2 Księga Samuela 14

Biblia Tysiąclecia	NEW AMERICAN BIBLE
1 Joab, syn Serui, zauważył, że serce króla zwróciło się do Absaloma,	1 When Joab, son of Zeruiah, observed how the king felt toward Absalom,
2 posłał więc do Tekoa i sprowadził stamtąd pewną mądrą kobietę i rzekł jej: Proszę cię, udaj, że jesteś w żałobie, ubierz szaty żałobne i nie namaszczaj się oliwą, a okazuj, że jesteś kobietą, która od dłuższego czasu opłakuje zmarłego.	2 he sent to Tekoa and brought from there a gifted woman, to whom he said: "Pretend to be in mourning. Put on mourning apparel and do not anoint yourself with oil, that you may appear to be a woman who has been long in mourning for a departed one.
3 Udasz się do króla i powiesz mu te słowa. I pouczył ją Joab, co ma mówić.	3 Then go to the king and speak to him in this manner." And Joab instructed her what to say.
4 Kobieta z Tekoa poszła więc do króla, upadła na ziemię, oddała pokłon i zawołała: Królu - pomocy!	4 So the woman of Tekoa went to the king and fell prostrate to the ground in homage, saying, "Help, your majesty!"
5 Król ją zapytał: Co ci jest? Odpowiedziała: Ach! Jestem wdową. Mąż mój umarł,	5 The king said to her, "What do you want?" She replied: "Alas, I am a widow; my husband is dead.
6 a twoja służebnica miała dwóch synów. Pokłócili się oni nawzajem na polu, a że nie było nikogo, kto by ich rozdzielił, jeden z nich uderzył swojego brata tak, że ten umarł.	6 Your servant had two sons, who quarreled in the field. There being no one to part them, one of them struck his brother and killed him.
7 I oto cała rodzina wystąpiła do służebnicy twojej z żądaniem: Oddaj bratobójcę! Zabijemy go za życie jego brata, którego zamordował, i zgładzimy dziedzica! Tak usiłują zagasić węgiel, który mi pozostał, ażeby nie zostawić po mężu moim imienia ani potomstwa na powierzchni ziemi.	7 Then the whole clan confronted your servant and demanded: 'Give up the one who killed his brother. We must put him to death for the life of his brother whom he has slain; we must extinguish the heir also.' Thus they will quench my remaining hope and leave my husband neither name nor posterity upon the earth."
8 Król odpowiedział kobiecie: Idź do domu, sam wydam polecenie w tej sprawie.	8 The king then said to the woman: "Go home. I will issue a command on your behalf."
9 Wtedy kobieta z Tekoa rzekła do króla: Panie mój, królu! Ta wina spadnie na mnie i na moją rodzinę, król i jego tron będzie niewinny.	9 The woman of Tekoa answered him, "Let me and my family be to blame, my lord king; you and your throne are innocent."
10 Rzekł król: Gdyby ktoś mówił co przeciwko tobie, przyprowadź go do mnie, odtąd już nie będzie ci szkodził.	10 Then the king said, "If anyone says a word to you, have him brought to me, and he shall not touch you again."
11 Odpowiedziała: Wspomnij, proszę, królu, na Pana, twojego Boga, by mściciel krwi nie powiększył nieszczęścia i nie został syn mój zgładzony. Odrzekł: Na życie Pana: nie spadnie z głowy twojego syna ani jeden włos na ziemię.	11 But she went on to say, "Please, your majesty, keep in mind the LORD your God, that the avenger of blood may not go too far in destruction and that my son may not be done away with." He replied, "As the LORD lives, not a hair of your son shall fall to the ground."
12 Rzekła kobieta: Czy mogłaby twoja służebnica rzec jedno słowo do pana mojego, króla? Odpowiedział: Mów!	12 The woman continued, "Please let your servant say still another word to my lord the king." He replied, "Speak."
13 Rzekła kobieta: Czemuż masz taki zamiar względem ludu Bożego? Wypowiadając taki wyrok sam król okazał się winny, skoro król nie zezwala na powrót swego wygnańca.	13 So the woman said: "Why, then, do you think of this same kind of thing against the people of God? In pronouncing as he has, the king shows himself guilty, for not bringing back his own banished son.
14 Wszyscy bowiem umrzemy z pewnością, i jesteśmy jak woda rozlana po ziemi, której już zebrać niepodobna, Bóg jednak nie zabiera życia w ten sposób. Obmyśl więc sposoby, aby wygnaniec dłużej nie pozostawał na wygnaniu.	14 We must indeed die; we are then like water that is poured out on the ground and cannot be gathered up. Yet, though God does not bring back life, he does take thought how not to banish anyone from him.
15 A jeśli teraz przybyłam, by mówić o tym panu memu, królowi, to dlatego, że nastraszyli mię ludzie. Twoja służebnica powiedziała sobie: Przemówię do króla, może król uczyni, co mu powie jego służebnica.	15 And now, if I have presumed to speak of this matter to your majesty, it is because the people have given me cause to fear. And so your servant thought: 'Let me speak to the king. Perhaps he will grant the petition of his maidservant.
16 Chyba król wysłucha i wybawi swoją niewolnicę z mocy tego człowieka, który chce mnie i mojego syna pozbawić Bożego dziedzictwa.	16 For the king must surely consent to free his servant from the grasp of one who would seek to destroy me and my son as well from God's inheritance.'"
