1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Job spoke next. He said: |
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω | 2 My lament is stil rebellious; despite my groans, his hand is just as heavy. |
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος | 3 Wil no one help me to know how to travel to his dwel ing? |
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων | 4 I should set out my case to him, advancing any number of grievances. |
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει | 5 Then I could learn his defence, every word of it, taking note of everything he said to me. |
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται | 6 Would he put al his strength into this debate with me? No, he would only have to give his attention tome, |
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου | 7 to recognise his opponent as upright and so I should win my case for ever. |
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα | 8 If I go to the east, he is not there; or to the west, I stil cannot see him. |
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι | 9 If I seek him in the north, he is not to be found, invisible as ever, if I turn to the south. |
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον | 10 And yet he knows every step I take! Let him test me in the crucible: I shall come out pure gold. |
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω | 11 My footsteps have fol owed close in his, I have walked in his way without swerving; |
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου | 12 I have not neglected the commandment of his lips, in my heart I have cherished the words of hismouth. |
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν | 13 But once he has made up his mind, who can change it? Whatever he plans, that he carries out. |
14 - | 14 No doubt, then, but he wil carry out my sentence, like so many other decrees that he has made. |
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου | 15 That is why I am ful of fear before him, and the more I think, the greater grows my dread of him. |
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με | 16 God has undermined my courage, Shaddai has filled me with fear. |
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος | 17 The darkness having failed to destroy me, I am plunged back into obscurity by him! |