Księga Koheleta 3

Biblia Tysiąclecia	VULGATA
1 Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem:	1 Omnia tempus habent, et suis spatiis transeunt universa sub cælo.
2 Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasądzono,	2 Tempus nascendi, et tempus moriendi ; tempus plantandi, et tempus evellendi quod plantatum est.
3 czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania,	3 Tempus occidendi, et tempus sanandi ; tempus destruendi, et tempus ædificandi.
4 czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów,	4 Tempus flendi, et tempus ridendi ; tempus plangendi, et tempus saltandi.
5 czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,	5 Tempus spargendi lapides, et tempus colligendi, tempus amplexandi, et tempus longe fieri ab amplexibus.
6 czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania,	6 Tempus acquirendi, et tempus perdendi ; tempus custodiendi, et tempus abjiciendi.
7 czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia,	7 Tempus scindendi, et tempus consuendi ; tempus tacendi, et tempus loquendi.
8 czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.	8 Tempus dilectionis, et tempus odii ; tempus belli, et tempus pacis.
9 Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje?	9 Quid habet amplius homo de labore suo ?
10 Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili.	10 Vidi afflictionem quam dedit Deus filiis hominum, ut distendantur in ea.
11 Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.	11 Cuncta fecit bona in tempore suo, et mundum tradidit disputationi eorum, ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem.
12 Poznałem, że dla niego nic lepszego, niż cieszyć się i o to dbać, by szczęścia zaznać w swym życiu.	12 Et cognovi quod non esset melius nisi lætari, et facere bene in vita sua ;
13 Bo też, że człowiek je i pije, i cieszy się szczęściem przy całym swym trudzie - to wszystko dar Boży.	13 omnis enim homo qui comedit et bibit, et videt bonum de labore suo, hoc donum Dei est.
14 Poznałem, że wszystko, co czyni Bóg, na wieki będzie trwało: do tego nic dodać nie można ani od tego coś odjąć. A Bóg tak działa, by się Go ludzie bali.	14 Didici quod omnia opera quæ fecit Deus perseverent in perpetuum ; non possumus eis quidquam addere, nec auferre, quæ fecit Deus ut timeatur.
15 To, co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest; Bóg przywraca to, co przeminęło.	15 Quod factum est, ipsum permanet ; quæ futura sunt jam fuerunt, et Deus instaurat quod abiit.
16 I dalej widziałem pod słońcem: w miejscu sądu - niegodziwość, w miejscu sprawiedliwości - nieprawość.	16 Vidi sub sole in loco judicii impietatem, et in loco justitiæ iniquitatem :
17 Powiedziałem sobie: Zarówno sprawiedliwego jak i bezbożnego będzie sądził Bóg: na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony.	17 et dixi in corde meo : Justum et impium judicabit Deus, et tempus omnis rei tunc erit.
18 Powiedziałem sobie: Ze względu na synów ludzkich tak się dzieje. Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli, że sami przez się są tylko zwierzętami.	18 Dixi in corde meo de filiis hominum, ut probaret eos Deus, et ostenderet similes esse bestiis.
19 Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością.	19 Idcirco unus interitus est hominis et jumentorum, et æqua utriusque conditio. Sicut moritur homo, sic et illa moriuntur. Similiter spirant omnia, et nihil habet homo jumento amplius : cuncta subjacent vanitati,
20 Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca.	20 et omnia pergunt ad unum locum. De terra facta sunt, et in terram pariter revertuntur.
21 Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?	21 Quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum, et si spiritus jumentorum descendat deorsum ?
22 Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł, gdyż taki jego udział. Bo któż mu pozwoli widzieć, co stanie się potem?	22 Et deprehendi nihil esse melius quam lætari hominem in opere suo, et hanc esse partem illius. Quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat ?