Cantique des cantiques 7

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Retourne-toi, retourne-toi, Sulamite! Retourne-toi, que nous te voyions! LUI: Pourquoi regardez-vous la Sulamite, quand elle entre dans la danse avec les chœurs?	1 Ποσον ωραια ειναι τα βηματα σου με τα σανδαλια, θυγατερ του ηγεμονος το τορνευμα των μηρων σου ειναι ομοιον με περιδεραιον, εργον χειρων καλλιτεχνου.
2 Que tes pas sont gracieux, fille de prince, dans ces sandales! L’arrondi de tes hanches? C’est un collier œuvre d’une main experte.	2 Ο ομφαλος σου κρατηρ τορνευτος, πληρης κεκερασμενου οινου? η κοιλια σου θημωνια σιτου περιπεφραγμενη με κρινους?
3 Ton nombril? C’est une coupe évasée, pleine de vin capiteux; ton ventre, un monceau de blé, entouré de lys;	3 οι δυο σου μαστοι ως δυο σκυμνοι δορκαδος διδυμοι?
4 tes deux seins, des faons mignons, les jumeaux d’une gazelle;	4 ο τραχηλος σου ως πυργος ελεφαντινος? οι οφθαλμοι σου ως αι κολυμβηθραι εν Εσεβων, προς την πυλην Βαθ-ραββιμ? η μυτη σου ως ο πυργος του Λιβανου, βλεπων προς την Δαμασκον?
5 ton cou, une tour d’ivoire; tes yeux, les étangs de Heshbon, aux portes de Bat-Rabbim; ton nez est égal à la tour du Liban, à l’avancée rocheuse en face de Damas.	5 Η κεφαλη σου επι σε ως Καρμηλος, και η κομη της κεφαλης σου ως πορφυρα? ο βασιλευς ειναι δεδεμενος εις τους πλοκαμους σου.
6 Ta tête se dresse: c’est le mont Carmel; ta chevelure a des reflets de pourpre, un roi y est pris dans tes boucles.	6 Ποσον ωραια και ποσον επιθυμητη εισαι, αγαπητη, δια τας τρυφας.
7 Que tu es belle, enchanteresse, mon aimée, mes délices!	7 Τουτο το αναστημα σου ομοιαζει με φοινικα, και οι μαστοι σου με βοτρυας.
8 Tu t’élèves comme le palmier, tes seins en sont les grappes.	8 Ειπα, Θελω αναβη εις τον φοινικα, θελω πιασει τα βαια αυτου? και ιδου, οι μαστοι σου θελουσιν εισθαι ως βοτρυες της αμπελου, και η οσμη της ρινος σου ως μηλα?
9 Je l’ai dit, je monterai au palmier: à moi les régimes des dattes! Que tes seins ressemblent aux grappes de la vigne, que ton haleine ait la senteur des pommes,	9 και ο ουρανισκος σου ως ο καλος οινος ρεων ηδεως δια τον αγαπητον μου, και καμνων να λαλωσι τα χειλη των κοιμωμενων.
10 et que ta bouche verse un vin généreux! ELLE: Que ce vin s’épanche droit vers mon aimé, sitôt sorti de mes lèvres!	10 Εγω ειμαι του αγαπητου μου, και η επιθυμια αυτου ειναι προς εμε.
11 Je suis à mon aimé, il ne saurait vivre sans moi.	11 Ελθε, αγαπητε μου, ας εξελθωμεν εις τον αγρον? ας διανυκτερευσωμεν εν ταις κωμαις.
12 Viens, mon aimé, allons aux champs, passons la nuit dans les villages.	12 Ας εξημερωθωμεν εις τους αμπελωνας? ας ιδωμεν εαν εβλαστησεν η αμπελος, εαν ηνοιξε το ανθος της σταφυλης και εξηνθησαν αι ροιδιαι? εκει θελω δωσει την αγαπην μου εις σε.
13 Tôt le matin nous irons aux vignobles pour voir si la vigne bourgeonne, si les boutons sont en fleur; nous passerons aux grenadiers, là, je te ferai don de mes amours.	13 Οι μανδραγοραι εδωκαν οσμην, και εν ταις θυραις ημων ειναι παν ειδος καρπων αρεστων, νεων και παλαιων, τους οποιους εφυλαξα, αγαπητε μου, δια σε.
14 Sens l’odeur des pommes d’amour et tous ces fruits de choix à nos portes, anciens ou nouveaux, que je gardais pour toi, mon aimé!