ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α´ - 1 Samuele - Kings I 4

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και εγενηθη εν ταις ημεραις εκειναις και συναθροιζονται αλλοφυλοι εις πολεμον επι ισραηλ και εξηλθεν ισραηλ εις απαντησιν αυτοις εις πολεμον και παρεμβαλλουσιν επι αβενεζερ και οι αλλοφυλοι παρεμβαλλουσιν εν αφεκ	1 Or il arriva en ces jours-là, que les Philistins se rassemblèrent pour combattre Israël et les Israélites sortirent à leur rencontre pour la bataille. Ils campaient près d’Ében-Ha-Ézer, tandis que les Philistins campaient à Afek.
2 και παρατασσονται οι αλλοφυλοι εις πολεμον επι ισραηλ και εκλινεν ο πολεμος και επταισεν ανηρ ισραηλ ενωπιον αλλοφυλων και επληγησαν εν τη παραταξει εν αγρω τεσσαρες χιλιαδες ανδρων	2 Les Philistins se rangèrent en bataille face à Israël et le combat fut violent. Israël fut battu par les Philistins qui tuèrent environ 4 000 hommes dans leurs rangs en rase campagne.
3 και ηλθεν ο λαος εις την παρεμβολην και ειπαν οι πρεσβυτεροι ισραηλ κατα τι επταισεν ημας κυριος σημερον ενωπιον αλλοφυλων λαβωμεν την κιβωτον του θεου ημων εκ σηλωμ και εξελθετω εν μεσω ημων και σωσει ημας εκ χειρος εχθρων ημων	3 Lorsque le peuple regagna le camp, les anciens d’Israël se demandèrent: “Pourquoi Yahvé nous a-t-il écrasés aujourd’hui devant les Philistins? Allons à Silo, ramenons l’Arche de l’Alliance! Qu’elle vienne au milieu de nous et qu’elle nous sauve de la main de nos ennemis.”
4 και απεστειλεν ο λαος εις σηλωμ και αιρουσιν εκειθεν την κιβωτον κυριου καθημενου χερουβιμ και αμφοτεροι οι υιοι ηλι μετα της κιβωτου οφνι και φινεες	4 Le peuple envoya donc chercher à Silo l’Arche de l’Alliance de Yahvé des armées, qui siège sur les chérubins. Les deux fils d’Héli, Hofni et Pinhas, l’accompagnaient.
5 και εγενηθη ως ηλθεν κιβωτος κυριου εις την παρεμβολην και ανεκραξεν πας ισραηλ φωνη μεγαλη και ηχησεν η γη	5 Lorsque l’Arche de l’Alliance de Yahvé entra dans le camp, tout Israël poussa des cris à faire trembler le sol.
6 και ηκουσαν οι αλλοφυλοι της κραυγης και ειπον οι αλλοφυλοι τις η κραυγη η μεγαλη αυτη εν παρεμβολη των εβραιων και εγνωσαν οτι κιβωτος κυριου ηκει εις την παρεμβολην	6 En entendant ces cris, les Philistins se dirent: “Que signifie cette grande acclamation dans le camp des Hébreux?” Quand ils apprirent que l’Arche de Yahvé était arrivée au camp,
7 και εφοβηθησαν οι αλλοφυλοι και ειπον ουτοι οι θεοι ηκασιν προς αυτους εις την παρεμβολην ουαι ημιν εξελου ημας κυριε σημερον οτι ου γεγονεν τοιαυτη εχθες και τριτην	7 les Philistins eurent peur: “Dieu est arrivé dans leur camp, dirent-ils, malheur à nous, car jusqu’ici rien de pareil n’était arrivé.
8 ουαι ημιν τις εξελειται ημας εκ χειρος των θεων των στερεων τουτων ουτοι οι θεοι οι παταξαντες την αιγυπτον εν παση πληγη και εν τη ερημω	8 Malheur à nous! Qui nous délivrera de la main de ces dieux puissants? Ce sont eux qui ont frappé les Égyptiens de toutes sortes de plaies lorsqu’ils étaient au désert.
9 κραταιουσθε και γινεσθε εις ανδρας αλλοφυλοι μηποτε δουλευσητε τοις εβραιοις καθως εδουλευσαν ημιν και εσεσθε εις ανδρας και πολεμησατε αυτους	9 Courage, Philistins! Luttons comme des hommes, n’allons pas nous soumettre à ces Hébreux comme ils nous ont été soumis jusqu’à ce jour. Soyons courageux et luttons!”
10 και επολεμησαν αυτους και πταιει ανηρ ισραηλ και εφυγεν εκαστος εις σκηνωμα αυτου και εγενετο πληγη μεγαλη σφοδρα και επεσαν εξ ισραηλ τριακοντα χιλιαδες ταγματων	10 Les Philistins livrèrent bataille; les Israélites furent écrasés et chacun s’enfuit chez lui. Ce fut une très grande défaite: 30 000 fantassins tombèrent dans les rangs d’Israël.
