Livre de l'Exode 33

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Yahvé dit à Moïse: “Tu vas monter maintenant, avec le peuple que j’ai fait sortir du pays d’Égypte, vers le pays pour lequel j’ai fait ce serment à Abraham, Isaac et Jacob: Je le donnerai à ta descendance.	1 και ειπεν κυριος προς μωυσην πορευου αναβηθι εντευθεν συ και ο λαος σου ους εξηγαγες εκ γης αιγυπτου εις την γην ην ωμοσα τω αβρααμ και ισαακ και ιακωβ λεγων τω σπερματι υμων δωσω αυτην
2 J’enverrai devant toi un ange pour chasser le Cananéen, l’Amorite, le Hittite, le Périsite, le Hivvite et le Jébusite,	2 και συναποστελω τον αγγελον μου προ προσωπου σου και εκβαλει τον αμορραιον και χετταιον και φερεζαιον και γεργεσαιον και ευαιον και ιεβουσαιον
3 mais je ne monterai pas au milieu de vous vers ce pays où ruissellent le lait et le miel, car vous êtes un peuple à la nuque raide et je risquerais de vous exterminer en chemin.”	3 και εισαξω σε εις γην ρεουσαν γαλα και μελι ου γαρ μη συναναβω μετα σου δια το λαον σκληροτραχηλον σε ειναι ινα μη εξαναλωσω σε εν τη οδω
4 Le peuple entendit cette parole sévère; ils prirent le deuil, et personne n’osa plus mettre ses habits de fête.	4 και ακουσας ο λαος το ρημα το πονηρον τουτο κατεπενθησαν εν πενθικοις
5 Yahvé dit encore à Moïse: “Dis ceci aux Israélites: Vous êtes un peuple à la nuque raide. Si je venais avec vous, seulement pour un moment, je vous exterminerais. Maintenant donc, enlevez vos habits de fête et je verrai comment vous traiter.”	5 και ειπεν κυριος τοις υιοις ισραηλ υμεις λαος σκληροτραχηλος ορατε μη πληγην αλλην επαξω εγω εφ' υμας και εξαναλωσω υμας νυν ουν αφελεσθε τας στολας των δοξων υμων και τον κοσμον και δειξω σοι α ποιησω σοι
6 Les Israélites enlevèrent donc leurs vêtements de fête au départ du mont Horeb.	6 και περιειλαντο οι υιοι ισραηλ τον κοσμον αυτων και την περιστολην απο του ορους του χωρηβ
7 Moïse prit la Tente et la planta pour lui à l’extérieur, loin du camp, et il l’appela la Tente du Rendez-Vous. Celui qui voulait consulter Yahvé se dirigeait vers la Tente du Rendez-Vous, à l’extérieur du camp.	7 και λαβων μωυσης την σκηνην αυτου επηξεν εξω της παρεμβολης μακραν απο της παρεμβολης και εκληθη σκηνη μαρτυριου και εγενετο πας ο ζητων κυριον εξεπορευετο εις την σκηνην εξω της παρεμβολης
8 Lorsque Moïse se dirigeait vers la Tente, tout le peuple se levait et restait debout, chacun à l’entrée de sa propre tente. Et ils suivaient Moïse du regard jusqu’à ce qu’il entre dans la Tente.	8 ηνικα δ' αν εισεπορευετο μωυσης εις την σκηνην εξω της παρεμβολης ειστηκει πας ο λαος σκοπευοντες εκαστος παρα τας θυρας της σκηνης αυτου και κατενοουσαν απιοντος μωυση εως του εισελθειν αυτον εις την σκηνην
9 Dès que Moïse entrait dans la Tente, la colonne de nuée descendait et s’arrêtait à l’entrée de la Tente. Alors Yahvé parlait avec Moïse.	9 ως δ' αν εισηλθεν μωυσης εις την σκηνην κατεβαινεν ο στυλος της νεφελης και ιστατο επι την θυραν της σκηνης και ελαλει μωυση
10 Tout le peuple voyait la colonne de nuée s’arrêter à l’entrée de la Tente; tout le peuple aussitôt se prosternait, chacun à l’entrée de sa propre tente.	10 και εωρα πας ο λαος τον στυλον της νεφελης εστωτα επι της θυρας της σκηνης και σταντες πας ο λαος προσεκυνησαν εκαστος απο της θυρας της σκηνης αυτου
