Prima lettera a Timoteo (מכתב ראשון לטימותי) 10

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַאֲנִי פוֹלוֹס הִנְנִי מַזְהִיר אֶתְכֶם בְּעַנְוַת הַמָּשִׁיחַ וְחֶמְלָתוֹ אֲשֶׁר פָּנִים בְּפָנִים שָׁפֵל אֲנִי בְּתוֹכֲכֶם וּבְרָחֳקִי תַּקִּיף עִמָּכֶם	1 ثم اطلب اليكم بوداعة المسيح وحلمه انا نفسي بولس الذي في الحضرة ذليل بينكم واما في الغيبة فمتجاسر عليكم.
2 וְאֶתְחַנְּנָה שֶׁלֹּא אֶצְטָרֵךְ בְּבֹאִי לִהְיוֹת תַּקִּיף בַּבִּטָּחוֹן הַהוּא אֲשֶׁר אֶחֱשֹׁב לְהִתְגַּבֶּר־בּוֹ נֶגֶד הָאֲנָשִׁים הַחשְׁבִים אֹתָנוּ כְּמִתְהַלְּכִים לְפִי הַבָּשָׂר	2 ولكن اطلب ان لا اتجاسر وانا حاضر بالثقة التي بها ارى اني ساجترئ على قوم يحسبوننا كاننا نسلك حسب الجسد.
3 כִּי בְּלֶכְתֵּנוּ בַבָּשָׂר לֹא נִלָּחֵם לְפִי הַבָּשָׂר	3 لاننا وان كنا نسلك في الجسد لسنا حسب الجسد نحارب.
4 כִּי־כְלֵי מִלְחַמְתֵּנוּ אֵינָם שֶׁל־הַבָּשָׂר כִּי אִם־חֲזָקִים הֵם לֵאלֹהִים לַהֲרֹס מִבְצָרִים	4 اذ اسلحة محاربتنا ليست جسدية بل قادرة بالله على هدم حصون.
5 בַּאֲשֶׁר הֹרְסִים אֲנַחְנוּ תַּחְבֻּלוֹת וְכָל־מָרוֹם הַמִּתְנַשֵּׂא נֶגֶד דַּעַת הָאֱלֹהִים וְשׁוֹבִים כָּל־מְזִמָּה לְמִשְׁמַעַת הַמָּשִׁיחַ	5 هادمين ظنونا وكل علو يرتفع ضد معرفة الله ومستأسرين كل فكر الى طاعة المسيح
6 וּנְכוֹנִים לִנְקֹם נְקָמָה מֵאֵת כָּל־מֶרִי אִם־תִּשְׁלַם מִשְׁמַעְתְּכֶם	6 ومستعدين لان ننتقم على كل عصيان متى كملت طاعتكم
7 הֲתִשְׁפְּטוּ לְמַרְאֵה פָנִים אִישׁ כִּי יִבְטַח לִהְיוֹת לַמָּשִׁיחַ יָשׁוּב וְיָדִין בְּלִבּוֹ כִּי־כַאֲשֶׁר הוּא לַמָּשִׁיחַ כֵּן לַמָּשִׁיחַ גַּם־אֲנָחְנוּ	7 اتنظرون الى ما هو حسب الحضرة. ان وثق احد بنفسه انه للمسيح فليحسب هذا ايضا من نفسه انه كما هو للمسيح كذلك نحن ايضا للمسيح.
8 וְגַם כִּי־אֶתְהַלֵּל מְעַט יוֹתֵר עַל־דְּבַר הָרְשׁוּת אֲשֶׁר נָתַן־לָנוּ הָאָדוֹן לִבְנוֹתְכֶם וְלֹא לְשַׁחֶתְכֶם לֹא אֵבוֹשׁ	8 فاني وان افتخرت شيئا اكثر بسلطاننا الذي اعطانا اياه الرب لبنيانكم لا لهدمكم لا أخجل.
9 לְמַעַן לֹא אֵרָאֶה כִּמְאַיֵּם אֶתְכֶם עַל־יְדֵי הָאִגְּרוֹת	9 لئلا اظهر كاني اخيفكم بالرسائل.