17 Tak sobie mówiła twoja służebnica: Słowo mojego pana, króla, będzie może dla mnie uspokojeniem, wszak pan mój, król, jest jak anioł Boży, który wysłucha tego, co dobre, i tego, co złe. Pan, Bóg twój, niech będzie z tobą!	17 And the woman concluded: "Let the word of my lord the king provide a resting place; indeed, my lord the king is like an angel of God, evaluating good and bad. The LORD your God be with you."
18 W odpowiedzi król rzekł do kobiety: Nie ukrywaj, proszę, przede mną tego, o co chcę cię zapytać. Odpowiedziała kobieta: Bądź łaskaw mówić, panie mój, królu.	18 The king answered the woman, "Now do not conceal from me anything I may ask you!" The woman said, "Let my lord the king speak."
19 I rzekł król: Czy nie ma w tym wszystkim ręki Joaba? Odpowiedziała kobieta mówiąc: Na twoje życie, panie mój, królu! Niemożliwe to, by zboczyć w prawo czy w lewo od tego wszystkiego, co mówi pan mój, król. To prawda, że sługa twój Joab mi to polecił, on też włożył w usta służebnicy twojej wszys	19 So the king asked, "Is Joab involved with you in all this?" And the woman answered: "As you live, my lord the king, it is just as your majesty has said, and not otherwise. It was your servant Joab who instructed me and told your servant all these things she was to say.
20 Ażeby sprawie nadać inny wygląd, sługa twój, Joab, w ten sposób postąpił. Pan mój jest jednak bardzo mądry: jak anioł Boży, wie wszystko, co się dzieje na ziemi.	20 Your servant Joab did this to come at the issue in a roundabout way. But my lord is as wise as an angel of God, so that he knows all things on earth."
21 Zwrócił się król do Joaba: Dobrze więc, uczynię tę rzecz. Idź i przyprowadź młodego Absaloma!	21 Then the king said to Joab: "I hereby grant this request. Go, therefore, and bring back young Absalom."
22 Joab padł twarzą na ziemię i oddał pokłon, błogsławiąc króla. Joab zawołał: Dziś poznaje sługa twój, że darzysz mnie życzliwością, o panie mój, królu! Król bowiem wykonał to, co jego sługa powiedział.	22 Falling prostrate to the ground in homage and blessing the king, Joab said, "This day I know that I am in good favor with you, my lord the king, since the king has granted the request of his servant."
23 Joab powstał i udał się do Geszur, i sprowadził Absaloma do Jerozolimy.	23 Joab then went off to Geshur and brought Absalom to Jerusalem.
24 Król jednak oświadczył: Niech wróci do swojego domu, ale twarzy mojej nie będzie widział. Absalom wrócił do swojego domu, ale twarzy króla nie widział.	24 But the king said, "Let him go to his own house; he shall not appear before me." So Absalom went off to his house and did not appear before the king.
25 W całym Izraelu nie było człowieka tak pięknego jak Absalom. O nim wygłaszano pochwały: Od stóp do głowy nie było na nim skazy.	25 In all Israel there was not a man who could so be praised for his beauty as Absalom, who was without blemish from the sole of his foot to the crown of his head.
26 Kiedy strzygł swoją głowę - a strzygł ją zwykle co roku, bo było mu zbyt ciężko i musiał się strzyc - włosy jego głowy ważyły dwieście syklów według królewskiej wagi.	26 When he shaved his head--which he used to do at the end of every year, because his hair became too heavy for him--the hair weighed two hundred shekels according to the royal standard.
27 Absalomowi urodziło się trzech synów i jedna córka. Nazywała się Tamar. Była to kobieta o pięknym wyglądzie.	27 Absalom had three sons born to him, besides a daughter named Tamar, who was a beautiful woman.
28 Absalom przebywał przez dwa lata w Jerozolimie, lecz króla osobiście nie oglądał.	28 Absalom lived in Jerusalem for two years without appearing before the king.
29 Absalom posłał do Joaba, ażeby go wysłać do króla. On jednak nie chciał przyjść do niego. I posłał po niego po raz drugi, ale nie chciał przyjść.	29 Then he summoned Joab to send him to the king, but Joab would not come to him. Although he summoned him a second time, Joab refused to come.
30 Rzekł wtedy do swoich poddanych: Spójrzcie na to pole, które ma Joab obok mojego: rośnie na nim jęczmień. Idźcie, spalcie go ogniem! I słudzy Absaloma spalili pole ogniem.	30 He therefore instructed his servants: "You see Joab's field that borders mine, on which he has barley. Go, set it on fire." And so Absalom's servants set the field on fire. Joab's farmhands came to him with torn garments and reported to him what had been done.
31 Powstał Joab i przyszedłszy do domu Absaloma zapytał: Czemu twoi słudzy spalili ogniem pole, które do mnie należy?	31 At this, Joab went to Absalom in his house and asked him, "Why have your servants set my field on fire?"
32 Odpowiedział Absalom Joabowi: Posyłałem przecież do ciebie wezwanie: Przyjdź tutaj, poślę cię do króla z poselstwem. Po co przybyłem z Geszur? Lepiej by było, gdybym tam pozostał. Teraz chcę zobaczyć twarz króla. Jeśli jestem winny, niech mnie zabije!	32 Absalom answered Joab: "I was summoning you to come here, that I may send you to the king to say: 'Why did I come back from Geshur? I would be better off if I were still there!' Now, let me appear before the king. If I am guilty, let him put me to death."
33 Joab udał się więc do króla i przekazał mu wiadomość. On zaś przywołał Absaloma. Ten przybył do króla i oddał pokłon królowi aż do ziemi. A król ucałował Absaloma.	33 Joab went to the king and reported this. The king then called Absalom, who came to him and in homage fell on his face to the ground before the king. Then the king kissed him.