Ewangelia wg św. Marka 6

Biblia Tysiąclecia	Библия Синодальный перевод
1 Wyszedł stamtąd i przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie.	1 Оттуда вышел Он и пришел в Свое отечество; за Ним следовали ученики Его.
2 Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce.	2 Когда наступила суббота, Он начал учить в синагоге; и многие слышавшие с изумлением говорили: откуда у Него это? что за премудрость дана Ему, и как такие чудеса совершаются руками Его?
3 Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry? I powątpiewali o Nim.	3 Не плотник ли Он, сын Марии, брат Иакова, Иосии, Иуды и Симона? Не здесь ли, между нами, Его сестры? И соблазнялись о Нем.
4 A Jezus mówił im: Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony.	4 Иисус же сказал им: не бывает пророк без чести, разве только в отечестве своем и у сродников и в доме своем.
5 I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich.	5 И не мог совершить там никакого чуда, только на немногих больных возложив руки, исцелил [их].
6 Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.	6 И дивился неверию их; потом ходил по окрестным селениям и учил.
7 Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi	7 И, призвав двенадцать, начал посылать их по два, и дал им власть над нечистыми духами.
8 i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie.	8 И заповедал им ничего не брать в дорогу, кроме одного посоха: ни сумы, ни хлеба, ни меди в поясе,
9 Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien.	9 но обуваться в простую обувь и не носить двух одежд.
10 I mówił do nich: Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie.	10 И сказал им: если где войдете в дом, оставайтесь в нем, доколе не выйдете из того места.
11 Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich.	11 И если кто не примет вас и не будет слушать вас, то, выходя оттуда, отрясите прах от ног ваших, во свидетельство на них. Истинно говорю вам: отраднее будет Содому и Гоморре в день суда, нежели тому городу.
12 Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia.	12 Они пошли и проповедывали покаяние;
13 Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.	13 изгоняли многих бесов и многих больных мазали маслом и исцеляли.
14 Także król Herod posłyszał o Nim, gdyż Jego imię nabrało rozgłosu, i mówił: Jan Chrzciciel powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze działają w Nim.	14 Царь Ирод, услышав [об Иисусе], --ибо имя Его стало гласно, --говорил: это Иоанн Креститель воскрес из мертвых, и потому чудеса делаются им.
15 Inni zaś mówili: To jest Eliasz; jeszcze inni utrzymywali, że to prorok, jak jeden z dawnych proroków.	15 Другие говорили: это Илия, а иные говорили: это пророк, или как один из пророков.
16 Herod, słysząc to, twierdził: To Jan, którego ściąć kazałem, zmartwychwstał.	16 Ирод же, услышав, сказал: это Иоанн, которого я обезглавил; он воскрес из мертвых.
17 Ten bowiem Herod kazał pochwycić Jana i związanego trzymał w więzieniu, z powodu Herodiady, żony brata swego Filipa, którą wziął za żonę.	17 Ибо сей Ирод, послав, взял Иоанна и заключил его в темницу за Иродиаду, жену Филиппа, брата своего, потому что женился на ней.
18 Jan bowiem wypominał Herodowi: Nie wolno ci mieć żony twego brata.	18 Ибо Иоанн говорил Ироду: не должно тебе иметь жену брата твоего.
19 A Herodiada zawzięła się na niego i rada byłaby go zgładzić, lecz nie mogła.	19 Иродиада же, злобясь на него, желала убить его; но не могла.
20 Herod bowiem czuł lęk przed Janem, znając go jako męża prawego i świętego, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój, a przecież chętnie go słuchał.	20 Ибо Ирод боялся Иоанна, зная, что он муж праведный и святой, и берёг его; многое делал, слушаясь его, и с удовольствием слушал его.
21 Otóż chwila sposobna nadeszła, kiedy Herod w dzień swoich urodzin wyprawił ucztę swym dostojnikom, dowódcom wojskowym i osobom znakomitym w Galilei.	21 Настал удобный день, когда Ирод, по случаю [дня] рождения своего, делал пир вельможам своим, тысяченачальникам и старейшинам Галилейским, --
22 Gdy córka tej Herodiady weszła i tańczyła, spodobała się Herodowi i współbiesiadnikom. Król rzekł do dziewczęcia: Proś mię, o co chcesz, a dam ci.	22 дочь Иродиады вошла, плясала и угодила Ироду и возлежавшим с ним; царь сказал девице: проси у меня, чего хочешь, и дам тебе;
23 Nawet jej przysiągł: Dam ci, o co tylko poprosisz, nawet połowę mojego królestwa.	23 и клялся ей: чего ни попросишь у меня, дам тебе, даже до половины моего царства.
24 Ona wyszła i zapytała swą matkę: O co mam prosić? Ta odpowiedziała: O głowę Jana Chrzciciela.	24 Она вышла и спросила у матери своей: чего просить? Та отвечала: головы Иоанна Крестителя.
25 Natychmiast weszła z pośpiechem do króla i prosiła: Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela.	25 И она тотчас пошла с поспешностью к царю и просила, говоря: хочу, чтобы ты дал мне теперь же на блюде голову Иоанна Крестителя.
