1 Hijo mío, atiende a mi sabiduría, inclina tu oído a mi inteligencia, | 1 υιε εμη σοφια προσεχε εμοις δε λογοις παραβαλλε σον ους |
2 para que guardes la debida discreción y tus labios conserven la ciencia. | 2 ινα φυλαξης εννοιαν αγαθην αισθησιν δε εμων χειλεων εντελλομαι σοι |
3 Porque los labios de la mujer ajena destilan miel y su paladar en más suave que el aceite, | 3 μη προσεχε φαυλη γυναικι μελι γαρ αποσταζει απο χειλεων γυναικος πορνης η προς καιρον λιπαινει σον φαρυγγα |
4 pero al final, ella es amarga como el ajenjo, cortante como una espada de doble filo. | 4 υστερον μεντοι πικροτερον χολης ευρησεις και ηκονημενον μαλλον μαχαιρας διστομου |
5 Sus pies descienden a la Muerte, sus pasos se precipitan en el Abismo; | 5 της γαρ αφροσυνης οι ποδες καταγουσιν τους χρωμενους αυτη μετα θανατου εις τον αδην τα δε ιχνη αυτης ουκ ερειδεται |
6 ella no tiene en cuenta el sendero de la vida, va errante sin saber adonde. | 6 οδους γαρ ζωης ουκ επερχεται σφαλεραι δε αι τροχιαι αυτης και ουκ ευγνωστοι |
7 Por eso, hijos, escúchenme y no se aparten de las palabras de mi boca. | 7 νυν ουν υιε ακουε μου και μη ακυρους ποιησης εμους λογους |
8 Aleja de ella tu camino y no te acerques a la entrada de su casa, | 8 μακραν ποιησον απ' αυτης σην οδον μη εγγισης προς θυραις οικων αυτης |
9 no sea que entregues a otros tu honor y tus años, a un hombre cruel; | 9 ινα μη προη αλλοις ζωην σου και σον βιον ανελεημοσιν |
10 que gente extraña se sacie con tu fuerza y tus trabajos vayan a parar a casa ajena, | 10 ινα μη πλησθωσιν αλλοτριοι σης ισχυος οι δε σοι πονοι εις οικους αλλοτριων εισελθωσιν |
11 y que al fin tengas que gemir, cuando estén consumidos tu cuerpo y tu carne. | 11 και μεταμεληθηση επ' εσχατων ηνικα αν κατατριβωσιν σαρκες σωματος σου |
12 Entonces dirás, «¿Cómo aborrecí la instrucción y mi corazón despreció las advertencias? | 12 και ερεις πως εμισησα παιδειαν και ελεγχους εξεκλινεν η καρδια μου |
13 Yo no escuché la voz de mis maestros ni atendí a los que me enseñaban. | 13 ουκ ηκουον φωνην παιδευοντος με και διδασκοντος με ουδε παρεβαλλον το ους μου |
14 Faltó poco para que estuviera en el colmo de la desgracia, en medio de la asamblea y de la comunidad». | 14 παρ' ολιγον εγενομην εν παντι κακω εν μεσω εκκλησιας και συναγωγης |
15 Bebe el agua de tu cisterna y la que fluye de tu propio pozo. | 15 πινε υδατα απο σων αγγειων και απο σων φρεατων πηγης |
16 Que tus fuentes no se dispersen hacia afuera ni tus corrientes de agua, por las calles. | 16 μη υπερεκχεισθω σοι τα υδατα εκ της σης πηγης εις δε σας πλατειας διαπορευεσθω τα σα υδατα |
17 Que ellas sean para ti solo y que no haya extraños junto a ti. | 17 εστω σοι μονω υπαρχοντα και μηδεις αλλοτριος μετασχετω σοι |
18 ¡Bendita sea tu fuente, y encuentra tu alegría en la mujer de tu juventud, | 18 η πηγη σου του υδατος εστω σοι ιδια και συνευφραινου μετα γυναικος της εκ νεοτητος σου |
19 cierva amable, graciosa gacela! Que en todo tiempo te embriaguen sus amores y estés siempre prendado de su afecto. | 19 ελαφος φιλιας και πωλος σων χαριτων ομιλειτω σοι η δε ιδια ηγεισθω σου και συνεστω σοι εν παντι καιρω εν γαρ τη ταυτης φιλια συμπεριφερομενος πολλοστος εση |
20 Hijo mío, ¿por qué te dejarás prendar por la mujer ajena y abrazarás los pechos de una extraña? | 20 μη πολυς ισθι προς αλλοτριαν μηδε συνεχου αγκαλαις της μη ιδιας |
21 Los caminos del hombre están bajo la mirada del Señor y él tiene en cuenta todos sus senderos. | 21 ενωπιον γαρ εισιν των του θεου οφθαλμων οδοι ανδρος εις δε πασας τας τροχιας αυτου σκοπευει |
22 El malvado será presa de sus propias faltas y quedará atrapado en los lazos de su pecado. | 22 παρανομιαι ανδρα αγρευουσιν σειραις δε των εαυτου αμαρτιων εκαστος σφιγγεται |
23 Morirá por falta de instrucción y se extraviará por su gran necedad. | 23 ουτος τελευτα μετα απαιδευτων εκ δε πληθους της εαυτου βιοτητος εξερριφη και απωλετο δι' αφροσυνην |