1 Οστις αγαπα παιδειαν, αγαπα γνωσιν? αλλ' οστις μισει ελεγχον, ειναι αφρων. | 1 - Chi ama la disciplina, ama la scienza; ma chi odia gli ammonimenti è uno scemo. |
2 Ο καλος ευρισκει χαριν παρα Κυριου? τον δε μηχανευομενον κακα θελει καταδικασει. | 2 Chi è buono, otterrà favori dal Signore, e chi confida nei suoi artifizi, opra da empio. |
3 Δεν θελει στερεωθη ανθρωπος δια της ανομιας? η ριζα δε των δικαιων θελει μενει ασαλευτος. | 3 L'uomo non acquisterà fermezza coll'iniquità; ma la radice dei giusti non sarà mai smossa. |
4 Η εναρετος γυνη ειναι στεφανος εις τον ανδρα αυτης? η δε προξενουσα αισχυνην ειναι ως σαπρια εις τα οστα αυτου. | 4 La donna diligente è la corona del marito; e carie nelle ossa quella che fa azioni indegne. |
5 Οι λογισμοι των δικαιων ειναι ευθυτης? αι δε βουλαι των ασεβων δολος. | 5 I pensieri dei giusti sono l'equità; e i consigli dei tristi sono frodolenti. |
6 Οι λογοι των ασεβων ενεδρευουσιν αιμα? το δε στομα των ευθεων θελει ελευθερωσει αυτους. | 6 Le parole degli empi insidiano al sangue altrui; la bocca dei buoni li libererà. |
7 Οι ασεβεις καταστρεφονται και δεν υπαρχουσιν? ο οικος δε των δικαιων θελει διαμενει. | 7 Lascia che voltino gli empi, e non saranno più; ma la casa dei giusti resterà salva. |
8 Ο ανθρωπος εγκωμιαζεται κατα την συνεσιν αυτου? ο δε διεστραμμενος την καρδιαν θελει εισθαι εις καταφρονησιν. | 8 Dalla sua dottrina si conoscerà l'uomo, e chi è vano e scemo sarà esposto al disprezzo. |
9 Καλητερος ο ανθρωπος ο μη τιμωμενος και επαρκων εις εαυτον, παρα ο κενοδοξων και στερουμενος αρτου. | 9 È meglio un povero che basta a sè, di un borioso che manca di pane. |
10 Ο δικαιος επιμελειται την ζωην του κτηνους αυτου? τα δε σπλαγχνα των ασεβων ειναι ανελεημονα. | 10 Il giusto ha cura della vita delle sue bestiole, ma le viscere degli empi sono crudeli. |
11 Ο εργαζομενος την γην αυτου θελει χορτασθη αρτον? ο δε ακολουθων τους ματαιοφρονας ειναι ενδεης φρενων. | 11 Chi lavora la sua terra, si sazierà di pane; chi segue l'ozio è più che stolto. Chi prende gusto nei trattenimenti dei bevitori di vinolascerà il disonore nei suoi castelli. |
12 Ο ασεβης ζητει την υπερασπισιν των κακων? αλλ' η ριζα του δικαιου αναδιδει. | 12 Il desiderio dell'empio è che si rafforzino i peggiori; ma la radice del giusto germoglierà. |
13 Δι' αμαρτιαν χειλεων παγιδευεται ο ασεβης? ο δε δικαιος εξερχεται εκ στενοχωριας. | 13 Pei peccati delle labbra il malvagio va incontro alla rovina; ma il giusto scamperà dall'angustia. |
14 Εκ των καρπων του στοματος αυτου ο ανθρωπος θελει εμπλησθη αγαθων? και η αμοιβη των χειρων του ανθρωπου θελει επιστρεψει εις αυτον. | 14 Ciascuno si sazierà dei beni, frutto della sua bocca e secondo la mercede delle sue mani sarà retribuito. |
15 Η οδος του αφρονος ειναι ορθη εις τους οφθαλμους αυτου? ο δε ακουων συμβουλας ειναι σοφος. | 15 La via dello stolto è diritta ai suoi occhi, ma chi è saggio dà retta ai consigli. |
16 Ο αφρων φανερονει ευθυς την οργην αυτου? ο δε φρονιμος σκεπαζει το ονειδος αυτου. | 16 L'insensato fa conoscere tosto la sua collera, ma chi dissimula un affronto è avveduto. |
17 Ο λαλων αληθειαν αναγγελλει το δικαιον? ο δε ψευδομαρτυς δολον. | 17 Chi dice quello che sa, dà indizio di giustizia, ma chi mentisce è testimonio frodolento. |
18 Ο φλυαρος ειναι ως τραυματα μαχαιρας? η δε γλωσσα των σοφων, ιασις. | 18 C'è chi promette e gli ripunge come spada nella sua coscienza, ma la lingua dei saggi è una medicina. |
19 Τα χειλη της αληθειας θελουσιν εισθαι σταθερα διαπαντος? η δε ψευδης γλωσσα μονον στιγμιαια. | 19 Il labbro veritiero sarà costante in perpetuo, ma chi è testimonio avventato acconcia la lingua alla menzogna. |
20 Δολος ειναι εν τη καρδια των μηχανευομενων κακα? ευφροσυνη δε εις τους βουλευομενους ειρηνην. | 20 Nel cuore dei macchinatori di malvagità c'è l'inganno e a quelli che fanno accordi di pace tien dietro l'allegrezza. |
21 Ουδεμια βλαβη θελει συμβη εις τον δικαιον? οι δε ασεβεις θελουσιν εμπλησθη κακων. | 21 Non contristerà il giusto qualunque cosa l'incolga, mentre i tristi saranno sempre pieni di guai. |
22 Ψευδη χειλη βδελυγμα εις τον Κυριον? οι δε ποιουντες αληθειαν ειναι δεκτοι εις αυτον. | 22 Le labbra menzognere sono in abominio presso Dio, e quelli che operano con lealtà hanno la sua simpatia. |
23 Ο φρονιμος ανθρωπος καλυπτει γνωσιν? η δε καρδια των αφρονων διακηρυττει μωριαν. | 23 L'uomo accorto cela la sua scienza, e il cuor degli stolti pubblica la sua follia. |
24 Η χειρ των επιμελων θελει εξουσιαζει? οι δε οκνηροι θελουσιν εισθαι υποτελεις. | 24 La mano dei laboriosi signoreggerà, e la pigra pagherà tributo. |
25 Η λυπη εν τη καρδια του ανθρωπου ταπεινονει αυτην? ο δε καλος λογος ευφραινει αυτην. | 25 La tristezza nel cuore dell'uomo l'abbatterà, e da una buona parola sarà rallegrato. |
26 Ο δικαιος υπερεχει του πλησιον αυτου? η δε οδος των ασεβων πλανα αυτους. | 26 Chi non cura il suo danno in pro dell'amico è giusto, ma il cammino dei tristi fa loro perdere i passi. |
27 Ο οκνηρος δεν επιτυγχανει του θηραματος αυτου? τα δε υπαρχοντα του επιμελους ανθρωπου ειναι πολυτιμα. | 27 Il fraudolento non troverà guadagno, e una sostanza frutto dell'uomo vale tant'oro. |
28 Εν τη οδω της δικαιοσυνης ειναι ζωη? και η πορεια της οδου αυτης δεν φερει εις θανατον. | 28 Sul sentiero della giustizia c'è la vita, e la strada obliqua conduce alla morte. |