ΙΕΡΕΜΙΑΣ - Geremia - Jeremiah 18

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ο λογος ο γενομενος παρα κυριου προς ιερεμιαν λεγων	1 Voici une parole de Yahvé qui fut adressée à Jérémie:
2 αναστηθι και καταβηθι εις οικον του κεραμεως και εκει ακουση τους λογους μου	2 “Lève-toi et descends à la maison du potier; là je te ferai entendre ma parole.”
3 και κατεβην εις τον οικον του κεραμεως και ιδου αυτος εποιει εργον επι των λιθων	3 Je descendis donc à la maison du potier pendant qu’il travaillait à son tour.
4 και διεπεσεν το αγγειον ο αυτος εποιει εν ταις χερσιν αυτου και παλιν αυτος εποιησεν αυτο αγγειον ετερον καθως ηρεσεν ενωπιον αυτου του ποιησαι	4 Le pot qu’il façonnait finit par se perdre, comme cela arrive pour l’argile dans la main du potier; il recommença donc et fit un autre pot à son idée.
5 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων	5 Alors cette parole de Yahvé me fut adressée:
6 ει καθως ο κεραμευς ουτος ου δυνησομαι του ποιησαι υμας οικος ισραηλ ιδου ως ο πηλος του κεραμεως υμεις εστε εν ταις χερσιν μου	6 “Ne suis-je pas capable d’agir envers vous, maison d’Israël, comme ce potier? Vous êtes dans ma main comme l’argile dans la main du potier, maison d’Israël.
7 περας λαλησω επι εθνος η επι βασιλειαν του εξαραι αυτους και του απολλυειν	7 “Tantôt je parle à propos d’une nation ou d’un royaume, et je menace d’arracher, de renverser et de faire périr.
8 και επιστραφη το εθνος εκεινο απο παντων των κακων αυτων και μετανοησω περι των κακων ων ελογισαμην του ποιησαι αυτοις	8 Mais si cette nation revient sur sa mauvaise conduite que je dénonçais, je me repens du mal que je songeais à lui faire.
9 και περας λαλησω επι εθνος και επι βασιλειαν του ανοικοδομεισθαι και του καταφυτευεσθαι	9 “D’autres fois, parlant d’une nation ou d’un royaume, je promets de bâtir et de planter.
10 και ποιησωσιν τα πονηρα εναντιον μου του μη ακουειν της φωνης μου και μετανοησω περι των αγαθων ων ελαλησα του ποιησαι αυτοις	10 Mais voici qu’elle fait ce que je considère mauvais et elle ne m’écoute pas. Alors je me repens du bien que je voulais lui faire.
11 και νυν ειπον προς ανδρας ιουδα και προς τους κατοικουντας ιερουσαλημ ιδου εγω πλασσω εφ' υμας κακα και λογιζομαι εφ' υμας λογισμον αποστραφητω δη εκαστος απο οδου αυτου της πονηρας και καλλιονα ποιησετε τα επιτηδευματα υμων	11 “Maintenant donc, va dire aux gens de Juda et aux habitants de Jérusalem: Je prépare un malheur contre vous, je dresse des plans contre vous; que chacun de vous se détourne de sa mauvaise conduite, changez votre façon de vivre et de faire.”
12 και ειπαν ανδριουμεθα οτι οπισω των αποστροφων ημων πορευσομεθα και εκαστος τα αρεστα της καρδιας αυτου της πονηρας ποιησομεν	12 Mais eux m’ont répondu: “Ce n’est pas la peine, nous n’en ferons qu’à notre tête.” Tous se laissent conduire par leurs mauvais penchants.
13 δια τουτο ταδε λεγει κυριος ερωτησατε δη εν εθνεσιν τις ηκουσεν τοιαυτα φρικτα α εποιησεν σφοδρα παρθενος ισραηλ	13 C’est pourquoi Yahvé dit ceci: “Allez vous informer chez les païens: qui a jamais entendu chose pareille? La vierge d’Israël a commis une chose horrible.
14 μη εκλειψουσιν απο πετρας μαστοι η χιων απο του λιβανου μη εκκλινει υδωρ βιαιως ανεμω φερομενον	14 A-t-on vu la neige du Liban abandonner les hauts sommets? A-t-on vu un fleuve puissant aux eaux fraîches et abondantes rester à sec?
