ΙΕΡΕΜΙΑΣ - Geremia - Jeremiah 15

LXX	NEW AMERICAN BIBLE
1 και ειπεν κυριος προς με εαν στη μωυσης και σαμουηλ προ προσωπου μου ουκ εστιν η ψυχη μου προς αυτους εξαποστειλον τον λαον τουτον και εξελθετωσαν	1 The LORD said to me: Even if Moses and Samuel stood before me, my heart would not turn toward this people. Send them away from me.
2 και εσται εαν ειπωσιν προς σε που εξελευσομεθα και ερεις προς αυτους ταδε λεγει κυριος οσοι εις θανατον εις θανατον και οσοι εις μαχαιραν εις μαχαιραν και οσοι εις λιμον εις λιμον και οσοι εις αιχμαλωσιαν εις αιχμαλωσιαν	2 If they ask you where they should go, tell them, Thus says the LORD: Whoever is marked for death, to death; whoever is marked for the sword, to the sword; whoever is marked for famine, to famine; whoever is marked for captivity, to captivity.
3 και εκδικησω επ' αυτους τεσσαρα ειδη λεγει κυριος την μαχαιραν εις σφαγην και τους κυνας εις διασπασμον και τα θηρια της γης και τα πετεινα του ουρανου εις βρωσιν και εις διαφθοραν	3 Four kinds of scourge I have decreed against them, says the LORD: the sword to slay them; dogs to drag them about; the birds of the sky and the beasts of the earth to devour and destroy them.
4 και παραδωσω αυτους εις αναγκας πασαις ταις βασιλειαις της γης δια μανασση υιον εζεκιου βασιλεα ιουδα περι παντων ων εποιησεν εν ιερουσαλημ	4 And I will make them an object of horror to all the kingdoms of the earth because of what Manasseh, son of Hezekiah, king of Judah, did in Jerusalem.
5 τις φεισεται επι σοι ιερουσαλημ και τις δειλιασει επι σοι η τις ανακαμψει εις ειρηνην σοι	5 Who will pity you, Jerusalem, who will console you? Who will stop to ask about your welfare?
6 συ απεστραφης με λεγει κυριος οπισω πορευση και εκτενω την χειρα μου και διαφθερω σε και ουκετι ανησω αυτους	6 You have disowned me, says the LORD, turned your back upon me; And so I stretched out my hand to destroy you, I was weary of sparing you.
7 και διασπερω αυτους εν διασπορα εν πυλαις λαου μου ητεκνωθησαν απωλεσαν τον λαον μου δια τας κακιας αυτων	7 I winnowed them with the fan in every city gate. I destroyed my people through bereavement; they returned not from their evil ways.
8 επληθυνθησαν χηραι αυτων υπερ την αμμον της θαλασσης επηγαγον επι μητερα νεανισκου ταλαιπωριαν εν μεσημβρια επερριψα επ' αυτην εξαιφνης τρομον και σπουδην	8 Their widows were more numerous before me than the sands of the sea. I brought against the mother of youths the spoiler at midday; Suddenly I struck her with anguish and terror.
9 εκενωθη η τικτουσα επτα απεκακησεν η ψυχη αυτης επεδυ ο ηλιος αυτη ετι μεσουσης της ημερας κατησχυνθη και ωνειδισθη τους καταλοιπους αυτων εις μαχαιραν δωσω εναντιον των εχθρων αυτων	9 The mother of seven swoons away, gasping out her life; Her sun sets in full day, she is disgraced, despairing. Their survivors I will give to the sword before their enemies, says the LORD.
10 οιμμοι εγω μητερ ως τινα με ετεκες ανδρα δικαζομενον και διακρινομενον παση τη γη ουτε ωφελησα ουτε ωφελησεν με ουδεις η ισχυς μου εξελιπεν εν τοις καταρωμενοις με	10 Woe to me, mother, that you gave me birth! a man of strife and contention to all the land! I neither borrow nor lend, yet all curse me.
11 γενοιτο δεσποτα κατευθυνοντων αυτων ει μη παρεστην σοι εν καιρω των κακων αυτων και εν καιρω θλιψεως αυτων εις αγαθα προς τον εχθρον	11 Tell me, LORD, have I not served you for their good? Have I not interceded with you in the time of misfortune and anguish?
12 ει γνωσθησεται σιδηρος και περιβολαιον χαλκουν	12
13 η ισχυς σου και τους θησαυρους σου εις προνομην δωσω ανταλλαγμα δια πασας τας αμαρτιας σου και εν πασι τοις οριοις σου
14 και καταδουλωσω σε κυκλω τοις εχθροις σου εν τη γη η ουκ ηδεις οτι πυρ εκκεκαυται εκ του θυμου μου εφ' υμας καυθησεται
15 κυριε μνησθητι μου και επισκεψαι με και αθωωσον με απο των καταδιωκοντων με μη εις μακροθυμιαν γνωθι ως ελαβον περι σου ονειδισμον	15 You know I have. Remember me, LORD, visit me, and avenge me on my persecutors. Because of your long-suffering banish me not; know that for you I have borne insult.
16 υπο των αθετουντων τους λογους σου συντελεσον αυτους και εσται ο λογος σου εμοι εις ευφροσυνην και χαραν καρδιας μου οτι επικεκληται το ονομα σου επ' εμοι κυριε παντοκρατωρ	16 When I found your words, I devoured them; they became my joy and the happiness of my heart, Because I bore your name, O LORD, God of hosts.
17 ουκ εκαθισα εν συνεδριω αυτων παιζοντων αλλα ευλαβουμην απο προσωπου χειρος σου κατα μονας εκαθημην οτι πικριας ενεπλησθην	17 I did not sit celebrating in the circle of merrymakers; Under the weight of your hand I sat alone because you filled me with indignation.
18 ινα τι οι λυπουντες με κατισχυουσιν μου η πληγη μου στερεα ποθεν ιαθησομαι γινομενη εγενηθη μοι ως υδωρ ψευδες ουκ εχον πιστιν	18 Why is my pain continuous, my wound incurable, refusing to be healed? You have indeed become for me a treacherous brook, whose waters do not abide!
19 δια τουτο ταδε λεγει κυριος εαν επιστρεψης και αποκαταστησω σε και προ προσωπου μου στηση και εαν εξαγαγης τιμιον απο αναξιου ως στομα μου εση και αναστρεψουσιν αυτοι προς σε και συ ουκ αναστρεψεις προς αυτους	19 Thus the LORD answered me: If you repent, so that I restore you, in my presence you shall stand; If you bring forth the precious without the vile, you shall be my mouthpiece. Then it shall be they who turn to you, and you shall not turn to them;
20 και δωσω σε τω λαω τουτω ως τειχος οχυρον χαλκουν και πολεμησουσιν προς σε και ου μη δυνωνται προς σε διοτι μετα σου ειμι του σωζειν σε	20 And I will make you toward this people a solid wall of brass. Though they fight against you, they shall not prevail, For I am with you, to deliver and rescue you, says the LORD.
21 και εξαιρεισθαι σε εκ χειρος πονηρων και λυτρωσομαι σε εκ χειρος λοιμων	21 I will free you from the hand of the wicked, and rescue you from the grasp of the violent.