26 A król bardzo się zasmucił, ale przez wzgląd na przysięgę i biesiadników nie chciał jej odmówić.	26 Царь опечалился, но ради клятвы и возлежавших с ним не захотел отказать ей.
27 Zaraz też król posłał kata i polecił przynieść głowę jego. Ten poszedł, ściął go w więzieniu	27 И тотчас, послав оруженосца, царь повелел принести голову его.
28 i przyniósł głowę jego na misie; dał ją dziewczęciu, a dziewczę dało swej matce.	28 Он пошел, отсек ему голову в темнице, и принес голову его на блюде, и отдал ее девице, а девица отдала ее матери своей.
29 Uczniowie Jana, dowiedziawszy się o tym, przyszli, zabrali jego ciało i złożyli je w grobie.	29 Ученики его, услышав, пришли и взяли тело его, и положили его во гробе.
30 Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali.	30 И собрались Апостолы к Иисусу и рассказали Ему все, и что сделали, и чему научили.
31 A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.	31 Он сказал им: пойдите вы одни в пустынное место и отдохните немного, --ибо много было приходящих и отходящих, так что и есть им было некогда.
32 Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno.	32 И отправились в пустынное место в лодке одни.
33 Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.	33 Народ увидел, [как] они отправлялись, и многие узнали их; и бежали туда пешие из всех городов, и предупредили их, и собрались к Нему.
34 Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.	34 Иисус, выйдя, увидел множество народа и сжалился над ними, потому что они были, как овцы, не имеющие пастыря; и начал учить их много.
35 A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: Miejsce jest puste, a pora już późna.	35 И как времени прошло много, ученики Его, приступив к Нему, говорят: место [здесь] пустынное, а времени уже много, --
36 Odpraw ich. Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia.	36 отпусти их, чтобы они пошли в окрестные деревни и селения и купили себе хлеба, ибо им нечего есть.
37 Lecz On im odpowiedział: Wy dajcie im jeść! Rzekli Mu: Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?	37 Он сказал им в ответ: вы дайте им есть. И сказали Ему: разве нам пойти купить хлеба динариев на двести и дать им есть?
38 On ich spytał: Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie! Gdy się upewnili, rzekli: Pięć i dwie ryby.	38 Но Он спросил их: сколько у вас хлебов? пойдите, посмотрите. Они, узнав, сказали: пять хлебов и две рыбы.
39 Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie.	39 Тогда повелел им рассадить всех отделениями на зеленой траве.
40 I rozłożyli się, gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu.	40 И сели рядами, по сто и по пятидесяти.
41 A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by kładli przed nimi; także dwie ryby rozdzielił między wszystkich.	41 Он взял пять хлебов и две рыбы, воззрев на небо, благословил и преломил хлебы и дал ученикам Своим, чтобы они раздали им; и две рыбы разделил на всех.
42 Jedli wszyscy do sytości.	42 И ели все, и насытились.
43 i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i ostatków z ryb.	43 И набрали кусков хлеба и [остатков] от рыб двенадцать полных коробов.
44 A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.	44 Было же евших хлебы около пяти тысяч мужей.
45 Zaraz też przynaglił swych uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzali Go na drugi brzeg, do Betsaidy, zanim odprawi tłum.	45 И тотчас понудил учеников Своих войти в лодку и отправиться вперед на другую сторону к Вифсаиде, пока Он отпустит народ.
46 Gdy rozstał się z nimi, odszedł na górę, aby się modlić.	46 И, отпустив их, пошел на гору помолиться.
47 Wieczór zapadł, łódź była na środku jeziora, a On sam jeden na lądzie.	47 Вечером лодка была посреди моря, а Он один на земле.
48 Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr był im przeciwny, około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć.	48 И увидел их бедствующих в плавании, потому что ветер им был противный; около же четвертой стражи ночи подошел к ним, идя по морю, и хотел миновать их.
49 Oni zaś, gdy Go ujrzeli kroczącego po jeziorze, myśleli, że to zjawa, i zaczęli krzyczeć.	49 Они, увидев Его идущего по морю, подумали, что это призрак, и вскричали.
50 Widzieli Go bowiem wszyscy i zatrwożyli się. Lecz On zaraz przemówił do nich: Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się!	50 Ибо все видели Его и испугались. И тотчас заговорил с ними и сказал им: ободритесь; это Я, не бойтесь.
51 I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył.	51 И вошел к ним в лодку, и ветер утих. И они чрезвычайно изумлялись в себе и дивились,
52 Oni tym bardziej byli zdumieni w duszy, że nie zrozumieli sprawy z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały.	52 ибо не вразумились [чудом] над хлебами, потому что сердце их было окаменено.
53 Gdy się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu.	53 И, переправившись, прибыли в землю Геннисаретскую и пристали [к] [берегу].
54 Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go poznano.	54 Когда вышли они из лодки, тотчас [жители], узнав Его,
55 Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych, tam gdzie, jak słyszeli, przebywa.	55 обежали всю окрестность ту и начали на постелях приносить больных туда, где Он, как слышно было, находился.
56 I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby choć frędzli u Jego płaszcza mogli się dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.	56 И куда ни приходил Он, в селения ли, в города ли, в деревни ли, клали больных на открытых местах и просили Его, чтобы им прикоснуться хотя к краю одежды Его; и которые прикасались к Нему, исцелялись.