Jó 21

NOVA VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Respondens autem Iob dixit:	1 Hiob na to odpowiedział, i rzekł:
2 “ Audite, quaeso, sermones meos, et sint haec consolationes vestrae.	2 Słuchajcie, słuchajcie mej mowy, może mnie tym pocieszycie.
3 Sustinete me, et ego loquar; et post verba mea ridebitis.	3 Dopuśćcie i mnie też do słowa, potem pozwalam wam szydzić.
4 Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam impatiens fieri?	4 A czyż ja do ludzi mam żal? Czy niesłusznie duch mój jest wzburzony?
5 Attendite me et obstupescite et superponite digitum ori vestro.	5 Spójrzcie na mnie, zdziwieni, i ręką przymknijcie swe usta!
6 Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor.	6 Jest myśl, co mnie tak przeraża, że drżę na całym ciele:
7 Quare ergo impii vivunt, senuerunt confortatique sunt divitiis?	7 Czemuż to żyją grzesznicy? Wiekowi są i potężni.
8 Semen eorum permanet coram eis, et progenies eorum in conspectu eorum.	8 Trwałe jest u nich potomstwo i dano oglądać im wnuki.
9 Domus eorum securae sunt et pacatae, et non est virga Dei super illos.	9 Ich domy są bezpieczne, bez strachu, gdyż nie sięga ich Boża rózga.
10 Bos eorum concepit et non abortivit, vacca peperit et non est privata fetu suo.	10 Ich buhaj jest zawsze płodny, krowa im rodzi, nie roni.
11 Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exsultant lusibus.	11 Swych chłopców puszczają jak owce: niech dzieci biegają radośnie,
12 Tenent tympanum et citharam et gaudent ad sonitum organi.	12 chwytają za miecz i harfę i tańczą do wtóru piszczałki.
13 Ducunt in bonis dies suos et in puncto ad inferna descendunt.	13 Pędzą swe dni w dobrobycie, w spokoju zstępują do Szeolu.
14 Qui dixerant Deo: “Recede a nobis! Scientiam viarum tuarum nolumus.	14 Oddal się - mówili do Boga - nie chcemy znać Twoich dróg.
15 Quis est Omnipotens, ut serviamus ei, et quid nobis prodest, si oraverimus illum?”.	15 Po cóż służyć Wszechmogącemu? Co da nam modlitwa do Niego?
16 Sint in manu eorum bona sua; consilium vero impiorum longe sit a me.	16 Czyż w ich rękach nie ma szczęścia, choć ich myśli od Niego daleko?
17 Quam saepe lucerna impiorum exstinguitur, et superveniet eis pernicies, et dolores dividet in furore suo?	17 Czy często gaśnie lampa niewiernych, czy na nich klęska spada? Gniew Boży rujnuje nieprawych?
18 Erunt sicut paleae ante faciem venti, et sicut favilla, quam turbo dispergit.	18 Czyż są podobni do słomy na wietrze lub do plew pędzonych przez wicher?
19 “Servabitne Deus filiis iniquitatem eius?”. Retribuat illi, ut sciat.	19 Bóg chowa cierpienia dla synów. Trzeba je zadać samemu, niech pozna,
20 Videbunt oculi eius interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet.	20 niech ujrzy oczami swą klęskę, niech gniew Wszechmocnego wypije!
21 Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se, et si numerus mensium eius recidetur?	21 Czy mu po śmierci zależy na domu, gdy liczba miesięcy skończona?
22 Numquid Deum docebit quispiam scientiam, qui excelsos iudicat?	22 Czy Boga chcesz uczyć mądrości, Tego, co sądzi mocarzy?
23 Iste moritur robustus et sanus, dives et felix;	23 Jeden umiera szczęśliwy, ze wszech miar bezpieczny, beztroski.
24 viscera eius plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur.	24 Naczynia ma pełne mleka, szpik jego kości jest świeży.
25 Alius vero moritur in amaritudine animae absque ullis opibus;	25 Drugi zaś kończy w boleści i szczęścia nigdy nie zaznał.
26 et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos.	26 A w ziemi leżą razem, obydwu pokrywa robactwo.
27 Certe novi cogitationes vestras et sententias contra me iniquas.	27 Wasze myśli są mi już znane i plany, jak chcecie mnie dręczyć.
28 Dicitis enim: “Ubi est domus principis, et ubi tabernacula impiorum?”.	28 Mówicie: A gdzie dom bogacza lub namiot mieszkalny złoczyńców?
29 Nonne interrogastis quemlibet de viatoribus et signa eorum non agnovistis?	29 Czy nie pytacie podróżnych? Co mówią - nie wiecie dokładnie?
30 Quia in diem perditionis servatur malus et ad diem furoris abducetur.	30 Grzesznik ocalał w dni grozy i w czasie, gdy nadciąga kara.
31 Quis arguet coram eo viam eius, et, quae fecit, quis reddet illi?	31 Więc kto mu wypomni złe życie i któż zapłaci za czyny?
32 Ipse ad sepulcra ducetur, et super tumulum vigilabunt.	32 Takiego grzebią uroczyście i straże stawiają przy grobie.
33 Dulces erunt ei glebae vallis, et post se omnem hominem trahet et ante se innumerabiles.	33 Toteż przyjemne są mu grudy ziemi, bo tłum ludzi jest za nim, jak i przed nim bez liku.
34 Quomodo igitur consolamini me frustra, et responsionis vestrae restat perfidia? ”.	34 Więc czemu mnie próżno cieszycie, gdy prawdzie odpowiedź zaprzecza?