10 כְּאָמְרָם הֵן הָאִגְּרוֹת קָשׁוֹת הֵנָּה וַחֲזָקוֹת אֲבָל הַגּוּף בִּהְיוֹתוֹ לְנֶגְדֵּנוּ חָלוּשׁ הוּא וְנִיבוֹ נִבְזֶה	10 لانه يقول الرسائل ثقيلة وقوية واما حضور الجسد فضعيف والكلام حقير.
11 יֵדַע־נָא הָאֹמֵר כָּזֹאת כִּי־כְמוֹ שֶׁאֲנַחְנוּ בְדִבּוּר עַל־יְדֵי אִגְּרוֹת בִּהְיוֹתֵנוּ רְחוֹקִים כֵּן גַּם־בְּפֹעַל אֲנַחְנוּ בִּהְיוֹתֵנוּ קְרוֹבִים	11 مثل هذا فليحسب هذا اننا كما نحن في الكلام بالرسائل ونحن غائبون هكذا نكون ايضا بالفعل ونحن حاضرون.
12 כִּי אַל־נָעֵז פָּנֵינוּ לִכְלֹל אֹתָנוּ עִם־הָאֲנָשִׁים הַמְשַׁבְּחִים נַפְשָׁם אוֹ לַעֲרֹךְ אֹתָנוּ לָאֵלֶּה אָכֵן נִבְעֲרוּ מִדַּעַת הַמֹּדְדִים אֶת־נַפְשָׁם בְּנַפְשָׁם וְעֹרְכִים אֶת־נַפְשָׁם לְנַפְשָׁם	12 لاننا لا نجترئ ان نعد انفسنا بين قوم من الذين يمدحون انفسهم ولا ان نقابل انفسنا بهم. بل هم اذ يقيسون انفسهم على انفسهم ويقابلون انفسهم بانفسهم لا يفهمون.
13 וַאֲנַחְנוּ לֹא נִתְגַּדֵּל לִבְלִי־מִדָּה כִּי אִם־כְּפִי מִדַּת הַגְּבוּל אֲשֶׁר חָלַק לָנוּ הָאֱלֹהִים לְחֹק לְהַגִּיעַ גַּם־עָדֵיכֶם	13 ولكن نحن لا نفتخر الى ما لا يقاس بل حسب قياس القانون الذي قسمه لنا الله قياسا للبلوغ اليكم ايضا.
14 כִּי לוּלֵא הִגַּעְנוּ עָדֵיכֶם לֹא נִשְׂתָּרֵעַ לְמַעְלָה מֵעֶרְכֵּנוּ הֲלֹא כְבָר קִדַּמְנוּ גַּם־אֶתְכֶם בִּבְשׂוֹרַת הַמָּשִׁיחַ	14 لاننا لا نمدد انفسنا كاننا لسنا نبلغ اليكم. اذ قد وصلنا اليكم ايضا في انجيل المسيح.
15 לֹא נִתְגַּדֵּל לִבְלִי־מִדָּה בִּיגִיעַת אֲחֵרִים אֲבָל יֶשׁ־לָנוּ הַתִּקְוָה כִּי־בִרְבוֹת אֱמוּנַתְכֶם נְכֻבַּד בָּכֶם כְּפִי גְבוּלֵנוּ עַד־לְמַעְלָה	15 غير مفتخرين الى ما لا يقاس في اتعاب آخرين بل راجين اذا نما ايمانكم ان نتعظم بينكم حسب قانوننا بزيادة
16 כְּדֵי־לְבַשֵּׂר הַבְּשׂוֹרָה גַּם־לְהָלְאָה מִכֶּם וְלֹא לְהִתְהַלֵּל בְּמַה־שֶּׁמּוּכָן כְּבָר בִּגְבוּל אֲחֵרִים	16 لنبشر الى ما وراءكم. لا لنفتخر بالامور المعدة في قانون غيرنا
17 וְהַמִּתְהַלֵּל יִתְהַלֵּל בַּיהוֹה	17 واما من افتخر فليفتخر بالرب.
18 כִּי לֹא הַמְשַׁבֵּחַ נַפְשׁוֹ מְשֻׁבָּח הוּא כִּי אִם־אֲשֶׁר יְשַׁבְּחֶנּוּ יְהוָֹה	18 لانه ليس من مدح نفسه هو المزكى بل من يمدحه الرب