Livre des Psaumes 74

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Poème. D'Asaph. Pourquoi, ô Dieu, rejeter jusqu'à la fin, fumer de colère contre le troupeau de tonbercail?	1 Μασχιλ του Ασαφ.>> Δια τι, Θεε, απερριψας ημας διαπαντος; δια τι καπνιζει η οργη σου εναντιον των προβατων της βοσκης σου;
2 Rappelle-toi ton assemblée que tu as acquise dès l'origine, que tu rachetas, tribu de ton héritage, etce mont Sion où tu fis ta demeure.	2 Μνησθητι της συναγωγης σου, την οποιαν απεκτησας απ' αρχης? την ραβδον της κληρονομιας σου, την οποιαν ελυτρωσας? τουτο το ορος Σιων, εν ω κατωκησας.
3 Elève tes pas vers ce chaos sans fin: il a tout saccagé, l'ennemi, au sanctuaire;	3 Κινησον τα βηματα σου προς τας παντοτεινας ερημωσεις, προς παν κακον, το οποιον επραξεν ο εχθρος εν τω αγιαστηριω.
4 dans le lieu de tes assemblées ont rugi tes adversaires, ils ont mis leurs insignes au fronton del'entrée, des insignes	4 Οι εχθροι σου βρυχωνται εν τω μεσω των συναγωγων σου? εθεσαν σημαιας τας σημαιας αυτων.
5 qu'on ne connaissait pas. Leurs cognées en plein bois,	5 Γνωστον εγεινεν? ως εαν τις σηκονων πελεκυν καταφερη επι πυκνα δενδρα,
6 abattant les vantaux, et par la hache et par la masse ils martelaient;	6 ουτω τωρα αυτοι συνετριψαν δια μιας με πελεκεις και σφυρια, τα πελεκητα εργα αυτου.
7 ils ont livré au feu ton sanctuaire, profané jusqu'à terre la demeure de ton nom.	7 Κατεκαυσαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εως εδαφους? εβεβηλωσαν το κατοικητηριον του ονοματος σου.
8 Ils ont dit en leur coeur: "Ecrasons-les d'un coup! " Ils ont brûlé dans le pays tout lieu d'assembléesainte.	8 Ειπον εν τη καρδια αυτων, Ας εξολοθρευσωμεν αυτους ομου? κατεκαυσαν πασας τας συναγωγας του Θεου εν τη γη.
9 Nos signes ont cessé, il n'est plus de prophètes, et nul parmi nous ne sait jusques à quand.	9 Τα σημεια ημων δεν βλεπομεν? δεν υπαρχει πλεον προφητης ουδε γνωριζων μεταξυ ημων το εως ποτε.
10 Jusques à quand, ô Dieu, blasphémera l'oppresseur? L'ennemi va-t-il outrager ton nom jusqu'à lafin?	10 Εως ποτε, Θεε, θελει ονειδιζει ο εναντιος; θελει βλασφημει ο εχθρος το ονομα σου διαπαντος;
11 Pourquoi retires-tu ta main, tiens-tu ta droite cachée en ton sein?	11 Δια τι αποστρεφεις την χειρα σου, και την δεξιαν σου; εκβαλε αυτην εκ μεσου του κολπου σου και αφανισον αυτους.
12 Pourtant, ô Dieu, mon roi dès l'origine, l'auteur des délivrances au milieu du pays,	12 Αλλ' ο Θεος ειναι εξ αρχης Βασιλευς μου, εργαζομενος σωτηριαν εν μεσω της γης.
13 toi qui fendis la mer par ta puissance, qui brisas les têtes des monstres sur les eaux;	13 Συ διεχωρισας δια της δυναμεως σου την θαλασσαν? συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων εν τοις υδασι.
14 toi qui fracassas les têtes de Léviathan pour en faire la pâture des bêtes sauvages,	14 Συ συνετριψας τας κεφαλας τον Λευιαθαν? εδωκας αυτον βρωσιν εις τον λαον, τον κατοικουντα εν ερημοις.
15 toi qui ouvris la source et le torrent, toi qui desséchas des fleuves intarissables;	15 Συ ηνοιξας πηγας και χειμαρρους? εξηρανας ποταμους δυνατους.
16 à toi le jour, et à toi la nuit, toi qui agenças la lumière et le soleil,	16 Σου ειναι η ημερα και σου η νυξ? συ ητοιμασας το φως και τον ηλιον.
17 toi qui posas toutes les limites de la terre, l'été et l'hiver, c'est toi qui les formas.	17 Συ εθεσας παντα τα ορια της γης? συ εκαμες το θερος και τον χειμωνα.
18 Rappelle-toi, Yahvé, l'ennemi blasphème, un peuple insensé outrage ton nom.	18 Μνησθητι τουτου, οτι ο εχθρος ωνειδισε τον Κυριον? και λαος αφρων εβλασφημησε το ονομα σου.
19 Ne livre pas à la bête l'âme de ta tourterelle, la vie de tes malheureux, ne l'oublie pas jusqu'à la fin.	19 Μη παραδωσης εις τα θηρια την ψυχην της τρυγονος σου? την συναξιν των πενητων σου μη λησμονησης διαπαντος.
20 Regarde vers l'alliance. Ils sont pleins, les antres du pays, repaires de violence.	20 Επιβλεψον επι την διαθηκην σου? διοτι επλησθησαν οι σκοτεινοι της γης τοποι απο οικων καταδυναστειας.
21 Que l'opprimé ne rentre pas couvert de honte, que le pauvre et le malheureux louent ton nom!	21 Ας μη στραφη ο ταλαιπωρος εις τα οπισω κατησχυμμενος? ο πτωχος και ο πενης ας επαινωσι το ονομα σου.
22 Lève-toi, ô Dieu, plaide ta cause, rappelle-toi l'insensé qui te blasphème tout le jour!	22 Αναστα, Θεε? δικασον την δικην σου? μνησθητι του ονειδισμου, τον οποιον εις σε καμνει ο αφρων ολην την ημεραν.
23 N'oublie pas le vacarme de tes adversaires, la clameur de tes ennemis, qui va toujours montant!	23 Μη λησμονησης την φωνην των εχθρων σου? ο θορυβος των επανισταμενων κατα σου αυξανει διαπαντος.