ΙΩΒ - Giobbe - Job 12

LXX	NOVA VULGATA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Respondens autem Iob dixit:
2 ειτα υμεις εστε ανθρωποι η μεθ' υμων τελευτησει σοφια	2 “ Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia.
3 καμοι μεν καρδια καθ' υμας εστιν	3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum; quis enim haec, quae nostis, ignorat?
4 δικαιος γαρ ανηρ και αμεμπτος εγενηθη εις χλευασμα	4 Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum; deridetur enim iusti integritas.
5 εις χρονον γαρ τακτον ητοιμαστο πεσειν υπο αλλους οικους τε αυτου εκπορθεισθαι υπο ανομων	5 Lampas contempta apud cogitationes eorum, qui securi sunt, parata iis, qui vacillant pede.
6 ου μην δε αλλα μηδεις πεποιθετω πονηρος ων αθωος εσεσθαι οσοι παροργιζουσιν τον κυριον ως ουχι και ετασις αυτων εσται	6 Tranquilla sunt tabernacula praedonum et secura iis, qui provocant Deum, iis, qui Deum tenent manu sua.
7 αλλα δη επερωτησον τετραποδα εαν σοι ειπωσιν πετεινα δε ουρανου εαν σοι απαγγειλωσιν	7 Nimirum interroga iumenta, et docebunt te, et volatilia caeli, et indicabunt tibi.
8 εκδιηγησαι δε γη εαν σοι φραση και εξηγησονται σοι οι ιχθυες της θαλασσης	8 Loquere terrae, et docebit te; et narrabunt pisces maris.
9 τις ουκ εγνω εν πασι τουτοις οτι χειρ κυριου εποιησεν ταυτα	9 Quis ignorat in omnibus his quod manus Domini hoc fecerit?
10 ει μη εν χειρι αυτου ψυχη παντων των ζωντων και πνευμα παντος ανθρωπου	10 In cuius manu anima omnis viventis et spiritus universae carnis hominis.
11 ους μεν γαρ ρηματα διακρινει λαρυγξ δε σιτα γευεται	11 Nonne auris verba diiudicat, et palatum cibum sibi gustat?
12 εν πολλω χρονω σοφια εν δε πολλω βιω επιστημη	12 In senibus est sapientia, et in longaevis prudentia.
13 παρ' αυτω σοφια και δυναμις αυτω βουλη και συνεσις	13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo; ipse habet consilium et intellegentiam.
14 εαν καταβαλη τις οικοδομησει εαν κλειση κατα ανθρωπων τις ανοιξει	14 Si destruxerit, nemo est, qui aedificet; si incluserit hominem, nullus est, qui aperiat.
15 εαν κωλυση το ωδωρ ξηρανει την γην εαν δε επαφη απωλεσεν αυτην καταστρεψας	15 Si continuerit aquas, arescent; et, si emiserit eas, subvertent terram.
16 παρ' αυτω κρατος και ισχυς αυτω επιστημη και συνεσις	16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia; ipse novit et decipientem et eum qui decipitur.
17 διαγων βουλευτας αιχμαλωτους κριτας δε γης εξεστησεν	17 Inducit consiliarios spoliatos et iudices in stuporem.
18 καθιζανων βασιλεις επι θρονους και περιεδησεν ζωνη οσφυας αυτων	18 Balteum regum dissolvit et praecingit fune renes eorum.
19 εξαποστελλων ιερεις αιχμαλωτους δυναστας δε γης κατεστρεψεν	19 Inducit sacerdotes spoliatos et optimates supplantat,
20 διαλλασσων χειλη πιστων συνεσιν δε πρεσβυτερων εγνω	20 commutans labium veracium et doctrinam senum auferens.
21 εκχεων ατιμιαν επ' αρχοντας ταπεινους δε ιασατο	21 Effundit despectionem super principes et cingulum fortium relaxat.
22 ανακαλυπτων βαθεα εκ σκοτους εξηγαγεν δε εις φως σκιαν θανατου	22 Qui revelat profunda de tenebris et producit in lucem umbram mortis.
23 πλανων εθνη και απολλυων αυτα καταστρωννυων εθνη και καθοδηγων αυτα	23 Qui multiplicat gentes et perdit eas et subversas in integrum restituit.
24 διαλλασσων καρδιας αρχοντων γης επλανησεν δε αυτους οδω η ουκ ηδεισαν	24 Qui immutat cor principum populi terrae et decipit eos et errare eos faciet per invium desertum.
25 ψηλαφησαισαν σκοτος και μη φως πλανηθειησαν δε ωσπερ ο μεθυων	25 Palpabunt quasi in tenebris et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.