11 Alors Yahvé parlait à Moïse face à face, comme un homme parle avec son ami; puis Moïse retournait vers le camp, mais son serviteur, le jeune Josué, fils de Noun, ne quittait pas la Tente.	11 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην ενωπιος ενωπιω ως ει τις λαλησει προς τον εαυτου φιλον και απελυετο εις την παρεμβολην ο δε θεραπων ιησους υιος ναυη νεος ουκ εξεπορευετο εκ της σκηνης
12 Moïse dit à Yahvé: “Tu me dis de conduire ce peuple, mais tu ne m’as pas fait connaître comment tu me feras accompagner. Pourtant tu m’as dit: Je te connais par ton nom et tu as trouvé grâce à mes yeux.	12 και ειπεν μωυσης προς κυριον ιδου συ μοι λεγεις αναγαγε τον λαον τουτον συ δε ουκ εδηλωσας μοι ον συναποστελεις μετ' εμου συ δε μοι ειπας οιδα σε παρα παντας και χαριν εχεις παρ' εμοι
13 Si donc j’ai trouvé grâce à tes yeux, fais-moi connaître tes chemins pour que je te connaisse et que je trouve grâce à tes yeux. N’oublie pas que cette nation est ton peuple!”	13 ει ουν ευρηκα χαριν εναντιον σου εμφανισον μοι σεαυτον γνωστως ιδω σε οπως αν ω ευρηκως χαριν εναντιον σου και ινα γνω οτι λαος σου το εθνος το μεγα τουτο
14 Yahvé répondit: “J’irai moi-même et je te donnerai le repos.”	14 και λεγει αυτος προπορευσομαι σου και καταπαυσω σε
15 Moïse lui dit: “Si ta Face ne vient pas avec nous, ne nous fais pas partir d’ici;	15 και λεγει προς αυτον ει μη αυτος συ πορευη μη με αναγαγης εντευθεν
16 mais si tu marches avec nous, je saurai que tu nous traites de façon spéciale, moi et mon peuple, et que tu nous as mis à part de tout autre peuple sur la surface de la terre.”	16 και πως γνωστον εσται αληθως οτι ευρηκα χαριν παρα σοι εγω τε και ο λαος σου αλλ' η συμπορευομενου σου μεθ' ημων και ενδοξασθησομαι εγω τε και ο λαος σου παρα παντα τα εθνη οσα επι της γης εστιν
17 Yahvé dit alors à Moïse: “Je ferai pour toi, même ce que tu viens de dire, car tu as trouvé grâce à mes yeux et je te connais par ton nom.”	17 και ειπεν κυριος προς μωυσην και τουτον σοι τον λογον ον ειρηκας ποιησω ευρηκας γαρ χαριν ενωπιον μου και οιδα σε παρα παντας
18 Moïse dit: “Fais-moi donc voir ta Gloire!”	18 και λεγει δειξον μοι την σεαυτου δοξαν
19 Et Lui répondit: “Je vais faire passer devant toi toute ma bonté, et je prononcerai devant toi le Nom de Yahvé, car ma faveur va à qui je la donne, et j’ai pitié de qui j’ai pitié.”	19 και ειπεν εγω παρελευσομαι προτερος σου τη δοξη μου και καλεσω επι τω ονοματι μου κυριος εναντιον σου και ελεησω ον αν ελεω και οικτιρησω ον αν οικτιρω
20 Il ajouta pourtant: “Tu ne pourras pas voir ma Face, car l’homme ne peut me voir sans mourir.”	20 και ειπεν ου δυνηση ιδειν μου το προσωπον ου γαρ μη ιδη ανθρωπος το προσωπον μου και ζησεται
21 Yahvé dit: “Vois cette place près de moi; tu te tiendras ici sur le rocher et,	21 και ειπεν κυριος ιδου τοπος παρ' εμοι στηση επι της πετρας
22 lorsque ma Gloire passera, je te mettrai dans la fente du rocher et ma main te couvrira jusqu’à ce que je sois passé.	22 ηνικα δ' αν παρελθη μου η δοξα και θησω σε εις οπην της πετρας και σκεπασω τη χειρι μου επι σε εως αν παρελθω
23 Puis je retirerai ma main et tu me verras de dos, car ma Face, nul ne peut la voir.”	23 και αφελω την χειρα και τοτε οψη τα οπισω μου το δε προσωπον μου ουκ οφθησεται σοι