Psalmi 129

NOVA VULGATA	LXX
1 Canticum ascensionum. Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, dicat nunc Israel,	1 ωδη των αναβαθμων εκ βαθεων εκεκραξα σε κυριε
2 saepe expugnaverunt me a iuventute mea, etenim non potuerunt adversum me.	2 κυριε εισακουσον της φωνης μου γενηθητω τα ωτα σου προσεχοντα εις την φωνην της δεησεως μου
3 Supra dorsum meum araverunt aratores, prolongaverunt sulcos suos.	3 εαν ανομιας παρατηρηση κυριε κυριε τις υποστησεται
4 Dominus autem iustus concidit cervices peccatorum.	4 οτι παρα σοι ο ιλασμος εστιν
5 Confundantur et convertantur retrorsum omnes, qui oderunt Sion.	5 ενεκεν του νομου σου υπεμεινα σε κυριε υπεμεινεν η ψυχη μου εις τον λογον σου
6 Fiant sicut fenum tectorum, quod, priusquam evellatur, exaruit;	6 ηλπισεν η ψυχη μου επι τον κυριον απο φυλακης πρωιας μεχρι νυκτος απο φυλακης πρωιας ελπισατω ισραηλ επι τον κυριον
7 de quo non implevit manum suam, qui metit, et sinum suum, qui manipulos colligit.	7 οτι παρα τω κυριω το ελεος και πολλη παρ' αυτω λυτρωσις
8 Et non dixerunt, qui praeteribant: “ Benedictio Domini super vos, benedicimus vobis in nomine Domini ”.	8 και αυτος λυτρωσεται τον ισραηλ εκ πασων των ανομιων αυτου