1 Η ψυχη μου εβαρυνθη την ζωην μου? θελω παραδοθη εις το παραπονον μου? θελω λαλησει εν τη πικρια της ψυχης μου. | 1 Since I have lost al taste for life, I shal give free rein to my complaining; I shal let my embittered soulspeak out. |
2 Θελω ειπει προς τον Θεον, μη με καταδικασης? δειξον μοι δια τι με δικαζεις. | 2 I shal say to God, 'Do not condemn me, tel me what your case is against me. |
3 Ειναι καλον εις σε να καταθλιβης, να καταφρονης το εργον των χειρων σου και να ευοδονης την βουλην των ασεβων; | 3 Is it right for you to attack me, in contempt for what you yourself have made, thus abetting theschemes of the wicked? |
4 Σαρκος οφθαλμους εχεις; η βλεπεις καθως βλεπει ανθρωπος; | 4 Are your eyes mere human eyes, do you see as human beings see? |
5 Ανθρωπινος ειναι ο βιος σου; η τα ετη σου ως ημεραι ανθρωπου, | 5 Are you mortal like human beings? do your years pass as human days pass? |
6 ωστε αναζητεις την ανομιαν μου και ανερευνας την αμαρτιαν μου; | 6 You, who enquire into my faults and investigate my sins, |
7 Ενω εξευρεις οτι δεν ησεβησα? και δεν υπαρχει ο ελευθερων εκ των χειρων σου. | 7 you know very wel that I am innocent, and that no one can rescue me from your grasp. |
8 Αι χειρες σου με εμορφωσαν και με επλασαν ολον κυκλω? και με καταστρεφεις. | 8 Your hands having shaped and created me, now you change your mind and mean to destroy me! |
9 Ενθυμηθητι, δεομαι, οτι ως πηλον με εκαμες? και εις χωμα θελεις με επιστρεψει. | 9 Having made me, remember, as though of clay, now you mean to turn me back into dust! |
10 Δεν με ημελξας ως γαλα και με επηξας ως τυρον; | 10 Did you not pour me out like milk, and then let me thicken like curds, |
11 Δερμα και σαρκα με ενεδυσας και με οστα και νευρα με περιεφραξας. | 11 clothe me with skin and flesh, and weave me of bone and sinew? |
12 Ζωην και ελεος εχαρισας εις εμε, και η επισκεψις σου εφυλαξε το πνευμα μου? | 12 In your love you gave me life, and in your care watched over my every breath. |
13 ταυτα ομως εκρυπτες εν τη καρδια σου? εξευρω οτι τουτο ητο μετα σου. | 13 Yet, al the while, you had a secret plan: I know that you were biding your time |
14 Εαν αμαρτησω, με παραφυλαττεις, και απο της ανομιας μου δεν θελεις με αθωωσει. | 14 to see if I should sin and then not acquit me of my faults. |
15 Εαν ασεβησω, ουαι εις εμε? και εαν ημαι δικαιος, δεν δυναμαι να σηκωσω την κεφαλην μου? ειμαι πληρης ατιμιας? ιδε λοιπον την θλιψιν μου, | 15 Woe to me, if I am guilty; even if I am upright, I dare not lift my head, so overwhelmed with shameand drunk with pain am I! |
16 διοτι αυξανει. Με κυνηγεις ως αγριος λεων? και επιστρεφων δεικνυεσαι θαυμαστος κατ' εμου. | 16 Proud as a lion, you hunt me down, multiplying your exploits at my expense, |
17 Ανανεονεις τους μαρτυρας σου εναντιον μου, και πληθυνεις την οργην σου κατ' εμου? αλλαγαι στρατευματος γινονται επ' εμε. | 17 attacking me again and again, your fury against me ever increasing, your troops assailing me, waveafter wave. |
18 Δια τι λοιπον με εξηγαγες εκ της μητρας; ειθε να εξεπνεον, και οφθαλμος να μη με εβλεπεν. | 18 Why did you bring me out of the womb? I should have perished then, unseen by any eye, |
19 Ηθελον εισθαι ως μη υπαρξας? ηθελον φερθη εκ της μητρας εις τον ταφον. | 19 a being that had never been, to be carried from womb to grave. |
20 Αι ημεραι μου δεν ειναι ολιγαι; παυσον λοιπον, και αφες με, δια να αναλαβω ολιγον, | 20 The days of my life are few enough: turn your eyes away, leave me a little joy, |
21 πριν υπαγω οθεν δεν θελω επιστρεψει, εις γην σκοτους και σκιας θανατου? | 21 before I go to the place of no return, to the land of darkness and shadow dark as death, |
22 γην γνοφεραν, ως το σκοτος της σκιας του θανατου, οπου ταξις δεν ειναι, και το φως ειναι ως το σκοτος. | 22 where dimness and disorder hold sway, and light itself is like dead of night. |