ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 8

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;	1 Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam?
2 Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.	2 In summis verticibus supra viam in mediis semitis stans,
3 Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων?	3 iuxta portas ad introitum civitatis, in ipsis foribus conclamat:
4 προς εσας, ανθρωποι, κραζω? και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.	4 “ O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum.
5 Απλοι, νοησατε φρονησιν? και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.	5 Intellegite, parvuli, astutiam; et insipientes, animadvertite.
6 Ακουσατε? διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.	6 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum, et aperientur labia mea, ut recta praedicent.
7 Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου? τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.	7 Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium.
8 Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης? δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον?	8 Iusti sunt omnes sermones oris mei, non est in eis pravum quid neque perversum;
9 Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.	9 omnes recti sunt intellegentibus et aequi invenientibus scientiam.
10 Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον? και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.	10 Accipitc disciplinam meam et non pecuniam, doctrinam magis quam aurum electum.
11 Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων? και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.	11 Melior est enim sapientia gemmis, et omne desiderabile ei non potest comparari ”.
12 Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.	12 Ego sapientia habito cum prudentia et artem excogitandi invenio.
13 Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον? αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.	13 Timor Domini odisse malum; arrogantiam et superbiam et viam pravam et os bilingue detestor.
14 Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια? εγω ειμαι η συνεσις? εμου η δυναμις.	14 Meum est consilium et prudentia, mea est intellegentia, mea est fortitudo.
15 Δι' εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.	15 Per me reges regnant, et principes iusta decernunt;
16 Δι' εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης?	16 per me duces imperant, et potentes decernunt iustitiam.
17 Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω? και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.	17 Ego diligentes me diligo; et, qui mane vigilant ad me, invenient me.
18 Πλουτος και δοξα ειναι μετ' εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.	18 Mecum sunt divitiae et gloria, opes superbae et iustitia.
19 Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου? και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.	19 Melior est enim fructus meus auro et obryzo, et genimina mea argento electo.
20 Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,	20 In viis iustitiae ambulo, in medio semitarum iudicii,
21 δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.	21 ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam.
22 Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ' αιωνος.	22 Dominus possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio;
23 Προ του αιωνος με εχρισεν, απ' αρχης, πριν υπαρξη η γη.	23 ab aeterno ordinata sum et ex antiquis, antequam terra fieret.
24 Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα?	24 Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram, necdum fontes graves aquis,
25 Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην?	25 priusquam montes demergerentur, ante colles ego parturiebar.
26 ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.	26 Adhuc terram non fecerat et campos et initium glebae orbis terrae.
27 Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει? οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου?	27 Quando praeparabat caelos, aderam, quando certa lege et gyro vallabat abyssos,
28 οτε εστερεονε τον αιθερα επανω? οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου?	28 quando nubes firmabat sursum, et praevaluerunt fontes abyssi,
29 οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου? οτε διεταττε τα θεμελια της γης?	29 quando circumdabat mari terminum suum et aquis, ne transirent fines suos, quando iecit fundamenta terrae,
30 τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα? και εγω ημην καθ' ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,	30 cum eo eram ut artifex: delectatio eius per singulos dies, ludens coram eo omni tempore,
31 ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου? και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.	31 ludens in orbe terrarum, et deliciae meae esse cum filiis hominum.
32 Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα? διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.	32 Nunc ergo, filii, audite me: beati, qui custodiunt vias meas;
33 Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.	33 audite disciplinam et estote sapientes et nolite abicere eam.
34 Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ' ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου?	34 Beatus homo, qui audit me et qui vigilat ad fores meas cotidie et observat ad postes ostii mei.
35 διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.	35 Qui me invenerit, inveniet vitam et hauriet delicias a Domino.
36 Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει? παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.	36 Qui autem in me peccaverit, laedet animam suam: omnes, qui me oderunt, diligunt mortem.