1 Job tomó la palabra y dijo: | 1 υπολαβων δε ιωβ λεγει |
2 ¿Hasta cuándo afligiréis mi alma y a palabras me acribillaréis? | 2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις |
3 Ya me habéis insultado por diez veces, me habéis zarandeado sin reparo. | 3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι |
4 Aunque de hecho hubiese errado, en mí solo quedaría mi yerro. | 4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου |
5 Si es que aún queréis triunfar de mí y mi oprobio reprocharme, | 5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει |
6 sabed ya que es Dios quien me hace entuerto, y el que en su red me envuelve. | 6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν |
7 Si grito: ¡Violencia!, no obtengo respuesta; por más que apelo, no hay justicia. | 7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα |
8 El ha vallado mi ruta para que yo no pase, ha cubierto mis senderos de tinieblas. | 8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο |
9 Me ha despojado de mi gloria, ha arrancado la corona de mi frente. | 9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου |
10 Por todas partes me mina y desaparezco, arranca como un árbol mi esperanza. | 10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου |
11 Enciende su ira contra mí, me considera su enemigo. | 11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον |
12 En masa sus huestes han llegado, su marcha de asalto han abierto contra mí, han puesto cerco a mi tienda. | 12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι |
13 A mis hermanos ha alejado de mí, mis conocidos tratan de esquivarme. | 13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν |
14 Parientes y deudos ya no tengo, los huéspedes de mi casa me olvidaron. | 14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου |
15 Por un extraño me tienen mis criadas, soy a sus ojos un desconocido. | 15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων |
16 Llamo a mi criado y no responde, aunque le implore con mi propia boca. | 16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο |
17 Mi aliento repele a mi mujer, fétido soy para los hijos de mi vientre. | 17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου |
18 Hasta los chiquillos me desprecian, si me levanto, me hacen burla. | 18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν |
19 Tienen horror de mí todos mis íntimos, los que yo más amaba se han vuelto contra mí. | 19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι |
20 Bajo mi piel mi carne cae podrida, mis huesos se desnudan como dientes. | 20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται |
21 ¡Piedad, piedad de mí, vosotros mis amigos, que es la mano de Dios la que me ha herido! | 21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν |
22 ¿Por qué os cebáis en mí como hace Dios, y no os sentís ya ahítos de mi carne? | 22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε |
23 ¡Ojalá se escribieran mis palabras, ojalá en monumento se grabaran, | 23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα |
24 y con punzón de hierro y buril, para siempre en la roca se esculpieran! | 24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι |
25 Yo sé que mi Defensor está vivo, y que él, el último, se levantará sobre el polvo. | 25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης |
26 Tras mi despertar me alzará junto a él, y con mi propia carne veré a Dios. | 26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη |
27 Yo, sí, yo mismo le veré, mis ojos le mirarán, no ningún otro. ¡Dentro de mí languidecen mis entrañas! | 27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω |
28 Y si vosotros decís: «¿Cómo atraparle, qué pretexto hallaremos contra él?», | 28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω |
29 temed la espada por vosotros mismos, pues la ira se encenderá contra las culpas y sabréis que hay un juicio. | 29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη |