Livre de la Genèse 8

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Alors Dieu se souvint de Noé, de toutes les bêtes et tous les animaux des champs qui étaient avec lui dans l’arche. Dieu fit souffler un vent qui assécha la terre et les eaux se retirèrent.	1 και εμνησθη ο θεος του νωε και παντων των θηριων και παντων των κτηνων και παντων των πετεινων και παντων των ερπετων οσα ην μετ' αυτου εν τη κιβωτω και επηγαγεν ο θεος πνευμα επι την γην και εκοπασεν το υδωρ
2 Les fontaines du fond de la mer et les écluses du ciel se fermèrent, la pluie s’arrêta de tomber.	2 και επεκαλυφθησαν αι πηγαι της αβυσσου και οι καταρρακται του ουρανου και συνεσχεθη ο υετος απο του ουρανου
3 Les eaux se retirèrent de sur la terre avec des flux et des reflux; elles baissèrent dès la fin des 150 jours.	3 και ενεδιδου το υδωρ πορευομενον απο της γης ενεδιδου και ηλαττονουτο το υδωρ μετα πεντηκοντα και εκατον ημερας
4 Au dix-septième jour du septième mois, l’arche se posa sur le mont Ararat.	4 και εκαθισεν η κιβωτος εν μηνι τω εβδομω εβδομη και εικαδι του μηνος επι τα ορη τα αραρατ
5 Les eaux continuèrent de baisser jusqu’au dixième mois, et le premier jour du dixième mois les sommets des montagnes apparurent.	5 το δε υδωρ πορευομενον ηλαττονουτο εως του δεκατου μηνος εν δε τω ενδεκατω μηνι τη πρωτη του μηνος ωφθησαν αι κεφαλαι των ορεων
6 Au bout de quarante jours, Noé ouvrit la fenêtre qu’il avait faite dans l’arche	6 και εγενετο μετα τεσσαρακοντα ημερας ηνεωξεν νωε την θυριδα της κιβωτου ην εποιησεν
7 et il lâcha le corbeau qui commença d’aller et venir jusqu’à ce que les eaux aient disparu de la terre.	7 και απεστειλεν τον κορακα του ιδειν ει κεκοπακεν το υδωρ και εξελθων ουχ υπεστρεψεν εως του ξηρανθηναι το υδωρ απο της γης
8 Noé lâcha ensuite la colombe pour voir si les eaux avaient baissé à la surface de la terre.	8 και απεστειλεν την περιστεραν οπισω αυτου ιδειν ει κεκοπακεν το υδωρ απο προσωπου της γης
9 Mais la colombe ne trouva pas d’endroit pour poser ses pattes, et elle revint vers lui dans l’arche, car les eaux couvraient encore la surface de la terre. Noé étendit la main, prit la colombe et la ramena vers lui dans l’arche.	9 και ουχ ευρουσα η περιστερα αναπαυσιν τοις ποσιν αυτης υπεστρεψεν προς αυτον εις την κιβωτον οτι υδωρ ην επι παντι προσωπω πασης της γης και εκτεινας την χειρα αυτου ελαβεν αυτην και εισηγαγεν αυτην προς εαυτον εις την κιβωτον
10 Il attendit encore sept autres jours et, de nouveau, il lâcha la colombe hors de l’arche.	10 και επισχων ετι ημερας επτα ετερας παλιν εξαπεστειλεν την περιστεραν εκ της κιβωτου
11 La colombe revint vers lui à l’heure du soir, et voici qu’elle tenait dans son bec une petite branche d’olivier toute fraîche. Alors Noé comprit que les eaux avaient baissé sur la terre.	11 και ανεστρεψεν προς αυτον η περιστερα το προς εσπεραν και ειχεν φυλλον ελαιας καρφος εν τω στοματι αυτης και εγνω νωε οτι κεκοπακεν το υδωρ απο της γης