15 οτι επελαθοντο μου ο λαος μου εις κενον εθυμιασαν και ασθενησουσιν εν ταις οδοις αυτων σχοινους αιωνιους του επιβηναι τριβους ουκ εχοντας οδον εις πορειαν	15 Or mon peuple m’a oublié, il a offert de l’encens à ce qui n’est que du vent; on les a fait dévier de leur chemin, de leurs anciennes pratiques, et ils ont pris des chemins impossibles, des routes impraticables.
16 του ταξαι την γην αυτων εις αφανισμον και συριγμα αιωνιον παντες οι διαπορευομενοι δι' αυτης εκστησονται και κινησουσιν την κεφαλην αυτων	16 Leur pays va donc devenir une désolation que personne n’oubliera et dont se moqueront tous ceux qui y passeront.
17 ως ανεμον καυσωνα διασπερω αυτους κατα προσωπον εχθρων αυτων δειξω αυτοις ημεραν απωλειας αυτων	17 Je les disperserai devant l’ennemi comme fait le vent d’orient. Je leur montrerai mon dos, et non mon visage, au jour de leur malheur.
18 και ειπαν δευτε λογισωμεθα επι ιερεμιαν λογισμον οτι ουκ απολειται νομος απο ιερεως και βουλη απο συνετου και λογος απο προφητου δευτε και παταξωμεν αυτον εν γλωσση και ακουσομεθα παντας τους λογους αυτου	18 Ils ont dit: “Venez, montons un complot contre Jérémie. Il y aura encore des prêtres pour nous donner la Loi, des sages pour nous conseiller, des prophètes pour dire les paroles de Dieu. Venez donc, faisons bien attention à ce qu’il dit, et nous attaquerons ses discours.”
19 εισακουσον μου κυριε και εισακουσον της φωνης του δικαιωματος μου	19 Yahvé, donne-moi ton attention, entends ma plainte!
20 ει ανταποδιδοται αντι αγαθων κακα οτι συνελαλησαν ρηματα κατα της ψυχης μου και την κολασιν αυτων εκρυψαν μοι μνησθητι εστηκοτος μου κατα προσωπον σου του λαλησαι υπερ αυτων αγαθα του αποστρεψαι τον θυμον σου απ' αυτων	20 Est-ce qu’on doit rendre le mal pour le bien? Voici qu’ils m’ont creusé une fosse. Souviens-toi que je me tenais devant toi pour te parler en leur faveur, et détourner d’eux ta colère.
21 δια τουτο δος τους υιους αυτων εις λιμον και αθροισον αυτους εις χειρας μαχαιρας γενεσθωσαν αι γυναικες αυτων ατεκνοι και χηραι και οι ανδρες αυτων γενεσθωσαν ανηρημενοι θανατω και οι νεανισκοι αυτων πεπτωκοτες μαχαιρα εν πολεμω	21 Maintenant, livre leurs enfants à la famine, abandonne-les au tranchant de l’épée! Que leurs femmes perdent enfants et mari, que les hommes meurent de la peste, que leurs garçons soient frappés par l’épée au combat.
22 γενηθητω κραυγη εν ταις οικιαις αυτων επαξεις επ' αυτους ληστας αφνω οτι ενεχειρησαν λογον εις συλλημψιν μου και παγιδας εκρυψαν επ' εμε	22 Qu’on entende des cris sortir de leurs maisons parce que soudain tu leur amènes les pillards! Car ils ont creusé un piège pour me prendre, ils ont caché des filets sous mes pas.
23 και συ κυριε εγνως απασαν την βουλην αυτων επ' εμε εις θανατον μη αθωωσης τας αδικιας αυτων και τας αμαρτιας αυτων απο προσωπου σου μη εξαλειψης γενεσθω η ασθενεια αυτων εναντιον σου εν καιρω θυμου σου ποιησον εν αυτοις	23 Tu le sais, Yahvé, ce qu’ils veulent, c’est ma mort: ne pardonne pas leurs fautes, n’efface pas leurs péchés de devant toi. Tu sauras les jeter sur le sol, tu leur donneras les fruits de ta colère.