11 και κιβωτος θεου ελημφθη και αμφοτεροι υιοι ηλι απεθανον οφνι και φινεες	11 L’Arche de Dieu fut prise et les deux fils d’Héli, Hofni et Pinhas, moururent.
12 και εδραμεν ανηρ ιεμιναιος εκ της παραταξεως και ηλθεν εις σηλωμ εν τη ημερα εκεινη και τα ιματια αυτου διερρηγοτα και γη επι της κεφαλης αυτου	12 Un homme de Benjamin s’échappa des lignes et arriva le jour même à Silo, les vêtements déchirés et la tête couverte de poussière.
13 και ηλθεν και ιδου ηλι εκαθητο επι του διφρου παρα την πυλην σκοπευων την οδον οτι ην η καρδια αυτου εξεστηκυια περι της κιβωτου του θεου και ο ανθρωπος εισηλθεν εις την πολιν απαγγειλαι και ανεβοησεν η πολις	13 Lorsqu’il arriva, Héli était assis sur son siège à côté de la porte, il guettait la route car son cœur tremblait pour l’Arche de Dieu. L’homme arriva donc à la ville portant la nouvelle et, de la ville, s’éleva une grande lamentation.
14 και ηκουσεν ηλι την φωνην της βοης και ειπεν τις η βοη της φωνης ταυτης και ο ανθρωπος σπευσας εισηλθεν και απηγγειλεν τω ηλι	14 Quand Héli l’entendit, il demanda: “Pourquoi une telle lamentation?” L’homme courut vers Héli pour l’avertir:
15 και ηλι υιος ενενηκοντα ετων και οι οφθαλμοι αυτου επανεστησαν και ουκ εβλεπεν και ειπεν ηλι τοις ανδρασιν τοις περιεστηκοσιν αυτω τις η φωνη του ηχους τουτου	15 il avait alors 98 ans, son regard était fixe et il ne voyait plus.
16 και ο ανηρ σπευσας προσηλθεν προς ηλι και ειπεν αυτω εγω ειμι ο ηκων εκ της παρεμβολης καγω πεφευγα εκ της παραταξεως σημερον και ειπεν τι το γεγονος ρημα τεκνον	16 Le messager dit à Héli: “J’arrive du camp, je me suis enfui des lignes aujourd’hui même.” Héli demanda: “Que s’est-il passé, mon fils?”
17 και απεκριθη το παιδαριον και ειπεν πεφευγεν ανηρ ισραηλ εκ προσωπου αλλοφυλων και εγενετο πληγη μεγαλη εν τω λαω και αμφοτεροι οι υιοι σου τεθνηκασιν και η κιβωτος του θεου ελημφθη	17 Le messager répondit: “Israël a fui devant les Philistins, c’est une terrible défaite pour le peuple. Tes deux fils aussi sont morts et l’Arche de Dieu a été prise.”
18 και εγενετο ως εμνησθη της κιβωτου του θεου και επεσεν απο του διφρου οπισθιως εχομενος της πυλης και συνετριβη ο νωτος αυτου και απεθανεν οτι πρεσβυτης ο ανθρωπος και βαρυς και αυτος εκρινεν τον ισραηλ εικοσι ετη	18 À peine eut-il mentionné l’Arche de Dieu, qu’Héli tomba de son siège à la renverse, en travers de la porte. Il se brisa la nuque et il mourut, car le vieillard était lourd. Il avait jugé Israël pendant quarante ans.
19 και νυμφη αυτου γυνη φινεες συνειληφυια του τεκειν και ηκουσεν την αγγελιαν οτι ελημφθη η κιβωτος του θεου και οτι τεθνηκεν ο πενθερος αυτης και ο ανηρ αυτης και ωκλασεν και ετεκεν οτι επεστραφησαν επ' αυτην ωδινες αυτης	19 Sa belle-fille, la femme de Pinhas, était enceinte et sur le point d’accoucher. En apprenant la prise de l’Arche de Dieu, la mort de son beau-père et celle de son mari, elle fut prise de douleurs, elle s’accroupit et accoucha.
20 και εν τω καιρω αυτης αποθνησκει και ειπον αυτη αι γυναικες αι παρεστηκυιαι αυτη μη φοβου οτι υιον τετοκας και ουκ απεκριθη και ουκ ενοησεν η καρδια αυτης	20 Les femmes qui l’assistaient virent qu’elle était sur le point de mourir; elles lui dirent: “Courage! Courage! C’est un fils que tu as enfanté.” Mais elle ne répondit rien et n’y prêta aucune attention.
21 και εκαλεσεν το παιδαριον ουαι βαρχαβωθ υπερ της κιβωτου του θεου και υπερ του πενθερου αυτης και υπερ του ανδρος αυτης	21 Elle appela l’enfant Ikabod car, dit-elle: “La Gloire a été retranchée d’Israël.” Elle pensait à la fois à la prise de l’Arche, à son beau-père et à son mari.
22 και ειπαν απωκισται δοξα ισραηλ εν τω λημφθηναι την κιβωτον κυριου	22 Et elle déclara: “La Gloire a été retranchée d’Israël puisque l’Arche de Dieu a été enlevée.”