Psalmi 93

NOVA VULGATA	LXX
1 Dominus regnavit! Decorem indutus est; indutus est Dominus, fortitudine praecinxit se. Etenim firmavit orbem terrae, qui non commovebitur.	1 ψαλμος τω δαυιδ τετραδι σαββατων ο θεος εκδικησεων κυριος ο θεος εκδικησεων επαρρησιασατο
2 Firmata sedes tua ex tunc, a saeculo tu es.	2 υψωθητι ο κρινων την γην αποδος ανταποδοσιν τοις υπερηφανοις
3 Elevaverunt flumina, Domine. elevaverunt flumina vocem suam, elevaverunt flumina fragorem suum.	3 εως ποτε αμαρτωλοι κυριε εως ποτε αμαρτωλοι καυχησονται
4 Super voces aquarum multarum, super potentes elationes maris, potens in altis Dominus.	4 φθεγξονται και λαλησουσιν αδικιαν λαλησουσιν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν
5 Testimonia tua credibilia facta sunt nimis; domum tuam decet sanctitudo Domine, in longitudinem dierum.	5 τον λαον σου κυριε εταπεινωσαν και την κληρονομιαν σου εκακωσαν
	6 χηραν και προσηλυτον απεκτειναν και ορφανους εφονευσαν
	7 και ειπαν ουκ οψεται κυριος ουδε συνησει ο θεος του ιακωβ
	8 συνετε δη αφρονες εν τω λαω και μωροι ποτε φρονησατε
	9 ο φυτευσας το ους ουχι ακουει η ο πλασας τον οφθαλμον ου κατανοει
	10 ο παιδευων εθνη ουχι ελεγξει ο διδασκων ανθρωπον γνωσιν
	11 κυριος γινωσκει τους διαλογισμους των ανθρωπων οτι εισιν ματαιοι
	12 μακαριος ανθρωπος ον αν συ παιδευσης κυριε και εκ του νομου σου διδαξης αυτον
	13 του πραυναι αυτω αφ' ημερων πονηρων εως ου ορυγη τω αμαρτωλω βοθρος
	14 οτι ουκ απωσεται κυριος τον λαον αυτου και την κληρονομιαν αυτου ουκ εγκαταλειψει
	15 εως ου δικαιοσυνη επιστρεψη εις κρισιν και εχομενοι αυτης παντες οι ευθεις τη καρδια διαψαλμα
	16 τις αναστησεται μοι επι πονηρευομενους η τις συμπαραστησεται μοι επι εργαζομενους την ανομιαν
	17 ει μη οτι κυριος εβοηθησεν μοι παρα βραχυ παρωκησεν τω αδη η ψυχη μου
	18 ει ελεγον σεσαλευται ο πους μου το ελεος σου κυριε βοηθει μοι
	19 κυριε κατα το πληθος των οδυνων μου εν τη καρδια μου αι παρακλησεις σου ηγαπησαν την ψυχην μου
	20 μη συμπροσεσται σοι θρονος ανομιας ο πλασσων κοπον επι προσταγματι
	21 θηρευσουσιν επι ψυχην δικαιου και αιμα αθωον καταδικασονται
	22 και εγενετο μοι κυριος εις καταφυγην και ο θεος μου εις βοηθον ελπιδος μου
	23 και αποδωσει αυτοις την ανομιαν αυτων και κατα την πονηριαν αυτων αφανιει αυτους κυριος ο θεος ημων