Psalmi 74

Biblija Hrvatski	LXX
1 Poučna pjesma. Asafova. Zašto si, Bože, posve zabacio, zašto kiptiš gnjevom na ovce paše svoje?	1 εις το τελος μη διαφθειρης ψαλμος τω ασαφ ωδης
2 Sjeti se zajednice koju si davno stekao, plemena koje namače kao svoju baštinu i brda Siona gdje si šator svoj udario!	2 εξομολογησομεθα σοι ο θεος εξομολογησομεθα και επικαλεσομεθα το ονομα σου
3 Korakni k ruševinama vječnim – sve je u Svetištu razorio neprijatelj.	3 διηγησομαι παντα τα θαυμασια σου οταν λαβω καιρον εγω ευθυτητας κρινω
4 Protivnici tvoji vikahu posred skupštine tvoje, znakove svoje postaviše k’o pobjedne znakove.	4 ετακη η γη και παντες οι κατοικουντες εν αυτη εγω εστερεωσα τους στυλους αυτης διαψαλμα
5 Bijahu kao oni koji mašu sjekirom po guštari,	5 ειπα τοις παρανομουσιν μη παρανομειτε και τοις αμαρτανουσιν μη υψουτε κερας
6 sjekirom i maljem vrata mu razbijali.	6 μη επαιρετε εις υψος το κερας υμων μη λαλειτε κατα του θεου αδικιαν
7 Ognju predadoše svetište tvoje, do zemlje oskvrnuše prebivalište tvoga imena.	7 οτι ουτε απο εξοδων ουτε απο δυσμων ουτε απο ερημων ορεων
8 Rekoše u srcu: »Istrijebimo ih zajedno; spalite sva svetišta Božja na zemlji!«	8 οτι ο θεος κριτης εστιν τουτον ταπεινοι και τουτον υψοι
9 Ne vidimo znakova svojih, proroka više nema, i nitko među nama ne zna dokle ...	9 οτι ποτηριον εν χειρι κυριου οινου ακρατου πληρες κερασματος και εκλινεν εκ τουτου εις τουτο πλην ο τρυγιας αυτου ουκ εξεκενωθη πιονται παντες οι αμαρτωλοι της γης
10 Dokle će se još, o Bože, dušmanin rugati? Hoće li protivnik dovijeka prezirati ime tvoje?	10 εγω δε αγαλλιασομαι εις τον αιωνα ψαλω τω θεω ιακωβ
11 Zašto povlačiš ruku, zašto u krilu sakrivaš desnicu svoju?	11 και παντα τα κερατα των αμαρτωλων συγκλασω και υψωθησεται τα κερατα του δικαιου
12 No Bog je moj kralj od davnine, on koji posred zemlje spašava!
13 Ti svojom silom rasječe more, smrska glave nakazama u vodi.
14 Ti si Levijatanu glave zdrobio, dao ga za hranu nemanima morskim.
15 Ti si dao da provre izvor i bujica, ti si presušio rijeke nepresušne.
16 Tvoj je dan i noć je tvoja, ti ùčvrsti mjesec i sunce;
17 ti sazda sve granice zemlji, ti stvori ljeto i zimu.
18 Spomeni se ovoga: dušmanin ti se rugaše, Jahve, i bezumni narod pogrdi ime tvoje.
19 Ne predaj jastrebu život grlice svoje, i život svojih siromaha ne zaboravi zauvijek!
20 Pogledaj na savez svoj, jer svi su zakutci zemlje puni tmina i nasilja.
21 Ne daj da jadnik otiđe postiđen: neka siromah i ubog hvale ime tvoje!
22 Ustani, Bože, zauzmi se za svoju parnicu, spomeni se pogrde koju ti bezumnik svaki dan nanosi.
23 Ne zaboravi vike neprijatelja svojih: buka buntovnika još se diže k tebi!