Giobbe (ايوب) 17

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 روحي تلفت. ايامي انطفأت. انما القبور لي	1 A lelkem megtört, napjaim végüket járják, már csak a sír vár rám!
2 لولا المخاتلون عندي وعيني تبيت على مشاجراتهم.	2 Nem vétettem, mégis keserűségeken időzik szemem.
3 كن ضامني عند نفسك. من هو الذي يصفق يدي.	3 Szabadíts meg, Uram, és végy magad mellé, akkor bárki keze küzdhet ellenem!
4 لانك منعت قلبهم عن الفطنة. لاجل ذلك لا ترفعهم.	4 Szívüket elzártad a belátástól, ezért nem kerekedhetnek felül!
5 الذي يسلم الاصحاب للسلب تتلف عيون بنيه.	5 Az ilyen prédát ígér barátainak, mialatt gyermekei szeme eleped.
6 اوقفني مثلا للشعوب وصرت للبصق في الوجه.	6 Példabeszéddé tett engem a népnél, s elrettentő példa vagyok előttük.
7 كلت عيني من الحزن واعضائي كلها كالظل.	7 Szemem homályba borult a bánkódástól, és tagjaim olyanok lettek, mint az árnyék.
8 يتعجب المستقيمون من هذا والبريء ينتهض على الفاجر.	8 Szörnyülködnek ezen az igazak, s a tiszta felháborodik a képmutató ellen;
9 اما الصدّيق فيستمسك بطريقه والطاهر اليدين يزداد قوة	9 az igaz kitart a maga útján, s a tisztakezű erőben gyarapszik.
10 ولكن ارجعوا كلكم وتعالوا فلا اجد فيكم حكيما.	10 De gyertek csak ismét, valahányan vagytok, bár egy bölcsre sem akadok közöttetek!
11 ايامي قد عبرت. مقاصدي إرث قلبي قد انتزعت.	11 Napjaim elmúltak, terveim meghiúsultak, amelyek szívemet gyötörték,
12 يجعلون الليل نهارا نورا قريبا للظلمة.	12 s az éjjelt nappallá változtatták, úgy, hogy sötétség után újra világosságot várok.
13 اذا رجوت الهاوية بيتا لي وفي الظلام مهدت فراشي	13 Remélhetek-e valamit? Az alvilág a lakásom, s a sötétségben vetem meg ágyamat;
14 وقلت للقبر انت ابي وللدود انت امي واختي	14 a rothadásnak mondom: Atyám vagy! S a férgeknek, hogy: Anyám! és: Nővérem!
15 فاين اذا آمالي. آمالي. من يعاينها.	15 Hol van tehát a reménységem? S amit várok, ki látja meg azt?
16 تهبط الى مغاليق الهاوية اذ ترتاح معا في التراب	16 Mind, amim van, leszáll az alvilág fenekére; vajon ott legalább lesz-e nyugodalmam?«