Księga Przysłów 14

¹ Najmędrsza z niewiast dom sobie buduje, własnoręcznie go niszczy głupota.

² W prawości żyje, kto boi się Pana, człowiek dróg krętych Nim gardzi.

³ W ustach głupiego rózga na jego pychę, a wargi mądrych osłonią ich samych.

⁴ Gdzie wołów brakuje - tam żłób jest pusty, dzięki mocy wołów plon jest obfity.

⁵ Prawdomówny świadek nie kłamie, kłamstwa szerzy świadek fałszywy.

⁶ Szyderca próżno szuka mądrości, rozumny łatwo nabędzie wiedzę.

⁷ Od człowieka głupiego się odsuń: rozumnych warg tam nie znajdziesz.

⁸ Mądrością rozumnego - poznanie swej drogi, zwodzenie siebie - głupotą niemądrych.

⁹ Głupców zwodzi występek, u sprawiedliwych jest łaska.

¹⁰ Serce zna własną swą gorycz, obcy nie dzieli jego radości.

¹¹ Rozwali się dom niewiernych, a prawych namiot zakwitnie.

¹² Jest droga, co komuś zdaje się słuszną, lecz w końcu prowadzi do zguby.

¹³ Serce się smuci i w śmiechu, a boleść jest końcem radości.

¹⁴ Niewierne serce z postępków swych rade, jak z czynów swoich człowiek uczciwy.

¹⁵ Wszystko, co mówią, przyjmuje niemądry, a człowiek rozumny na kroki swe zważa.

¹⁶ Mądry się boi, od złego ucieka, a głupi się unosi, czuje się pewnym.

¹⁷ Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a przebiegły jest znienawidzony.

¹⁸ Udziałem łatwowiernych - głupota, umiejętność wieńczy rozumnych.

¹⁹ Przed dobrymi źli chylą czoła, a występni u bram sprawiedliwego.

²⁰ Ubogi niemiły nawet najbliższemu, a bogacz ma wielu przyjaciół.

²¹ Kto bliźnim gardzi - ten grzeszy, szczęśliwy - kto z biednym współczuje.

²² Czyż ci, co knują zło, nie błądzą? Miłość i wierność dla tych, co mają dobre zamiary.

²³ Każdy trud przynosi zyski, gadulstwo - jedynie biedę.

²⁴ Umiejętność jest wieńcem mądrych, koroną niemądrych - głupota.

²⁵ Świadek prawdomówny ratuje ludzi, oszustwo rozszerza kłamstwa.

²⁶ W bojaźni Pana jest pewna nadzieja, dla synów swoich jest On ucieczką.

²⁷ Źródłem życia jest bojaźń Pańska, by sideł śmierci uniknąć.

²⁸ Chwała to króla, gdy naród liczny, ubytek ludu - to zguba władcy.

²⁹ Łagodny - w rozwagę bogaty, porywczy ujawnia głupotę.

³⁰ Życiem dla ciała jest serce spokojne, próchnieniem kości jest namiętność.

³¹ Kto ciemięży ubogiego, lży jego Stwórcę, czci Go ten, kto się nad biednym lituje.

³² Przez złość swoją runął niewierny, a prawy przy śmierci bezpieczny.

³³ W sercu rozumnym jest mądrość, i pośród głupców powinna być znana.

³⁴ Sprawiedliwość wywyższa naród, a czyn haniebny pomniejsza narody.

³⁵ Rozsądnemu słudze król jest przychylny, a gniew budzi [sługa] bezecny.