ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 12

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Οστις αγαπα παιδειαν, αγαπα γνωσιν? αλλ' οστις μισει ελεγχον, ειναι αφρων.	1 Qui aime la discipline aime le savoir, qui hait la réprimande est stupide.
2 Ο καλος ευρισκει χαριν παρα Κυριου? τον δε μηχανευομενον κακα θελει καταδικασει.	2 L'homme de bien attire la faveur de Yahvé, mais l'homme malintentionné, celui-ci le condamne.
3 Δεν θελει στερεωθη ανθρωπος δια της ανομιας? η ριζα δε των δικαιων θελει μενει ασαλευτος.	3 On ne s'affermit pas par la méchanceté, mais rien n'ébranle la racine des justes.
4 Η εναρετος γυνη ειναι στεφανος εις τον ανδρα αυτης? η δε προξενουσα αισχυνην ειναι ως σαπρια εις τα οστα αυτου.	4 Une maîtresse femme est la couronne de son mari, mais une femme indigne est comme une cariedans ses os.
5 Οι λογισμοι των δικαιων ειναι ευθυτης? αι δε βουλαι των ασεβων δολος.	5 Les desseins du juste sont équité, les machinations du méchant, tromperie.
6 Οι λογοι των ασεβων ενεδρευουσιν αιμα? το δε στομα των ευθεων θελει ελευθερωσει αυτους.	6 Les paroles des méchants sont des pièges de sang, mais la bouche des hommes droits les délivre.
7 Οι ασεβεις καταστρεφονται και δεν υπαρχουσιν? ο οικος δε των δικαιων θελει διαμενει.	7 Jetés bas, les méchants ne sont plus, la maison des justes subsiste.
8 Ο ανθρωπος εγκωμιαζεται κατα την συνεσιν αυτου? ο δε διεστραμμενος την καρδιαν θελει εισθαι εις καταφρονησιν.	8 On fait l'éloge d'un homme selon son bon sens, le coeur tortueux est en butte aux affronts.
9 Καλητερος ο ανθρωπος ο μη τιμωμενος και επαρκων εις εαυτον, παρα ο κενοδοξων και στερουμενος αρτου.	9 Mieux vaut un homme du commun qui a un serviteur qu'un homme qui se glorifie et manque depain.
10 Ο δικαιος επιμελειται την ζωην του κτηνους αυτου? τα δε σπλαγχνα των ασεβων ειναι ανελεημονα.	10 Le juste connaît les besoins de ses bêtes, mais les entrailles du méchant sont cruelles.
11 Ο εργαζομενος την γην αυτου θελει χορτασθη αρτον? ο δε ακολουθων τους ματαιοφρονας ειναι ενδεης φρενων.	11 Qui cultive sa terre sera rassasié de pain, qui poursuit des chimères est dépourvu de sens.
12 Ο ασεβης ζητει την υπερασπισιν των κακων? αλλ' η ριζα του δικαιου αναδιδει.	12 L'impie se plaît au filet des méchants, mais la racine des justes rapporte.
13 Δι' αμαρτιαν χειλεων παγιδευεται ο ασεβης? ο δε δικαιος εξερχεται εκ στενοχωριας.	13 Dans le forfait des lèvres, il y a un piège funeste, mais le juste se tire de la détresse.
14 Εκ των καρπων του στοματος αυτου ο ανθρωπος θελει εμπλησθη αγαθων? και η αμοιβη των χειρων του ανθρωπου θελει επιστρεψει εις αυτον.	14 Par le fruit de sa bouche l'homme se rassasie de ce qui est bon, on reçoit la récompense de sesoeuvres.
15 Η οδος του αφρονος ειναι ορθη εις τους οφθαλμους αυτου? ο δε ακουων συμβουλας ειναι σοφος.	15 Le chemin du fou est droit à ses propres yeux, mais le sage écoute le conseil.
16 Ο αφρων φανερονει ευθυς την οργην αυτου? ο δε φρονιμος σκεπαζει το ονειδος αυτου.	16 Le fou manifeste son dépit sur l'heure, mais l'homme habile dissimule le mépris.
17 Ο λαλων αληθειαν αναγγελλει το δικαιον? ο δε ψευδομαρτυς δολον.	17 Celui qui révèle la vérité proclame la justice, le faux témoin n'est que tromperie.
18 Ο φλυαρος ειναι ως τραυματα μαχαιρας? η δε γλωσσα των σοφων, ιασις.	18 Tel qui parle étourdiment blesse comme une épée, la langue des sages guérit.
19 Τα χειλη της αληθειας θελουσιν εισθαι σταθερα διαπαντος? η δε ψευδης γλωσσα μονον στιγμιαια.	19 La lèvre sincère est affermie pour jamais, mais pour un instant la langue trompeuse.
20 Δολος ειναι εν τη καρδια των μηχανευομενων κακα? ευφροσυνη δε εις τους βουλευομενους ειρηνην.	20 Au coeur qui médite le mal: la fraude; aux conseillers pacifiques: la joie.
21 Ουδεμια βλαβη θελει συμβη εις τον δικαιον? οι δε ασεβεις θελουσιν εμπλησθη κακων.	21 Au juste n'échoit nul mécompte, mais les méchants sont comblés de malheur.
22 Ψευδη χειλη βδελυγμα εις τον Κυριον? οι δε ποιουντες αληθειαν ειναι δεκτοι εις αυτον.	22 Abomination pour Yahvé: des lèvres menteuses; il aime ceux qui pratiquent la vérité.
23 Ο φρονιμος ανθρωπος καλυπτει γνωσιν? η δε καρδια των αφρονων διακηρυττει μωριαν.	23 L'homme avisé cèle son savoir, le coeur des sots publie sa folie.
24 Η χειρ των επιμελων θελει εξουσιαζει? οι δε οκνηροι θελουσιν εισθαι υποτελεις.	24 A la main diligente le commandement, la main nonchalante aura la corvée.
25 Η λυπη εν τη καρδια του ανθρωπου ταπεινονει αυτην? ο δε καλος λογος ευφραινει αυτην.	25 Une peine au coeur de l'homme le déprime, mais une bonne parole le réjouit.
26 Ο δικαιος υπερεχει του πλησιον αυτου? η δε οδος των ασεβων πλανα αυτους.	26 Un juste montre la voie à son compagnon, la voie des méchants les égare.
27 Ο οκνηρος δεν επιτυγχανει του θηραματος αυτου? τα δε υπαρχοντα του επιμελους ανθρωπου ειναι πολυτιμα.	27 L'indolence ne rôtit pas son gibier, mais la diligence est une précieuse ressource de l'homme.
28 Εν τη οδω της δικαιοσυνης ειναι ζωη? και η πορεια της οδου αυτης δεν φερει εις θανατον.	28 Sur le sentier de la justice: la vie; le chemin des pervers mène à la mort.