12 Il attendit encore sept autres jours et lâcha la colombe, mais elle ne revint plus vers lui.	12 και επισχων ετι ημερας επτα ετερας παλιν εξαπεστειλεν την περιστεραν και ου προσεθετο του επιστρεψαι προς αυτον ετι
13 En l’an 601 de la vie de Noé, le premier jour du premier mois, les eaux avaient séché sur la terre. Noé souleva le toit de l’arche et regarda: il vit que la surface du sol était sèche.	13 και εγενετο εν τω ενι και εξακοσιοστω ετει εν τη ζωη του νωε του πρωτου μηνος μια του μηνος εξελιπεν το υδωρ απο της γης και απεκαλυψεν νωε την στεγην της κιβωτου ην εποιησεν και ειδεν οτι εξελιπεν το υδωρ απο προσωπου της γης
14 Le vingt-septième jour du deuxième mois, la terre était complètement sèche.	14 εν δε τω μηνι τω δευτερω εβδομη και εικαδι του μηνος εξηρανθη η γη
15 Alors Dieu s’adressa à Noé et lui dit:	15 και ειπεν κυριος ο θεος τω νωε λεγων
16 “Sors de l’arche, toi, ta femme, tes fils, et les femmes de tes fils avec toi.	16 εξελθε εκ της κιβωτου συ και η γυνη σου και οι υιοι σου και αι γυναικες των υιων σου μετα σου
17 Fais sortir tous les animaux qui sont avec toi: oiseaux, animaux des champs et tous les reptiles qui rampent sur la terre. Qu’ils soient féconds et nombreux sur la terre!”	17 και παντα τα θηρια οσα εστιν μετα σου και πασα σαρξ απο πετεινων εως κτηνων και παν ερπετον κινουμενον επι της γης εξαγαγε μετα σεαυτου και αυξανεσθε και πληθυνεσθε επι της γης
18 Noé sortit alors avec ses fils, sa femme et les femmes de ses fils.	18 και εξηλθεν νωε και η γυνη αυτου και οι υιοι αυτου και αι γυναικες των υιων αυτου μετ' αυτου
19 Tous les animaux, tous les oiseaux, tous les reptiles qui rampent sur la terre sortirent aussi de l’arche, famille par famille.	19 και παντα τα θηρια και παντα τα κτηνη και παν πετεινον και παν ερπετον κινουμενον επι της γης κατα γενος αυτων εξηλθοσαν εκ της κιβωτου
20 Noé construisit un autel en l’honneur de Yahvé; il prit de tous les animaux purs et de tous les oiseaux purs et il en offrit un sacrifice par le feu sur cet autel.	20 και ωκοδομησεν νωε θυσιαστηριον τω θεω και ελαβεν απο παντων των κτηνων των καθαρων και απο παντων των πετεινων των καθαρων και ανηνεγκεν ολοκαρπωσεις επι το θυσιαστηριον
21 Yahvé sentit la bonne odeur et il dit en son cœur: “Je ne maudirai plus jamais la terre à cause de l’homme, car les pensées du cœur de l’homme sont mauvaises dès sa jeunesse, je ne recommencerai plus à frapper les êtres vivants comme je l’ai fait.	21 και ωσφρανθη κυριος ο θεος οσμην ευωδιας και ειπεν κυριος ο θεος διανοηθεις ου προσθησω ετι του καταρασασθαι την γην δια τα εργα των ανθρωπων οτι εγκειται η διανοια του ανθρωπου επιμελως επι τα πονηρα εκ νεοτητος ου προσθησω ουν ετι παταξαι πασαν σαρκα ζωσαν καθως εποιησα
22 Aussi longtemps que la terre durera, semailles et moissons, gelées et chaleur, été, hiver, jour et nuit, ne cesseront plus.”	22 πασας τας ημερας της γης σπερμα και θερισμος ψυχος και καυμα θερος και εαρ ημεραν και νυκτα ου καταπαυσουσιν